Επίσης, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σημείωσε με σαφήνεια πως “το κομμάτι του #MeToo έχει ανοίξει πλέον θεσμικά, δηλαδή η κακοποίηση στον χώρο της εργασίας και δεν έχει νόημα να ασχοληθώ εγώ προσωπικά με ότι έχει γίνει μέχρι τώρα αλλά θέλω να πω το εξής. Έχει μια σημασία. Δηλαδή πλέον υπάρχουν τα εργαλεία που δεν υπήρχαν πριν τόσο τα θεσμικά όσο και η δυνατότητα στους ανθρώπους, όταν κακοποιηθούν, να μπορέσουν να μιλήσουν για αυτό. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ένα από τα δικά μου ζητούμενα πλέον για το τι θα γίνει από δω και πέρα είναι το #MeToo να μη μείνει σε ένα επίπεδο καταγγελιών γνωστών ανθρώπων από γνωστούς ανθρώπους αλλά να μπορεί να φτάσει στο να αγγίξει και να προστατέψει αγνώστους ανθρώπους από αγνώστους ανθρώπους”.
“Αν δει κανείς τη μεγάλη εικόνα, έξω από τα λάθη, θεωρώ ότι υπάρχει μια ολόκληρη γενιά η οποία δεν χρειάζεται ούτε νόμους ούτε κανόνες για να συμπεριφερθεί όπως πρέπει. Μπορώ να εγγυηθώ πως η πλατιά μάζα των ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, που κάνουν θέατρο σε αυτή τη χώρα σήμερα είναι άνθρωποι ευγενείς, καλόψυχοι, ανοιχτοί, αισιόδοξη και με διάθεση να βρεθούν και να ενωθούν με τους άλλους.
Αυτό έχω μεγάλη ανάγκη να το πω” πρόσθεσε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης στην πρωινή εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη. “Η πλατιά μάζα των ανθρώπων του θεάτρου είναι άνθρωποι υψηλού ψυχικού επιπέδου”.
“Έχουμε ακούσει για περιπτώσεις που είναι 4, 5, 10, 15, 25; Δεν ξέρω… Τρεις με τέσσερις ξέρουμε. Όλα αυτά τα ονόματα που έχουμε ακούσει είναι τρία, τέσσερα, πέντε. Το σύνολο των εργαζομένων στο θέατρο πρέπει να ξεπερνάει μαζί με τους συντελεστές τους δημιουργικές τους 100.000 ανθρώπους. Δεν τις πρόλαβα αυτές τις σκληρές συμπεριφορές εγώ, δεν τις έζησα.
Έζησα περίεργους ανθρώπους και ιδιοσυγκρασιακούς ανθρώπους. Αυτό όμως όχι με έναν τρόπο που να αισθανθώ ποτέ ότι υπάρχει πρόβλημα. Δεν θα επέτρεπα ποτέ να βρεθώ σε έναν χώρο στον οποίο θα συνέβαινε κάτι το οποίο θα προσέβαλε εμένα σαν θεατή μιας κακοποίησης και θα τον άφηνα να περάσει. Όχι τώρα, αλλά από όταν ήμουν 20 χρονών.
