Η Θεσσαλονίκη των μοιραίων συμβάντων: Mέσα απο την ποιητική ματιά του Σάκη Σερέφα

Χλώμο το βρίσκω και ίσως, λέω ίσως, λιγάκι αχρείαστο, αλλά άντε ντε ποιος ξέρει, Ποιος είναι ο Σάκης Σερέφας; διακεκριμένος λογοτέχνης, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και μελετητής της τοπικής ιστορίας της Θεσσαλονίκης.. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει κάτι περισσότερο απο 70 βιβλία.

Είχα την τύχη, να βρεθεί στα χέρια μου ένα απο τα βιβλία του πριν απο 2 χρόνια περίπου – και έτσι κάπως να γνωρίσω, ή έστω, να ψηλαφίσω την πολυδιάστατη δουλειά του. Όπως όμως, ο ίδιος μου εκμυστηρεύτηκε σε μια συνάντηση που είχαμε τον περασμένο Απρίλιο, αναφορικά με τα ερωτήματα που γεννάει ένα βιβλίο και την τυχαιότητα που προσδίδει καμιά φορά ο αναγνώστης στην συνάντηση του με αυτό (στην προκειμένη εγώ) λέει πως «για να φτάσει ένα ποιητικό βιβλίο στα χέρια του, σίγουρα τον ενδιαφέρει. Δεν φτάνει σε τυχαία χέρια, ποτέ». 

Άρχισε από πολύ νωρίς να μελετάει την εφημερίδα Μακεδονία. Ολοκλήρωσε όλα τα φύλλα του 20^ου αιώνα αποδελτιώνοντας διάφορα θέματα τα οποία τον ενδιέφεραν. Ένα από αυτά ήτανε οι τόποι βίας και τα εγκλήματα. Μιλάμε για πολλά φύλλα! Επομένως, πρόκειται για έναν ανθρωπο που έχει αφιερωθεί στην έρευνα και την μελέτη, της Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα του κέντρου της. Τον ενδιαφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό, το πεδίο αυτό της Ιστορίας που ασχολείται με την μικροϊστορία. Σημεία τα οποία διασχίζουμε, αμέριμνοι καθημερινά έρχεται ο ίδιος μέσα απο τη δουλειά του να τα φωτίσει, να τους προσδώσει την υπόσταση, που ομολογουμένως δεν χάθηκε, αλλά ποδοπατήθηκε απο όλους εμάς που δεν γνωρίζαμε την υπαρξή τους.

«Έχει χυθεί πολύ αίμα σε αυτή την πόλη. Έτσι λοιπόν εστιάστηκα στις μικρές προσωπικές ιστορίες, τα μικρά προσωπικά δράματα που έχουνε ζήσει κάποιοι άνθρωποι, εδώ, είτε αυτό λέγεται δολοφονία είτε ατύχημα είτε αυτοκτονία»

Λίγο υποψιάσου, που περπατάς..

Το απόσταγμα της εστίασης; Μια ποιητική συλλογή. Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΑ ΧΕΝΡΙΞ (2013):

Όλα τα ποιήματα βασίζονται σε αληθινά περιστατικά θανατικών που συνέβησαν στην Θεσσαλονίκη. Τα ονόματα και τα τοπωνύμια που παρατίθενται είναι τα αυθεντικά.

Σε κάποια ποιήματα παρεμβάλλονται φράσεις από ρεπορτάζ της εφημερίδας “Μακεδονία” καθώς και εκθέσεις ιατροδικαστών.

ΚΛΑΟΥΣ

Ομολογώ πως μου ήταν αρκετά δύσκολο να κάνω μια τέτοια εικόνα. Οπότε, σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω μια εντελώς διαφορετική οπτική, ενός άλλου ανθρώπου που κατοικεί στην ίδια πόλη και κινείται στον ίδιο χρόνο μαζί με τον Κλάους.

Όσο ο Κλάους πλησιάζει ολοένα και περισσότερο στην αερογέφυρα παράλληλα ένας άντρας παίρνει τα κλειδιά του, μπαίνει στο αυτοκίνητο, ανάβει ένα τσιγάρο και κλείνεται στο καβούκι του, στον μικρόκοσμο του. Η μουσική από το ραδιόφωνο λειτουργεί πιο πολύ ως αντιπερισπασμός, ενώ ταυτόχρονα υποδεικνύει και την χρονολογική περίοδο που βρισκόμαστε.

Μέσα από τις παρωπίδες που δημιουργεί η μουσική, ναι καμιά φορά έχει και αυτή την ικανότητα, ο οδηγός δεν μπορεί παρά μόνο να εστιάσει στα δικά του προβλήματα. Ο καθένας από εμάς είναι κατά κάποιο τρόπο εν δυνάμει μάρτυρας κάποιου συμβάντος. Γιατί όχι μάρτυρας ενός τραγικού γεγονότος σαν κι αυτό του Κλάους.

Με ενδιαφέρει το πώς βλέπει την πόλη του ο μόνιμος κάτοικος της, θεωρώ πως αυτός ο οποίος είναι παρατηρητικός έχει διαρκώς και μια αίσθηση επίγνωσης του τι συμβαίνει γύρω του.

Επομένως, η παρατήρηση φέρει τη δυνατότητα της επέμβασης και συνεπώς της αποτροπής τέτοιων συμβάντων, τη στιγμή  που αυτά εξελίσσονται.

Πόσα αυτοκίνητα πέρασαν κάτω από την αερογέφυρα της οδού Κέννεντυ εκείνη τη μέρα;

Ποιοι ήταν μέσα στα αυτοκίνητα; Ποιες οι δικές τους ιστορίες; Και τι ήταν αυτό που τους εμπόδισε από το να δουν τι γίνεται γύρω τους;

Αυτά ήταν κάποια από τα ερωτήματα που με οδήγησαν στην σύνθεση του ηχητικού ντοκιμαντέρ που πρόκειται να ακούσετε στη συνέχεια.

Όλοι έχουμε τα προβλήματα, τις έγνοιες μας, ο καθένας, η καθεμία ωστόσο τα αντιμετωπίζει διαφορετικά. Δεν λέω, εδώ κρύβεται όλη η μαγεία. Ίσως όμως ς η αυτοπυρπόληση του Κλάους να μην ήταν η λύση στο αδιέξοδο του.

*Το ηχητικό ντοκιμαντέρ, ολοκληρώθηκε το εαρινό εξάμηνο του 2023-24, στο πλαίσιο του μαθήματος “Παραγωγή Ντοκιμαντέρ” υπό την επίβλεψη της κυρίας Ελισάβετ Τζίνας Γεωργιάδου. (Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε-Α.Π.Θ)