Ο γοητευτικός άθλος των ”Χορευτών του Βορρά”

Υπήρξε μια εποχή για τη Θεσσαλονίκη που ο χορός γνώρισε άνθηση. Από το Ντανιέλ Λομέλ και το Χοροθέατρο του ΚΘΒΕ μέχρι τον Κωνσταντίνο Ρήγο εκεί και έξω τον Κωνσταντίνο Γεράρδο, την Κατερίνα Κερβανίδου, την Έλενα Τοπαλίδου,  τη Μαριάνθη Ψωματάκη, την Καλλιόπη Σφήκα, άνθρωποι προσπαθούσαν και δημιουργούσαν πράγματα.

Μετά ήρθε και κει, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα στην πόλη η παρακμή. Η ασφυξία. Το τέλος. Και είναι πια άθλος να προσπαθείς να δημιουργήσεις σε μια πόλη χωρίς βοήθεια, χωρίς στήριξη, χωρίς χορηγίες και ταυτόχρονα να σου κλείνει κάθε πόρτα το ίδιο το περίβλεπτο Υπουργείο του Πολιτισμού.

Οι ”Χορευτές του Βορρά” η ομάδα που με απίστευτη συνέπεια δημιούργησε και συντηρεί για 30 σχεδόν χρόνια, η Τατιάνα Παπαδοπούλου δίνει μια μάχη άνιση σε μια άνυδρη εποχή της πόλης για το χορό. Το καλοκαίρι που μας πέρασε μάλιστα η ελάχιστη επιχορήγηση που έπαιρνε κόπηκε και η δημιουργός της ομάδας δικαιολογημένα αποφάσισε να τη διαλύσει.

Σε πείσμα του ζόφου λίγο καιρό πριν η Τατιάνα αποφάσισε να προσπαθήσει ξανά. Το Υπουργείο αποφάσισε τελικά να δώσει κάτι ψίχουλα για τα μάτια του κόσμου…

Επιλέγοντας ένα υλικό ονείρου, το ”Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” του Σαίξπηρ, την παραβολή πάνω στο γάμο Θησέα και Ιππολύτης για να στήσει ένα μαγικό οπτικό παραμύθι που παίζει με τα όρια, με τα στερεότυπα, με το σεξ σε μια τόσο αντισεξουαλική εποχη, λόγω της κυριαρχίας των μηχανών επαφής, την κρυφή φλόγα του έρωτα, τη δύναμη της έλξης, την επιθυμία κόντρα στον καθωσπρεπισμό.

Ερωτικά τρίγωνα, μαγικές παρεμβάσεις, πάθη, ξόρκια, ξωτικά και ανεκπλήρωτοι πόθοι συνθέτουν μία ονειρική νύχτα μαγείας, περιγράφει η παράσταση.

Το φλερτ του χορού με τον κόσμο του Σαίξπηρ ήταν πάντα έντονο. Και εδώ αυτό το ονειρικό υλικό που κυκλώνει τη σύντομη ύπαρξη μας γίνεται το καύσιμο για ένα μικρό κομψοτέχνημα.

Στα εξήντα λεπτά αυτής της παραίσθησης, σε έξι εικόνες που σε συνεπαίρνουν η Τατιάνα και οι χορευτές της στήνουν ένα  μοντέρνο σχόλιο πάνω στο τώρα των σχέσεων και της συντριβής της ερωτικής πράξης.

Μια παράσταση που ξέροντας τι σημαίνει δουλεύω στη Θεσσαλονίκη σήμερα. Χάρη στην επιμονή της δημιουργού και τη σύμπραξη σπουδαίων φίλων της (ο κορυφαίος βιολιστής της πόλης Αντώνης Σουσάμογλου επί σκηνής, ο εξαιρετικός Γιάννης Κατρανίτσας, ο Αλέξανδρος Ραίδης στην εξαιρετική μουσική σύνθεση και όσοι τη βοήθησαν) δείχνουν ένα δρόμο νίκης της επιμονής.

Που ολοκληρώνεται με νόημα όταν ανάβει στην υπόκλιση η υπενθύμιση του τι σημαίνει υποβαθμίζω και άλλο την Τέχνη, σε μια χώρα που τη γέννησε.

Μπράβο στο Μέγαρο που τη στήριξε.

Τατιάνα Παπαδοπούλου Καλλιτεχνική διεύθυνση, Χορογραφία – Σκηνοθεσία Κατερίνα Διακουμοπούλου Δραματουργία Τατιάνα Παπαδοπούλου Σκηνικά – Koστούμια Ευγενία Ψωμιάδου Βοηθός χορογράφου & Επιμέλεια κίνησης Αλέξανδρος Ραΐδης Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Νίκος Κανελάκης Σύνθεση μουσικής για 3η σκηνή Ιωάννης Παρζιάλης Μίξη ήχου Μάριος Σπύρογλου Video Art – Promo Trailer Σωτήρης Τσολάκης Video Μapping Τατιάνα Παπαδοπούλου Σχεδιασμός φωτισμών Αρετή Κουτσικοπούλου Οργάνωση παραγωγής Jimmys Antoniadis Φωτογραφίες

Χορευτές του Βορρά : Απόστολος Κουσίνας Ειρήνη Κυζίρογλου Ολίνα Οικονομίδου Αλεξία Παπαδοπούλου Στάθης Σαββίδης Ευγενία Ψωμιάδου