Χαλκιδική: Το μαρτύριο της σταγόνας στον Πολύγυρο, το οριακό περσινό καλοκαίρι και το «στοιχειωμένο» έργο

Το καλοκαίρι πλησιάζει, η έναρξη της τουριστικής σεζόν είναι προ των πυλών και η Χαλκιδική για μια ακόμη χρονιά είναι αντιμέτωπη με τον εφιάλτη της λειψυδρίας.

Οι δήμοι Πολυγύρου, Κασσάνδρας, Σιθωνίας, Προποντίδας παραμένουν από το περσινό καλοκαίρι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και όλοι απλώς ελπίζουν απλώς το… μαρτύριο της σταγόνας να μην επαναληφθεί και φέτος.

Με τους τουρίστες να είναι έτοιμοι να κατακλύσουν τη Χαλκιδική, αλλά και τους Θεσσαλονικείς να ανοίξουν τα εξοχικά τους, στους μόνιμους κατοίκους των παραπάνω περιοχών, στους ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς και στους επαγγελματίες του τουρισμού και της εστίασης επικρατεί έντονος προβληματισμός για το πώς θα κυλήσει και το επόμενο καλοκαίρι.

Μπορεί οι δήμοι της Χαλκιδικής να έχουν ώριμες μελέτες για γεωτρήσεις, δημιουργία δικτύων για μεταφορά νερού από άλλες περιοχές, αλλά και για εργοστάσια αφαλάτωσης νερού, ωστόσο όλα… βαλτώνουν στο γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία χρηματοδότηση.

Η parallaxi επικοινώνησε με τον δήμαρχο Πολυγύρου κ. Γιώργο Εμμανουήλ ο οποίος μας περιέγραψε την κατάσταση που επικρατεί σε μια περιοχή της Χαλκιδικής που ζουν μόνιμα 22.000 κάτοικοι, αλλά τους καλοκαιρινούς μήνες ξεπερνούν τους 80.000 με ότι αυτό συνεπάγεται για την ζήτηση του νερού.

«Είναι λίγο καλύτερα φέτος η κατάσταση σε σχέση με πέρσι, λόγω των περισσότερων βροχών που υπήρξαν το τελευταίο διάστημα. Αυτά είναι τα μηνύματα που παίρνουμε από τις γεωτρήσεις που κάνουμε. Βέβαια, όλα θα εξαρτηθούν από το πόσο κόσμο θα έχουμε.

Η λειψυδρία είναι ένα σύνθετο πρόβλημα και καθόλου απλό. Δεν υπάρχουν διαθέσιμες χρηματοδοτήσεις.

Εμείς έχουμε έτοιμο ένα ολιστικό σχέδιο που μπορεί να δώσει οριστική λύση σε βάθος δεκαετίας, είναι ώριμο από πλευράς μελετών, αλλά δεν υπάρχουν τα λεφτά για να χρηματοδοτηθεί.

Το φράγμα Χαβρία είναι ένα έργο που μπήκε στις καλένδες και δε φαίνεται να γίνει τα επόμενα χρόνια. Είμαστε πίσω σε βασικά έργα, αλλά και σε μικροφράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν σε χειμάρρους και να δώσουν μια κάποια ανάσα στο πρόβλημα.

Και φυσικά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι μας η εξεύρεση λύσεων, καθώς εμπλέκεται και η Περιφέρεια και το Υπουργείο.

Έχουμε έτοιμη μια μελέτη αφαλάτωσης που κοστίζει 4 εκατ. ευρώ, άλλη μια μελέτη για μεταφορά νερού μέσω δικτύου από το βόρειο κομμάτι εκεί όπου υπάρχει απόθεμα, αλλά φυσικά και μελέτη για να εκσυγχρονίσουμε το δίκτυο μας.

Μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα δίκτυο κατασκευασμένο από τη δεκαετία του 70′ στο παραλιακό μέτωπο με ότι αυτό συνεπάγεται για τις βλάβες που μπορεί να εμφανιστούν, αλλά και για την νεροκλοπή που δεν μπορεί να ελεγχθεί.

Το… ταμείο για τις παραπάνω μελέτες φτάνει σχεδόν στα 20 εκατ. ευρώ.

Όσο δεν υπάρχουν λύσεις το πρόβλημα θα εντείνεται τα επόμενα χρόνια. Είναι ένα ζήτημα που θα συνεχίσει να μας καίει.

Ο Δήμος Πολυγύρου βρίσκεται από πέρσι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ειδικά για την περιοχή μας, όπως εδώ υπάρχουν δύο ιδιαίτερα ανερχόμενοι οικισμοί η Γερακινή και οι Καλύβες, όπου κάθε χρόνο εκδίδονται δεκάδες οικοδομικές άδειες, δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερες τουριστικές επιχειρήσεις.

Η μεγάλη πίεση εστιάζεται φυσικά στο παραλιακό μέτωπο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και το γεγονός ότι ο αγροτικός κόσμος της περιοχής με τις μεγάλες καλλιέργειες σε ελαιόδεντρα χρειάζεται και εκείνος μεγάλη ποσότητα νερού για να χρησιμοποιήσει. Βέβαια να πούμε ότι ο αγροτικός τομέας μπορεί να εξυπηρετείται και από ιδιωτικές γεωτρήσεις».

Δεξαμενές σε Καλύβες και Βράσταμα

Σε μια προσπάθεια να «θωρακιστεί» με όποιον επιπλέον τρόπο μπορεί ενόψει του καλοκαιριού, ο Δήμος Πολυγύρου τον Φεβρουάριο προχώρησε στην τοποθέτηση μίας δεξαμενής στις Καλύβες χωρητικότητας 500 κυβικών νερού και μίας στα Βράσταμα χωρητικότητας 150 κυβικών νερού.

Βέβαια, μιλάμε για ενέργειες που έγιναν μετά την εξασφάλιση ενός ποσού της τάξεως των 150.000 ευρώ και δείχνει την χαοτική διαφορά σε σχέση με τα σχεδόν 20 εκατ. ευρώ που απαιτούνται προκειμένου να δοθεί οριστική λύση στο ζήτημα.

Οριακό το περσινό καλοκαίρι

Οι αγροτικές καλλιέργειες, η μεγάλη τουριστική κίνηση, η αλόγιστη χρήση, αλλά και οι διαρροές στο παλιό δίκτυο ύδρευσης έφεραν στα όρια του τον δήμο Πολυγύρου το καλοκαίρι του 2024.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η δημοτική αρχή τον περσινό Ιούνιο διαπίστωσε παρανομίες στη χρήση πόσιμου νερού, μετά από μετρήσεις που κατέδειξαν έλλειμμα της τάξης του 50% σε σχέση με την κατανάλωση των κατοίκων.

Όσο το καλοκαίρι περνούσε, τα πράγματα χειροτέρευσαν με αποτέλεσμα τον Αύγουστο ο δήμος Πολυγύρου να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξαιτίας της λειψυδρίας.

Στα παραπάνω ήρθε να προστεθεί και η παρατεταμένη ανομβρία με αποτέλεσμα να γίνει επίκληση ακόμη και στα… Θεία με δύο ενορίες του Πολυγύρου, του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Χαραλάμπους να πραγματοποιούν Λιτανεία των Ιερών Λειψάνων και Εικόνων των πολιούχων ξεκινώντας από το εξωκλήσι της Αγίας Τρίαδας, όπου εψάλη αγιασμός, στη συνέχεια μετέβησαν στο εξωκκλήσι της Αγίας Κυριακής, στο εξωκκλήσι του Αγίου Προδρόμου και Αγίου Διονυσίου (Γιανισάτικο), στο εξωκλήσι του Αγίου Μηνά (Πατελιδάς), στο εξωκλήσι του Αγίου Νικούλαου (Σελιό) και στο εξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου στις Μπάρες, όπου σε κάθε στάση έκαναν δέηση.

Με το… δόγμα πάντως του «και ο Άγιος φοβέρα θέλει», το μεσημέρι εκείνης της ημέρας τα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό του Πολυγύρου με τη βροχή να μετατρέπει σε ποτάμια τους δρόμους…

Το «στοιχειωμένο» έργο

Το… γιοφύρι της Άρτας θυμίζει η περίπτωση του μεγάλου έργου του φράγματος Χαβρία στη Χαλκιδική, που παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες τόσων ετών, φαίνεται ότι δε θα γίνει τα επόμενα χρόνια.

Παρά το γεγονός ότι θεωρείται το πλέον κρίσιμο έργο για να δώσει λύση στο πρόβλημα της λειψυδρίας, το έργο δεν είναι ενταγμένο ούτε στο τεχνικό πρόγραμμα της Π.Ε Χαλκιδικής, αλλά ούτε και στο κεντρικό πρόγραμμα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, καθώς λόγω του μεγάλου κόστους οι όποιες αποφάσεις θα λαμβάνονταν από την κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία.

Η ιδέα για την κατασκευή του φράγματος στον ποταμό Χαβρία χρονολογείται από τη δεκαετία του 1970. Στόχος ήταν η εξασφάλιση επαρκούς υδροδότησης για τις περιοχές της Κασσάνδρας, της Σιθωνίας και της Κεντρικής Χαλκιδικής, οι οποίες αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα λειψυδρίας, ιδιαίτερα κατά την τουριστική περίοδο. Το έργο εγκρίθηκε από τη Διυπουργική Επιτροπή Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και προκηρύχθηκε διαγωνισμός για την υλοποίησή του.

Παρά τις αρχικές δεσμεύσεις και την αναγνώριση της σημασίας του έργου, η κατασκευή του φράγματος έχει καθυστερήσει για οικονομικούς λόγους, εξαιτίας των γραφειοκρατικών καθυστερήσεων, των ακυρώσεων διαγωνισμών, αλλά και την έλλειψη πολιτικής βούλησης και δη της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει όλα αυτά τα χρόνια καμία ουσιαστική πρόοδος στο έργο.