Οι νέοι επιλέγουν να «επενδύουν» μεγάλα ποσά για συναυλίες και υπάρχει λόγος για αυτό

Κάθε καλοκαίρι η διάθεση για συναυλίες και μουσικές εκδηλώσεις είναι μεγάλη. Όλοι μαζί μπαίνουμε στα λεωφορεία και συνήθως μας κατεβάζουν νωρίτερα λόγω πολυκοσμίας και για να μη μπλέξουν κι εμείς σε ορδές κατευθυνόμαστε στα θέατρα για να ακούσουμε αγαπημένους καλλιτέχνες.

Γύρω βλέπεις κάθε λογής άνθρωπο, από μεγάλους που κάποτε υπήρξαν στην ηλικία σου και μετά από χρόνια συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο για να δουν τη συναυλία, μέχρι φοιτητές. Κάποιους πια τους έχεις μάθει, τους βλέπεις σε κάθε συναυλία, σχεδόν τους νιώθεις οικείους.

Αυτό ήταν κάτι που πάντα συνέβαινε. Αυτό που δε συνέβαινε με τέτοια ένταση, είναι η απόφαση πολλών νέων να καταβάλουν πραγματικά μεγάλα ποσά για 1 εισιτήριο του αγαπημένου τους καλλιτέχνη. Πλέον, με τη διάδοση της μουσικής μέσω streaming πλατφορμών και με την παγκοσμιοποίηση0 μεταξύ άλλων και- της μουσικής, οι κάποτε λίγοι διατεθειμένοι να πληρώσουν μεγάλα ποσά για μια συναυλία κάποιου καλλιτέχνη που ενδεχομένως γνώριζαν μόνο εκείνοι, έχει γίνει μια μαζικοποιημένη συνθήκη. Οι mega stars που υπάρχουν σήμερα, τα τεράστια tours που είναι απίστευτα οπτικοακουστικά θεάματα και η ανά πάσα στιγμή ενημέρωση για το πότε και που θα πραγματοποιηθούν οι συναυλίες έχει δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα.

Μπορεί κατά βάση οι νέοι των ΗΠΑ να αποφασίζουν να αγοράζουν πολύ ακριβά εισιτήρια αλλά, αλήθεια, δεν νομίζω ότι απέχουμε και πολύ από αυτό. Έχω γνωστούς που οργανώνουν ταξίδια γύρω από τη μουσική, ο λεγόμενος μουσικός τουρισμός. Κι έχω γνωστούς που δίνουν το 1/7 του μισθού τους για ένα και μόνο εισιτήριο. Αυτό πια δεν είναι έξω και μακριά μας, είναι δίπλα μας.

Η μεγάλη περιοδεία της Taylor Swift συζητήθηκε πολύ το καλοκαίρι. Απέφερε τεράστια έσοδα στις πόλεις που επισκέφτηκε, άνοιξε μεγάλη συζήτηση για τον συναυλιακό τουρισμό, για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, έγινε στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων.

Τα εισιτήρια κυμαίνονται σε πολύ υψηλές τιμές, 400 ευρώ εισιτήριο για την εν λόγω συναυλία κρίνεται ευκαιρία. Και αντιστοίχως, άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες, η Beyonce, o Harry Styles κ.ά. είδωλα της ποπ μουσικής (και όχι μόνο), ο The Weeknd, η Lady Gaga, η Doja Cat, μουσικά φεστιβάλ όπως το Coachella, μαζεύουν κάθε χρόνο πολύ κόσμο, κυρίως νέους οι οποίοι αψηφούν  το αντίτιμο μπροστά στην εμπειρία.

Γιατί, για τους νέους, μια συναυλία είναι μια ολόκληρη εμπειρία με αρχή, μέση, τέλος και πολλά συναισθήματα.

Μίλησα με τη Νίκη και τον Αχιλλέα που έχουν μπει στο «ακριβό σπορ» των συναυλιών και μου εξήγησαν τι είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστές αυτές τις 3 ώρες.

«Διοργανώνω ολόκληρα ταξίδια βασισμένα πάνω σε συναυλίες»

Για τη Νίκη, μια συναυλία στο εξωτερικό ενός αγαπημένου καλλιτέχνη είναι κάτι παραπάνω από μια συναυλία. Είναι ολόκληρη εμπειρία. «Δεν μπορώ να φανταστώ τα καλοκαίρια μου χωρίς συναυλίες. Θα ήταν ένα καλοκαίρι, άδειο. Αγαπώ τη μουσική, η οποία είναι η καλύτερή μου συντροφιά και παίζει στα ακουστικά μου 24/7. Οπότε, οι συναυλίες για μένα, είναι από τα καλύτερα δώρα που μπορώ να κάνω στον εαυτό μου, να ακούσω από κοντά τις μελωδίες που παίζουν στο κεφάλι μου όλη μέρα, να τραγουδήσω μαζί με τον καλλιτέχνη τους στίχους που ταυτίζομαι, να συγκινηθώ, να γελάσω, να χορέψω, μέχρι και να κλάψω. Στις συναυλίες, νιώθω τα συναισθήματά μου στο 100% τους. Εκτός από το γεγονός ότι ακούω και βλέπω από κοντά τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες που θαυμάζω, αισθάνομαι ότι γίνομαι ένα με τις φωνές αγνώστων που ακούγονται από παντού γύρω μου και με τους οποίους, εκείνη τη στιγμή, για μερικά λεπτά, στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα, βιώνουμε τα ίδια συναισθήματα, μέσα από τους στίχους που ουρλιάζουμε.

Έχω επιλέξει να ξοδέψω αρκετά χρήματα σε συναυλίες, μερικοί ίσως τα θεωρήσουν εξωφρενικά. Κάθε καλοκαίρι, γύρω στον Μάϊο, παίρνω χαρτί και μολύβι και σημειώνω τις ημερομηνίες που έρχονται οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες στη Θεσσαλονίκη. Το πρόγραμμα μου έχει μέσα από Μαρίνα Σάττι και Πάνο Βλάχο, μέχρι Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Νατάσα Μποφίλιου. Συνήθως, μαζεύονται γύρω στις 10 συναυλίες, με την κάθεμια να κοστίζει στα 15 με 20 ευρώ.

Αυτό που λατρεύω όμως είναι οι συναυλίες στο εξωτερικό, για τις οποίες διοργανώνω ολόκληρα ταξίδια, βασισμένα πάνω τους. Έχω κάνει δύο τέτοια ταξίδια, όπου πρώτα έκλεισα το εισιτήριο για τη συναυλία και μετά βρήκα τρόπο και μέσο για να πάω στη χώρα που γινόταν. Η πρώτη ήταν η συναυλία του Harry Styles στο Βερολίνο, το 2022, για την οποία ξόδεψα 150 ευρώ μόνο στο εισιτήριο και γύρω στα 300 ευρώ για το υπόλοιπο ταξίδι, το οποίο ήταν αρκετά της τελευταίας στιγμής. Το επόμενο καλοκαίρι πήγα στη Βαρκελώνη για να δω από κοντά την συναυλία – υπερπαραγωγή του The Weeknd, στον οποίο έδωσα 140 ευρώ και πολλά περισσότερα στο ταξίδι, μιας και η Ισπανία είναι πανάκριβος προορισμός, ειδικά το καλοκαίρι – κάτι που δεν είχαμε σκεφτεί όταν κλείσαμε τα εισιτήρια είναι η αλήθεια. Μπορεί να ξόδεψα τεράστια ποσά και στα εισιτήρια αλλά και στα ίδια τα ταξίδια που διοργανώθηκαν αποκλειστικά για αυτές, αλλά δεν μετάνιωσα ούτε ευρώ. Την εμπειρία της συναυλίας στο εξωτερικό, με τις εντυπωσιακές αρένες και τα τεράστια στάδια, δεν μπορεί να σου την προσφέρει η Ελλάδα, όχι μόνο από άποψη εγκαταστάσεων, αλλά και από τη στιγμή που πολύ μεγάλα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής, έχουν πολύ λίγες πιθανότητες να έρθουν στη χώρα μας».

«Οι συναυλίες “τρώνε” ετησίως μεγάλο μέρος του budget μου. Και δεν το μετανιώνω καθόλου!»

Ο Αχιλλέας είναι σίγουρα από εκείνους που πραγματικά επενδύουν σε μουσικές συναυλίες, και αυτό γιατί τα ακούσματά του είναι κυρίως ξένα. «Ξεκίνησα να παρακολουθώ συναυλίες από τα 21 μου, το 2014, ωστόσο από το 2016 άρχισα να πηγαίνω πιο έντονα, επιδιώκοντας την επίσκεψη και σε μεγάλα μουσικά φεστιβάλ στην Αθήνα ή πηγαίνοντας ακόμα και στο εξωτερικό με σκοπό να δω κάποιον καλλιτέχνη που μου αρέσει.

Γενικά, οι συναυλίες «τρώνε» ετησίως και με διαφορά μεγάλο μέρος από το προσωπικό μου budget (αν αφαιρέσουμε τα έξοδα διαβίωσης). Και δεν το μετανιώνω καθόλου! Αντίθετα, πάντα έχω σε προτεραιότητα το να εξασφαλίζω ότι θα πάω στις συναυλίες που μου αρέσουν, διεκδικώντας ενίοτε και κάποια πρόσκληση.

Θεωρώ ότι οι λόγοι που με ωθούν σε αυτό είναι δύο: ένας ουσιαστικός και ένας πιο «επιφανειακός». Ο ουσιαστικός είναι ότι μου αρέσει ιδιαίτερα η ενέργεια των συναυλιών, από τις πιο «οικογενειακές» μέχρι τις πολύ μεγάλες. Η ζωντανή αλληλεπίδραση με τον καλλιτέχνη αλλά και τους άλλους θεατές, είτε είναι 100 είτε είναι δεκάδες χιλιάδες, είναι κάτι το μοναδικό. Μπορώ να το παραλληλίσω ίσως με την ενέργεια που αισθάνονται οι οπαδοί μιας ομάδας στο γήπεδο. Επιπλέον, με ιντριγκάρει ιδιαίτερα το να βλέπω μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της εγχώριας και παγκόσμιας μουσικής σκηνής κοντά (ή και πολύ κοντά μου). Το συναίσθημα του να βλέπεις με σάρκα και οστά ανθρώπους που έχεις συνηθίσει να βλέπεις ή να ακούς μόνο μέσα από την οθόνη του κινητού σου είναι πολύ ξεχωριστό. Για κάποιον λόγο, αν και μάλλον εσωστρεφές άτομο, το κλίμα μιας συναυλίας μού βγάζει έναν πολύ πιο εξωστρεφή και κεφάτο εαυτό (όσο διαρκεί η συναυλία, μετά επιστροφή και πάλι στα παλιά!).

Ο πιο «επιφανειακός» λόγος δεν είναι άλλος από το F.O.M.O. Ξέρετε, αυτό το πολύ μουδιασμένο συναίσθημα του να βλέπεις δεκάδες stories από κάποια μεγάλα events στα οποία εσύ δεν ήσουν. Meh… Ιδίως στα δικά μου ακούσματα (ξένοι καλλιτέχνες), νιώθεις ότι είναι και λίγο “once in a lifetime” η ευκαιρία να τους δεις στην Ελλάδα, καθότι οι μεγάλες συναυλίες εδώ δεν είναι τόσο συχνές και πολλές όσο στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Συνεπώς, νιώθεις ότι αυτή είναι η «μόνη σου» ευκαιρία να δεις κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη και να έχεις να το θυμάσαι μετά.

Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην πω ότι το αίσθημα ενθουσιασμού όταν παίρνω εισιτήριο για μία συναυλία καλλιτέχνη που αγαπώ (ακόμα και αν είναι εφτά μήνες πριν) δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο. Όπως και το συναίσθημα του να βλέπεις τα stories που έχεις ανεβάσει σαν ένα ιδιόρρυθμο ημερολόγιο συναυλιών, και να ξυπνάν οι μνήμες.

Το προσωπικό μου ρεκόρ από αριθμό συναυλιών είναι… 25 πέρσι! Το μεγαλύτερο ποσό που έχω δώσει για συναυλία ήταν 70€ για τη συναυλία των Florence + The Machine στο Ηρώδειο το 2019. Κατά μέσο όρο οι συναυλίες που πηγαίνω κυμαίνονται από 15-30€»

Τι δείχνουν τα στατιστικά στις ΗΠΑ

Αναλυτικότερα για αυτήν την τάση και όπως διαβάζουμε σε άρθρο των New York Times:

• Η Gen Z (1997-2012) στις ΗΠΑ επιλέγει να πληρώνει για εισιτήρια συναυλιών ποσά πολύ μεγαλύτερα από αυτά που έκαναν οι προηγούμενες γενιές. Για παράδειγμα, το 1996, η μέση τιμή του εισιτηρίου για κάποιο από τα top 100 tours (π.χ. KISS) ήταν 25,81 δολάρια (52 δολάρια προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό), ενώ το 2024 (π.χ. Taylor Swift) ήταν, αντίστοιχα, 135,92 δολάρια!
• Η τιμή του μέσου εισιτηρίου συναυλίας αυξήθηκε κατά περίπου 400% από το 1981 ως το 2012 (ενώ οι τιμές των υπόλοιπων αγαθών αυξήθηκαν κατά περίπου 150% την ίδια περίοδο) κυρίως λόγω αύξησης του κόστους παραγωγής συναυλιών. Η πανδημία εκτόξευσε κι άλλο τις τιμές καθώς η ζήτηση για live events έγινε μεγαλύτερη, με τα top 100 παγκόσμια tours το 2023 να έχουν έσοδα αξίας 9.2 δισ. δολάρια, 65% περισσότερα από το 2019.
• Το 86% της Gen Z έχει ξοδέψει παραπάνω χρήματα από ό,τι θα ήθελε σε συναυλίες κυρίως λόγω φόβου να μην χάσουν κάποιο σημαντικό γεγονός (FOMO), ενώ μέλη της Gen Z και της προηγούμενης γενιάς, των Millennials είναι πιο πιθανό να ταξιδέψουν για κάποια συναυλία. Μέλη της Gen Z που μίλησαν στη New York Times είπαν ότι χρεώνουν πιστωτικές κάρτες ή μαζεύουν χρήματα για μήνες μόνο και μόνο για να μπορέσουν να αγοράσουν ένα εισιτήριο μιας συναυλίας.