Τηλεόραση

Το «Maestro» μόλις τέλειωσε ή μήπως τώρα αρχίζει;

Το συγκλονιστικό τελευταίο επεισόδιο της σειράς, τα θέματα που άνοιξε και πρέπει να συζητηθούν και η αποθέωση του twitter

Γιώργος Σταυρακίδης
το-maestro-μόλις-τέλειωσε-ή-μήπως-τώρα-αρχί-949003
Γιώργος Σταυρακίδης

Το τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου της τηλεοπτικής σειράς «Maestro» προβλήθηκε το βράδυ της Πέμπτης από το Mega Channel και, όπως ήταν αναμενόμενο, χιλιάδες μάτια έμειναν καρφωμένα στις μικρές οθόνες τους για το μεγάλο φινάλε.

Θέματα που βγήκαν στην επιφάνεια στη μικρή κοινωνία των Παξών από το πρώτο κιόλας επεισόδιο της σειράς, έβαλαν μία νοητή τελεία σε αυτόν τον κύκλο, δίνοντας ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης τη λύση τους. Τουλάχιστον, την καλύτερη δυνατή που θα μπορούσε να δοθεί μέσα στην βουβή δυστυχία των ηρώων του.

Η αισθητική της σειράς, η τεχνική της και η πορεία μαζί με τις διαθέσεις του δημιουργού της, είναι πράγματα που τα έχουν αναλύσει όλοι τις τελευταίες εβδομάδες και μαζί κι εμείς σε παλιότερο άρθρο (που το βρίσκετε εδώ), ωστόσο δε γίνεται να μη σταθούμε σε αυτό το τελευταίο επεισόδιο και σε όσα υπέροχα είδαμε, που – πείτε με και υπερβολικό κάποιοι – σε τέτοια ποσότητα και συνολικά δεν θυμάμαι να τα έχουμε συναντήσει σε ελληνική σειρά ποτέ.

Ας σταθούμε στα νοήματα της σειράς και σε εκείνο που με κάνει να λέω πως το Maestro ίσως τελικά να μην τελείωσε το βράδυ της Πέμπτης, αλλά μόλις να αρχίζει. Αυτά που ήθελε ο Παπακαλιάτης να περιγράψει ως παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας (και μη γελιέστε κάποιοι, δεν είναι παθογένειες μόνο μίας μικρής κοινωνίας ενός νησιού, η επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό μας έχει υποδείξει το μεγάλο πρόβλημα ιδιαίτερα σε μεγάλες κοινωνίες πόλεων) και η κατάληξη των ιστοριών του, είναι θέματα που θα πρέπει από την επόμενη μέρα να συζητηθούν, να γίνουν σκέψη, να αλλάξουν συμπεριφορές και ζωές. Άλλωστε, το νόημα της τέχνης – όποιας κι αν είναι αυτή – είναι να συνταράσσει τις ζωές των ανθρώπων. Να μπορεί να φέρνει στο τραπέζι ζητήματα που απασχολούν και να δίνει – γιατί όχι; – λύσεις.

Η κακοποίηση χιλιάδων γυναικών πίσω από κλειστές πόρτες βρίσκουν φωνή στην ηρωίδα που υποδύεται η Μαρία Καβογιάννη με συγκλονιστικό τρόπο. Η σεξουαλική ταυτότητα και ο προσδιορισμός ανθρώπων που φοβούνται την οικογένεια τους και μία ολόκληρη κοινωνία, βρίσκουν θάρρος στα μάτια του Αντώνη και του Σπύρου (υπέροχοι Ορέστης Χαλκιάς και Γιώργος Μπένος στους ρόλους τους), δυστυχισμένοι άνθρωποι γεμάτοι ανασφάλειες και απωθημένα βρίσκουν τα δικά τους βήματα πάνω σε αυτά των ηρώων της σειράς που μπήκε στα σπίτια μας και κατάφερε να διηγηθεί με ποιητικό αλλά και σκληρό πολλές φορές τρόπο, όλα εκείνα που σαπίσανε τις ζωές ανθρώπων.

Το τελευταίο επεισόδιο του «Maestro» ήταν πολλά παραπάνω από μία τηλεοπτική σειρά που δίνει λύση στις ζωές των πρωταγωνιστών του. Ήταν μία φωνή σε όλους εκείνους που είδαν λίγο από τον εαυτό τους μέσα σε μία σειρά μυθοπλασίας που, όσο καμία, άγγιξε με εξαιρετικά προσεκτικό τρόπο, τους πόνους των τηλεθεατών της.

Για να επιστρέψω όμως στα της σειράς, στο τελευταίο επεισόδιο τί είδαμε; Είδαμε σίγουρα το τέλος μίας (ή και παραπάνω) ιστορίας όπως θα θέλαμε όλοι να καταλήξει. Ακόμα, είδαμε το πιο ωραίο “Σκάσε” που ακούστηκε ποτέ (υπέροχη Μαρίσα Τριανταφυλλίδου στον ρόλο της μάνας που αποφασίζει τελικά να στηρίξει τις επιλογές και την ευτυχία των παιδιών της), είδαμε τον έρωτα που κερδίζει (κι έτσι πρέπει). Είδαμε τον έρωτα να είναι ειλικρινής (ο γιατρός του εξαιρετικού Αντίνοοου Αλμπάνη δε μπορούσε να κρύψει το τρομερό μυστικό του από τη γυναίκα που αγαπά). Είδαμε τον έρωτα να περιμένει περήφανα και στωικά την επιστροφή. Είδαμε το μαζί στα δύσκολα, με διαφορετικά ενδεχομένως κίνητρα, αλλά μαζί, κι αυτό μπορεί να έχει διαφορετικές αναγνώσεις, είναι όμως ένα μήνυμα και μία κάθαρση για όλα όσα έγιναν και όσα θα ακολουθήσουν. Είδαμε τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη στην καλύτερη φάση του, δημιουργικά και καλλιτεχνικά να παραδίδει μία σπουδαία τηλεοπτική δουλειά που (εύχομαι) να αποτελέσει πρότυπο για το μέλλον της ελληνικής μυθοπλασίας (ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει λιγότερες σειρές κάθε σεζόν). Είδαμε έναν σπουδαίο μονόλογο της Μαρίας Καβογιάννη για την κακοποίηση των γυναικών γεμάτο αλήθειες και μας συγκίνησε για ακόμα μία φορά μία σπουδαία ηθοποιός. Ακούσαμε την Χαρούλα στην “Προσευχή” της και προσευχηθήκαμε σε επόμενες τηλεοπτικές ευτυχίες. Θυμηθήκαμε πόσο αγαπάμε αυτή τη γυναίκα και τι συναισθήματα προκαλεί η φωνή της κι αυτό, μα΄ζι με όλα τα άλλα, αξίζει ένα ευχαριστώ στον δημιουργό της σειράς.

Ο “Maestro” τελείωσε για αυτή τη σεζόν, αλλά νομίζω πως ανοίγει συζητήσεις. Ακριβώς όπως πρέπει να κάνει κάθε σπουδαίο έργο τέχνης. Σε κάθε είδος.

Το επεισόδιο ήταν σίγουρα εξαιρετικό και ναι, αξίζει την αναγνώριση που του υπόσχεται η προβολή του στο Netflix καθώς και ένας ανάλογος δεύτερος κύκλος που, ήδη, ανυπομονούν όλοι.

Ανάλογες όμως, ήταν και οι αντιδράσεις των χρηστών του twitter για τη σειρά, που δεν σταμάτησαν να σχολιάζουν στη διάρκεια του επεισοδίου, φτάνοντας το #maestro στην κορυφή για ακόμα μία Πέμπτη.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα