Δεκατρία χρόνια  συμπληρώνονται σήμερα από την μέρα που η ανθρωπότητα έχασε την θρυλική, τζαζ τραγουδίστρια, Amy Winehouse, από κοντά της.

Κι όμως τόσο η ιδιαίτερη φωνή της όσο και η προσωπικότητά της, δεν έχουν πάψει να συντροφεύουν εκατομμύρια ψυχές ανά τον κόσμο ακόμη και σήμερα. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας αλλά και μεγάλα ονόματα στην βιομηχανία της μουσικής λάτρεψαν αλλά και εμπνεύστηκαν από την καλλιτεχνική της  φύση, επιβεβαιώνοντας τρανά πως η Amy δεν έφυγε ποτέ στην ουσία.

Ωστόσο, η ίδια δεν αναζήτησε την δόξα ή την φήμη που απέκτησε στην πορεία, παρά επιθυμούσε να γίνει απλώς μία τζαζ τραγουδίστρια. Μπορεί ο βρετανικός τύπος και γενικότερα τα μέσα ενημέρωσης να προσπαθούσαν να κιτρινίσουν με κάθε τρόπο τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στην προσωπική της ζωή, να επικεντρώνονται στην ιδιόρρυθμη συμπεριφορά της ή στη βαριά κατανάλωση αλκοόλ, όμως, τόσο οι κριτικοί όσο και οι φαν της αγκάλιασαν χωρίς όρους και προϋποθέσεις την γοητεία στην ιδιαίτερη φωνή της.

Η Winehouse γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1983 και μεγάλωσε στην περιοχή Southgate του βόρειου Λονδίνου από έναν οδηγό ταξί και μία φαρμακοποιό, με το περιβάλλον της να ζει και αναπνέει για την τζαζ μουσική. Πολλοί από τους θείους της μητέρας της ήταν επαγγελματίες μουσικοί τζαζ, ενώ η γιαγιά της ενεπλάκη ρομαντικά με τον Βρετανό θρύλο τζαζ Ronnie Scott. Ωστόσο, στην εφηβεία της, προσελκύθηκε από το επαναστατικό πνεύμα των TLC, Salt-N-Pepa, και άλλων αμερικανικών R&B και hip-hop μουσικών της εποχής. Μέχρι το τέλος του 2003, όταν ήταν 20 ετών,  είχε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ της, Frank.

Η Amy Winehouse δεν έβλεπε τίποτα ποιητικό στην πρώτη δισκογραφική της αναγνώριση. Περιέγραψε το δισκογραφικό της ντεμπούτο κάπως έτσι: «Δεν το έχω ακούσει ποτέ από την αρχή ως το τέλος, δεν το έχω σπίτι μου. Η προώθηση ήταν άθλια, η διαφήμιση ήταν χάλια, τα πάντα ήταν απαίσια. Είναι απογοητευτικό επειδή δουλεύεις με έναν σωρό ηλίθιους, αλλά είναι ευγενικοί ηλίθιοι, οπότε κι εσύ δεν μπορείς να τους πεις είστε ηλίθιοι. Το ξέρουν ότι είναι ηλίθιοι».

Ωστόσο, η απώλεια της γιαγιάς της το 2006 φαίνεται πως επηρέασε σε καθοριστικό βαθμό την Amy, η οποία επιστρέφει στην κατάχρηση ουσιών. Στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε το δεύτερό της άλμπουμ με τίτλο «Back to Black», το οποίο απογείωσε την καριέρα της και τις χάρισε πέντε βραβεία Γκράμι. Από τον ίδιο δίσκο ξεχώρισαν τα τραγούδια «Rehab», «You Know I’m No Good», «Back to Black», «Tears Dry on Their Own» και «Love Is a Losing Game».

Πια η Amy έχει αποκτήσει διεθνή φήμη. Τόσο η  καταξιωμένη μουσική της πορεία όσο και η στιλιστική της εμφάνιση την καθόρισαν σαν καλλιτέχνιδα, δημιουργώντας το “φαινόμενο Winehouse”.

Κατά τα επόμενα χρόνια, πέρα από τη διεθνή αναγνώρισή της ως τραγουδίστρια βίωσε μια περίοδο γεμάτη αναταραχές στην προσωπική της ζωή. Τόσο οι  επώδυνες ερωτικές σχέσεις, όσο οι διατροφικές διαταραχές που αντιμετώπιζε σε συνδυασμό με την κατάχρηση ουσιών, έκαναν την Amy να χάσει τον εαυτό της. Η τελευταία -και ίσως η χειρότερη της καριέρας της- συναυλία έγινε στις 18 Ιουνίου 2011 στο Βελιγράδι. Εκεί η Amy εμφανίστηκε στη σκηνή σε κατάσταση μέθης και αποδοκιμάστηκε έντονα από τους 20.000 θεατές. Τέσσερις ημέρες αργότερα ήταν προγραμματισμένη και η πρώτη της συναυλία στην Αθήνα, η οποία ακυρώθηκε.

Η Amy άφησε την τελευταία της πνοή στο σπίτι της στο Λονδίνο στις 23 Ιουλίου 2011, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Ο θάνατός της οφειλόταν, σύμφωνα με τις τοξικολογικές εξετάσεις, σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Η τελευταία ηχογράφηση που έκανε η Winehouse πριν από το θάνατό της ήταν στο πλαίσιο του δεύτερου άλμπουμ του θρύλου Tony Bennett (πέθανε στις 21 Ιουλίου του 2023) με ντουέτα, το “Duets II”, 2011. Μαζί του τραγούδησε το “Body And Soul”, ένα τραγούδι τζαζ που γράφτηκε το 1930 από τον Johnny Green.

«Ήταν πολύ νευρική πριν ξεκινήσουμε την ηχογράφηση», είχε εξομολογηθεί ο Bennett. «Όταν της είπα ότι φαίνεται να έχει επηρεαστεί μουσικά από την Dinah Washington, τότε ξαφνικά μαλάκωσε. Πώς στο καλό ξέρεις ότι η Dinah είναι η Θεά μου;, με ρώτησε και το πρόσωπό της έλαμψε από χαρά. Η Amy είχε άστρο. Ήταν επίσης ευλογημένη, γεννημένη για να τραγουδά τζαζ».

Back to black: Η ιστορία πίσω από το πιο διάσημο τραγούδι της Amy Winehouse

“We only said goodbye with words/ I died a hundred times/ You go back to her/ And I go back to… black…”, ποιος δε θυμάται τους σχεδόν προφητικούς στίχους ενός από τα πιο αγαπητά μελαγχολικά τραγούδια του 21ου αιώνα;

Το 2007 είχε πει στο Rolling Stone: «Όλα τα τραγούδια αναφέρονται στην κατάσταση της σχέσης μου εκείνη την εποχή με τον Blake. Ποτέ δεν είχα νιώσει για κανέναν άλλον όπως νιώθω για εκείνον. Ένιωθα απαίσια με τον τρόπο που συμπεριφερόμασταν ο ένας στον άλλον. Νόμιζα ότι δεν θα βλεπόμασταν ποτέ ξανά». H Winehouse συνέγραψε το «Back to Black» με τον παραγωγό Mark Ronson. «Η Amy ήρθε στο στούντιο μου» είχε πει ο Ronson στο Rolling Stone και συνέχισε: «Εμπνεύστηκα από αυτό για το οποίο μιλούσε και εκείνο το βράδυ έφτιαξα ένα κομμάτι της μουσικής». Επίσης, οι Dap-Kings μετέτρεψαν τα δείγματα DJ του Ronson σε ζωντανή μπάντα για να πετύχουν τον ήχο που οραματίστηκε η Winehouse.

Ο Phil Griffin σκηνοθέτησε το video clip, το οποίο δείχνει τη Winehouse σε μια νεκρική πομπή που οδηγεί σε μια ταφόπλακα που γράφει: «R.I.P. Η Καρδιά της Amy Winehouse». Ακούγοντας τη Winehouse να μιλάει για τη σχέση της με τον Fielder-Civil, καταλαβαίνεις ότι ένα μέρος της το ένιωθε νεκρό μέσα της όταν τα πράγματα τελείωσαν τόσο άσχημα.

Το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ της έφτασε στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ άλμπουμ και έφτασε στο Νο. 2 του Billboard 200 των ΗΠΑ. Παράλληλα τόσο η Winehouse όσο και ο Fielder-Civil πάλεψαν με τον εθισμό και περιστασιακά τη βία μεταξύ τους. Έγινε δυνατή φωνή ενώ έγραφε εξομολόγησεις για την ακατάστατη ζωή της.