Ανεπαρκής υπουργός, ανύπαρκτα ΜΜΕ

Λέξεις: Θωμάς Τζήρος

Και τώρα που έληξε, όπως έληξε, το θέμα της σωτηρίας των ανθρώπων από την νησίδα του Έβρου μπορούμε να δούμε λίγο πιο ψύχραιμα μερικά πράγματα.

α) γεγονός ότι η Τουρκία εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες

β) γεγονός ότι εμείς αντιδρούμε με παράνομα push backs

γ) γεγονός ότι η μετανάστευση δεν θα σταματήσει ποτέ

δ) γεγονός ότι δεν έχουμε κανενός είδους μεταναστευτική πολιτική.

Για την συντομία της συζήτησης θα δεχτώ ότι Τούρκοι τους πήρανε και τους πήγανε στην νησίδα, του φορτίζανε τα κινητά και τους δώσανε και βάρκα. Για τον ίδιο λόγο θα παρακάμψω την καταγγελία ότι την ίδια ομάδα την μεταφέραμε μέρες νωρίτερα από άλλη νησίδα εντός Ελλάδας σε νησίδα εντός Τουρκίας.

Έχουμε λοιπόν μια ομάδα ανθρώπων που έτσι και μπουν στην χώρα θα αιτηθούν άσυλο και που με κάποιο τρόπο έχουν καταφέρει να κάνουν ορατή την παρουσία τους σε ξένα μέσα.

Ο διεθνής τύπος βοά, ο ελληνικός πληρωμένος, κάνει μπάνια και η κυβέρνηση δια του υπουργού Μετανάστευσης και με την βοήθεια εξαίρετων παπαγάλων προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση με τους παρακάτω τρόπους

α) δεν είναι σε δικό μας έδαφος

β) δεν υπάρχουν πρόσφυγες είναι όλοι ηθοποιοί

γ) είναι δάκτυλος της Τουρκίας θέλει να μας οδηγήσει σε διπλωματικό επεισόδιο

δ) είναι δάκτυλος της Ρωσίας

ε) δεν υπάρχει θέμα η Πέμπτη φάλαγγα της αντιπολίτευσης προσπαθεί να μας βάλει σε περιπέτειες

στ) κάτι θα σκεφτούμε άλλο που να κολλάει

Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν τον ερασιτεχνισμό που διέπει τουλάχιστον το Υπουργείο Μετανάστευσης στην διαχείριση κρίσεων. Το αστείο είναι ότι το συγκεκριμένο υπουργείο μόνο διαχείριση κρίσεων θα έπρεπε να μπορούσε να κάνει.

Όταν ένα θέμα περνάει στα διεθνή μέσα με βίντεο και φωτογραφίες δεν γίνεται να πετάς αετό και να το διαχειρίζεσαι έτσι.

Διεθνώς η κοινή γνώμη βλέπει ένα ανάλγητο κράτος της ΕΕ που αφήνει παιδιά να πεθαίνουν, μη ξεχνάτε ότι επίσημα η Γερμανία άνοιξε τις πύλες για 1 εκ. πρόσφυγες μετά την φωτογραφία με το πτώμα του μικρού Aylan στα παράλια της Τουρκίας.

Δεν είμαι σε θέση να προτείνω λύση γιατί σε αντίθεση με τους υπόλοιπους εγώ δεν τα ξέρω όλα. Δεν ξέρω αν μπορούσα να έρθουν σε συμφωνία μέσω διεθνών οργανισμών προκειμένου να παράσχουν τρόφιμα και ιατροφαρμακευτική βοήθεια επιτόπου χωρίς να μεταφερθούν οι πρόσφυγες ως την στιγμή που με κάποιο τρόπο (υποθέτω ότι τα σύνορα δεν ορίζονται από κάθε νησίδα που θα εμφανιστεί στον Έβρο αλλά από συντεταγμένες στο χάρτη) θα έβγαινε μια διεθνής απόφαση σε ποια μεριά βρίσκονται οι πρόσφυγες.

Πάντως όποια και να ήταν η λύση στην κρίση, δεν μπορεί με τίποτα να είναι η απάνθρωπη στάση ενός υπουργού και των γελοίων υποστηρικτών του στα Social media. Δεν ήταν ένα θέμα εσωτερικής κατανάλωσης από την στιγμή που ξεπέρασε τα όρια της χώρας.

Αν μη τι άλλο στην όλη αυτή κρίση διαπιστώσαμε πόσο ανεπαρκής είναι ο Υπουργός μετανάστευσης και πόσο ανύπαρκτα τα ελληνικά ΜΜΕ.

Δυο λόγια για τους πρόσφυγες γιατί μια και σωθήκανε δεν πρόκειται κανείς εδώ μέσα να ασχοληθεί πια μαζί τους εκτός από αυτούς που πάντα, αναλογικά και όχι ψηφιακά, ασχολούνται. Αυτοί οι άνθρωποι πιθανώς να δικαιούνται πιθανώς και όχι ασύλου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορεί κάποια στιγμή να φτάσουν και να νοσταλγούν τις μέρες που πέρασαν στην νησίδα του Έβρου και αυτό γιατί δεν φημιζόμαστε για την φιλοξενία προσφύγων στην χώρα μας ανεξάρτητα κυβέρνησης. Όχι δεν έχω πάει στην Σάμο.

Οι διαδικασίες χορήγησης η μη ασύλου είναι χρονοβόρες και αν δεν κάνω λάθος, από την πλευρά της Ελλάδας η δικαιολογία είναι ότι έρχονται χωρίς χαρτιά και δεν μπορούν να πιστοποιήσουν την χώρα καταγωγής τους.

Το ίδιο πρόβλημα είχαν και εδώ στην Γερμανία και θυμάμαι ότι είχαν κάνει ειδικά κέντρα με μηχανήματα και ανθρώπους που στην ουσία έλεγχαν την προφορά αλλά και τα γραπτά των προσφύγων αναγνωρίζοντας έτσι τόπο καταγωγής. Σαφώς θέλει λεφτά κάτι τέτοιο αλλά δεν θυμάμαι να αιτηθήκαμε κάτι τέτοιο από την ΕΕ και να μην μας το δώσανε.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι προβλήματα θα υπάρχουν πάντα όπως και λύσεις, άλλες φορές ιδανικές άλλες φορές όχι τόσες καλές. Η κάθε κυβέρνηση κρίνεται ακριβώς από το πως διαχειρίζεται αυτά τα προβλήματα. Σχεδόν παντού εκτός των χωρών που η πολιτική είναι συνώνυμο του οπαδισμού.