Η παράσταση που κατέκτησε τη Θεσσαλονίκη, συνεχίζει το ταξίδι της στο εξωτερικό

Έχοντας ως έμπνευση την ιστορία της Λυγερής και την θυσία στο Γεφύρι της Άρτας, ο Χάρης Θώμος κατάφερε αυτόν τον  χειμώνα να φτιάξει στη Θεσσαλονίκη μία σπουδαία θεατρική δουλειά που αρχικά είδαμε στη σκηνή του Θεάτρου Τ και μετά στο Θέατρο Αυλαία συγκεντρώνοντας πλήθος θεατών που έσπευσαν να κάνουν sold out κάθε νέο κύκλο παραστάσεων που ανακοίνωνε η ομάδα DOT Ensemble.

Ενώ είναι σίγουρο πως δεν τελείωσε η διαδρομή της εξαιρετικής “Πετριχώρας” στη Θεσσαλονίκη αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα, η είδηση πως το ταξίδι της συνεχίζεται στο εξωτερικό, μόνο δικαίωση μπορεί να αποτελεί για τον σκηνοθέτη και την ομάδα του, αλλά και για το ελεύθερο θέατρο της Θεσσαλονίκης.

Η επόμενη στάση λοιπόν της «Πετριχώρας» θα είναι στο 9ο Prishtina International Theater Festival 2025 την Τρίτη 20 Μαϊου, ένα Διεθνές Φεστιβάλ που ιδρύθηκε το 2017, με σκοπό να προβάλει παραστάσεις υψηλής ποιότητας από όλο τον κόσμο, να βελτιώσει τις διεθνείς συνεργασίες και να προωθήσει την καλλιτεχνική και πολιτιστική κληρονομιά του Κοσσυφοπεδίου.

Ο σημαντικός σκηνοθέτης που θαυμάσαμε όλοι πέρυσι στην μεταφυσική παράσταση του «100», επέστρεψε αυτή τη σεζόν με κάτι εντελώς διαφορετικό, αγγίζοντας την μαγεία της παράδοσης και κάνοντας μία θεατρική δουλειά με σαφείς αναφορές σε όλους τους αδυνάμους αυτού του κόσμου.

«Μπορούμε να σκεφτούμε άπειρες φορές που έχει θυσιαστεί κάποιος, χωρίς να το θέλει, για να εξυπηρετηθούν άλλα συμφέροντα. Από τη δολοφονία τoυ ΖΑΚ (zackie) μέχρι τον Γρηγορόπουλο, υπάρχουν αναφορές. Απλά δεν ξέρουμε όλη την ιστορία. Το γεφύρι της Άρτας, έρχεται και μας την δίνει όλη. Πάντα κάποιοι εξυπηρετούνται από την θυσία ή τη δολοφονία του άλλου» ανέφερε ο Χάρης Θώμος όταν η Parallaxi μπήκε στις πρόβες της «Πετριχώρας» και αυτό είναι ένα μήνυμα που είναι αισθητό σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Και γιατί μιλάμε για μία καλή δουλειά; Ασφαλώς για το θέμα της που αναφέρω νωρίτερα, αλλά και την στοχευμένη έρευνα ετών που έκανε ο σκηνοθέτης ώστε να δημιουργήσει την «Πετριχώρα». Επίσης, για τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που αναβιώνουν την ιστορία αλλά και την φορτισμένη εποχή που διαδραματίζεται, μεταξύ αυτών με μερικούς ηθοποιούς που γνωρίζουμε καλά από προηγούμενες παραστάσεις και έχουμε θαυμάσει στη Θεσσαλονίκη αλλά και πολύ νεότερους που ενσωματώθηκαν εξαιρετικά πλέκοντας όλοι μαζί μία ιστορία λέξεων, κινήσεων και συναισθημάτων που φορτίζουν έντονα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης τους ίδιους αλλά και το κοινό που με απόλυτη μαεστρία εύκολα όλη η μαγεία περνάει τη σκηνή και κατευθύνεται στο κοινό της.

Παρά το λίγο της χρονικής διάρκειας της (55 λεπτά) η «Πετριχώρα» δίνει στον θεατή εξαιρετικά δυνατά συναισθήματα χωρίς να αφήνει ωστόσο κανένα βάρος βγαίνοντας κάποιος από το θέατρο. Ο Θώμος, έκανε μία παράσταση για το κοινό, ακριβώς παίρνοντας αυτά που νιώθει ο άνθρωπος και αναλύοντας τα, δίνοντας στο τέλος την ευκαιρία στον θεατή να φύγει με μία γλύκα μέσα του. Είτε δικαιολογώντας, είτε δικαιώνοντας. Και ζητώντας ίσως να το δεις ξανά. Ψάχνοντας ίσως και επόμενες απαντήσεις…

«Να μετακινηθεί και να κινηθεί ακριβώς όπως σε αυτό που βλέπουμε στην παράσταση» αναφέρει ο Χάρης Θώμος όταν τον ρώτησα τι να πάρει ο θεατής από την “Πετριχώρα”, φεύγοντας. «Να αναρωτηθεί “Τι σχέση έχω εγώ με τη βία, πώς δρω απέναντι της, πράττω βία εν αγνοία μου και έχει νόημα η βία ή μπορώ αυτό το πράγμα να το αλλάξω και να το απαιτήσω μάλιστα και από τους άλλους, να το απαιτήσω να μην υπάρχει βία”. Όπως είναι η στημένη παράσταση, ο θεατής είναι μέλος του χορού, απλά δεν μιλάει. Βλέπει τι έχει συμβεί στη Λυγερή, συμμετέχει σε ό, τι έχει συμβεί στη Λυγερή, την χτίζει τη Λυγερή» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η Πετριχώρα – Ηπειρώτικη ντοπιολαλιά του «πετριχώρ»: η ιδιαίτερη μυρωδιά της γης μετά τη βροχή – είναι μια μυσταγωγική σκηνική εμπειρία που ζωντανεύει μια παράδοση αιώνων. Βασισμένη στο θρυλικό δημοτικό τραγούδι «Το Γιοφύρι της Άρτας» και τις βαλκανικές εκδοχές του, φέρνει στο προσκήνιο μια αρχέγονη ιστορία και εξερευνά τη λεπτή γραμμή που χωρίζει το ατομικό από το συλλογικό, ενώ μας καλεί να αναρωτηθούμε: «Τι κοινωνία είναι αυτή που χρειάζεται να χτίσει Λυγερές για να προοδεύσει;»

Βυθιζόμενοι σε μια άλλη πραγματικότητα γινόμαστε κοινωνοί της ιστορίας της Λυγερής, από την πρώτη επαφή της με τη μοίρα, έως την τελική προδοσία από τον Πρωτομάστορα και τους υπόλοιπους συντοπίτες της, και τον τραγικό χαμό της στον υγρό τάφο του γεφυριού.

Η «Πετριχώρα» είναι μια παράσταση του θεάτρου της επιτέλεσης που φέρνει τους θεατές πρόσωπο με πρόσωπο με την ίδια την ουσία της παράδοσης. Μέσα από τελετουργικά σχήματα, εκφραστική κίνηση, φωνή και παραδοσιακό τραγούδι, σχηματίζεται μια πολυφωνική κοινότητα εννέα σωμάτων που χτίζουν και γκρεμίζουν αδιάκοπα τον κόσμο της ιστορίας, προσπαθώντας να δώσουν απάντηση σ΄ ένα παλιό ερώτημα: Μπορούν να συμβαδίσουν το ατομικό και το συλλογικό, η πρόοδος και η παράδοση, η επιστήμη και η φύση;

Η παράσταση δίνει τις απαντήσεις της στα παραπάνω ερωτήματα, βάζοντας ωστόσο τον θεατή να δημιουργήσει καινούρια και να αναλογιστεί τη σημερινή πραγματικότητα.

Μια παράσταση σπουδαία που κατέχει μία από τις καλές θέσεις του ελεύθερου θεάτρου για τη φετινή σεζόν και όπως φαίνεται θα μας απασχολήσει πολύ και στο μέλλον, εντός και εκτός των συνόρων μιλώντας για σπουδαία σημερινά θέματα μέσα από την ελληνική παράδοση.

Επι σκηνής: Άννα Μαρία Γάτου | Νεφέλη Γκίκογλου | Γιούλη Ευθυμίου | Δημήτρης Κρίκος | Αριάδνη Κώστα | Ευαγγελία Μπότση | Λένα Νεστορίδου | Γεωργία Ποντσουκτσή | Θάνος Πουμάκης

Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Χάρης Θώμος | Δραματουργία: Αμαλία Κοντογιάννη | Κίνηση: Μαριάνθη Ψωματάκη | Μουσική – Ηχοτοπία: Μάριος Αποστολακούλης | Διδασκαλία παραδοσιακού τραγουδιού: Νατάσα Τσακηρίδου | Φωτισμοί: Αθηνά Μπανάβα | Σκηνογραφία: Κατερίνα Κουκότα | Ενδυματολογία: Νεφέλη Νικολαΐδη – Κατερίνα Κουκότα | Β.Σκηνοθέτη: Θεοχάρης Μπαϊρακταρίδης | Επικοινωνία: Μαρία Τότσκα | Φωτογραφία – Trailer: Γιώργος Ματζάρης | Γραφιστική επιμέλεια: Χάρης Θώμος | Παραγωγή: DOT Ensemble