Ζωή αδιανόητη, ζωή απροστάτευτη

Ζούμε ζωή αδιανόητη.

Ποιος να φανταζόταν ποτέ, πριν 1 χρόνο, ότι θα στέλναμε SMS για να βγάλουμε βόλτα το παιδί μας, το σκυλί μας. Ότι θα κλεινόμαστε στο σπίτι- ναι, εκεί που η ενδοοικογενειακή μετάδοση “βασιλεύει”, γιατί ξεκινά από τον εργασιακό χώρο και τα ΜΜΜ κι ύστερα πάει και σπίτι- από τις 9 και τα Σ-Κ 7. το απόγευμα. Ότι θα μας έδερναν, χωρίς πολλά- πολλά, επειδή πίναμε τον καφέ μας στο πάρκο της γειτονιάς και διαμαρτυρηθήκαμε στον έλεγχο. Δεν θυμάμαι ούτε βιβλίο, ούτε ταινία, τόσο “προχώ” και όμως συμβαίνει εδώ και τώρα…Και ζούμε άσχημα και βίαια. Και να πω το τετριμμένο, η βία φέρνει βία. Και να πω και το άλλο όλοι καταδικάζουμε τη βία.

Και ιδίως, εμείς οι πολίτες. Γιατί δεν είμαστε εκπαιδευμένοι στη βία, ούτε μαθημένοι και τίποτα από αυτά δεν επιθυμούμε. Η Παιδεία μας, εξημερώνει το “άγριο” που υπάρχει στο DNA, κάθε νεογέννητου όντος, φυσικά και στον άνθρωπο, για λόγους επιβίωσης και μας διδάσκει συνεννόηση, αποδοχή, συνύπαρξη, χρήση του λογικού, ανάδειξη των θετικών συναισθημάτων και συμπεριφορών.

Τι μας συμβαίνει λοιπόν;

Πώς φτάσαμε εδώ, να εξαγριώνονται οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας;

Και ποιον εξυπηρετεί, άραγε, αυτή η “πολεμική ατζέντα” πραγματικότητας κι επικαιρότητας, όπου βρεθήκαμε τον τελευταίο καιρό; Μήπως τους πολίτες, την κοινωνία; Που ζει ήδη πολλαπλά τραυματισμένη – ιατρικά, ψυχολογικά, οικονομικά και με σχεδόν παντελή στέρηση ατομικών δικαιωμάτων;

Μήπως την αντιπολίτευση; Θα ήταν τόσο κοντόφθαλμη πολιτικά, ώστε να αγνοήσει πραγματικά προβλήματα στα θέματα διαχείρισης της πανδημίας, τα κλειστά πανεπιστημιακά ιδρύματα, την κλειστή αγορά, την απελπισία των επιχειρηματιών, την ανεργία και την ένδεια που βιώνουν τόσοι εργαζόμενοι και μικροεπαγγελματίες, τις αμφίβολες ως εγκληματικές στο μεταξύ νομοθετήσεις στον πολιτισμό, την παιδεία, το περιβάλλον, τις “περίεργες” εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα με την ομολογουμένως θρασύτατη επιθετική συμπεριφορά της γείτονος Τουρκίας και το χαώδες στον προσδιορισμό των ΑΟΖ;

Είναι και άλλα που δεν ασχολιόμαστε (τυχαίο; δε νομίζω). Το πεδίο των αποφάσεων της Ε.Ε. για τα εμβόλια, όπου βοά για κακοδιαχείριση από τις κυρίες Φον ντερ Λάιεν και Κυριακίδου ο ευρωπαϊκός τύπος στις άλλες χώρες και σε μας δεν ακούγεται λέξη. Όπως και για τις κατ’ ιδίαν συμφωνίες ευρωπαϊκών κρατών με Κίνα ή Ρωσία για προμήθεια με τα δικά τους εμβόλια; Και γι’ αυτά ούτε λέξη.

Ποιος λοιπόν θα ήθελε όλα αυτά να περνούν σε δεύτερη μοίρα και το πεδίο αντιπαράθεσης να βρίσκεται μόνο στην απειλή περισσότερου φόβου και εγκλεισμού, με τις ανακοινώσεις των τραγικά υψηλών αριθμών κρουσμάτων, διασωληνώσεων και θανάτων (χωρίς να απολογείται ποτέ δημόσια, ποιος κυβερνά και επομένως ευθύνεται γι’ αυτό το αναποτελεσματικό σκληρότατο lockdown ήδη 4,5 μηνών);

Και παράλληλα να προχωρά στην επιβολή ακόμη σκληρότερων περιοριστικών μέτρων με το πρόσχημα της ανυπακοής των πολιτών και την “ανευθυνότητα” της αντιπολίτευσης- ειδικά στοχευμένα της αξιωματικής;

Ζούμε ζωή απροστάτευτη.

Η κυβέρνηση κυβερνά, όχι οι ομάδες, οι πολίτες ούτε βέβαια η αντιπολίτευση. Στο έργο της και την πολιτική της να αναζητά τις ευθύνες, επιτέλους, μετά από 20 μήνες στην εξουσία, έχει και η περίοδος ανοχής τα όριά της.