10 σκάνδαλα που συγκλόνισαν την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο

Η 9η Δεκεμβρίου είναι γνωστή σαν Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς. Η διαφθορά όμως στην ανθρώπινη ιστορία είναι ένα εξαιρετικά συχνό φαινόμενο όταν εμπλέκεται και η πολιτική.

Η 9η Δεκεμβρίου γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς, γιατί την ημερομηνία αυτή του 2003 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη Συνθήκη κατά της Διαφθοράς.

Με αφορμή την ημέρα, θυμόμαστε 10 από τα πιο πολύκροτα σκάνδαλα από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο πλανήτη.

Σκάνδαλο Watergate

Το σκάνδαλο Watergate, το οποίο εκτυλίχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ήταν μια πολιτική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες που οδήγησε τελικά στην παραίτηση του προέδρου Richard Nixon. Το σκάνδαλο ξεκίνησε με τη διάρρηξη στα κεντρικά γραφεία της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών στο συγκρότημα Watergate στην Ουάσινγκτον, στις 17 Ιουνίου 1972. Καθώς οι ερευνητές δημοσιογράφοι, ερεύνησαν το περιστατικό, αποκαλύφθηκε ότι η διάρρηξη είχε ενορχηστρωθεί από μέλη της κυβέρνησης Nixon, με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών και την απόκτηση πλεονεκτήματος στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Με την πάροδο του χρόνου, έγινε φανερό ότι ο αυτός και οι βοηθοί του όχι μόνο εμπλέκονταν στη διάρρηξη, αλλά συμμετείχαν και σε συγκάλυψη, η οποία περιελάμβανε απόπειρες παρεμπόδισης της δικαιοσύνης και κατάχρησης κυβερνητικών υπηρεσιών. Η ύπαρξη μυστικών μαγνητοταινιών του Λευκού Οίκου αποκάλυψε περαιτέρω τη συνενοχή του Nixon, οδηγώντας σε ευρεία δημόσια κατακραυγή.

Καθώς το σκάνδαλο εκτυλίχθηκε, κορυφαίοι αξιωματούχοι παραιτήθηκαν και κινήθηκαν διαδικασίες μομφής. Αντιμέτωπος με τη σχεδόν βέβαιη παραπομπή, ο Nixon έγινε ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που παραιτήθηκε στις 8 Αυγούστου 1974. Το σκάνδαλο Watergate άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην αμερικανική πολιτική, διαβρώνοντας την εμπιστοσύνη του κοινού στους κυβερνητικούς θεσμούς. Προκάλεσε σημαντικές νομικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις για τη διασφάλιση μεγαλύτερης διαφάνειας και λογοδοσίας στην εκτελεστική εξουσία, διαμορφώνοντας την πορεία της αμερικανικής πολιτικής για τα επόμενα χρόνια.

Σκάνδαλο Calciopoli

Το Calciopoli, ένα ποδοσφαιρικό σκάνδαλο που εκτυλίχθηκε το 2006, αποκάλυψε ένα σύστημα χειραγώγησης αγώνων και διαιτητών, στο οποίο εμπλέκονται κορυφαίοι σύλλογοι της Serie A, όπως η Γιουβέντους, η Μίλαν, η Λάτσιο και η Φιορεντίνα. Το σκάνδαλο επικεντρώθηκε γύρω από πρόσωπα-κλειδιά, όπως ο γενικός διευθυντής της Γιουβέντους, Luciano Moggi, και ο εκτελεστικός διευθυντής του συλλόγου, Antonio Giraudo, οι οποίοι διαπιστώθηκε ότι ασκούσαν επιρροή στους ορισμούς των διαιτητών και πίεζαν τους αξιωματούχους να ευνοήσουν την ομάδα τους. Το σύστημα περιελάμβανε ένα δίκτυο σχέσεων μεταξύ αξιωματούχων του συλλόγου και διαιτητών, θέτοντας σε κίνδυνο την ακεραιότητα του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Οι επιπτώσεις από την υπόθεση Calciopoli ήταν σοβαρές. Η Γιουβέντους αντιμετώπισε σημαντικές επιπτώσεις, με τον σύλλογο να στερείται τους τίτλους της Serie A για τα έτη 2004-2005 και 2005-2006, να υποβιβάζεται στη Serie B και να της αφαιρούνται βαθμοί. Άλλοι εμπλεκόμενοι σύλλογοι υπέστησαν επίσης ποινές. Η Ιταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIGC) εφάρμοσε μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, τονίζοντας τη σημασία της διαφάνειας και του ευ αγωνίζεσθαι στο άθλημα. Το 2011, οι Luciano Moggi και Antonio Giraudo, πρόσωπα-κλειδιά στο σκάνδαλο, αναίρεσαν τις ποινές τους μετά από έφεση από το Ιταλικό Δικαστήριο. Οι αρχικές ποινές, που είχαν επιβληθεί το 2010, περιλάμβαναν πέντε έτη και τέσσερις μήνες για τον Moggi και τρία έτη και έξι μήνες για τον Giraudo, και οι δύο για το ρόλο τους στην αθλητική απάτη. Ωστόσο, το Δικαστήριο έκρινε ότι τα αδικήματα είχαν παραγραφεί, με αποτέλεσμα την ακύρωση των ποινών τους. Ως αποτέλεσμα, τόσο ο Moggi όσο και ο Giraudo απαλλάχθηκαν από τις ποινικές κατηγορίες.

Σκάνδαλο Qatargate

Το σκάνδαλο ξέσπασε τον Δεκέμβριο του 2022, όταν η βελγική αστυνομία πραγματοποίησε έφοδο συνέλαβε αρκετούς υπόπτους, συμπεριλαμβανομένου Εύας Καϊλή, και κατάσχεσε 1,5 εκατομμύριο ευρώ (1,6 εκατομμύρια δολάρια) σε μετρητά από τους υπόπτους. Η έρευνα επικεντρώθηκε στους ισχυρισμούς ότι το Κατάρ και το Μαρόκο προσπάθησαν να εξαγοράσουν επιρροή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους, μεταξύ των οποίων και να προσπαθήσουν να αμβλύνουν την κριτική της ΕΕ για το ιστορικό του Κατάρ όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022 και για το ιστορικό του Μαρόκου όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τόσο το Κατάρ όσο και το Μαρόκο έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε ανάμειξη σε οποιαδήποτε παράβαση στην υπόθεση. Η Καϊλή, η οποία στερήθηκε τη θέση της ως μία από τις αντιπροέδρους του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, αλλά συνεχίζει να είναι ευρωβουλευτής μετά την απελευθέρωσή της από την κράτηση, λέει ότι είναι αθώα. Δύο από τους Βέλγους δικηγόρους της έχουν επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο οι εισαγγελείς συνέχισαν την υπόθεση με βάση τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις που πραγματοποίησαν οι υπηρεσίες πληροφοριών του Βελγίου. Στο σκάνδαλο εμπλέκεται και ο Antonio Panzeri. Ο Panzeri, πρώην μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν αναμένεται πριν από τα μέσα του 2024.

Σκάνδαλο Snowden

Το σκάνδαλο Snowden, που εκτυλίχθηκε το 2013, αποτέλεσε τομή στις παγκόσμιες συζητήσεις για την προστασία της ιδιωτικής ζωής και την κυβερνητική παρακολούθηση. Ο Edward Snowden, πρώην εργαζόμενος της NSA, διέρρευσε απόρρητα έγγραφα που αποκάλυπταν την έκταση των προγραμμάτων μαζικής παρακολούθησης της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA). Τα προγράμματα αυτά περιελάμβαναν τη συλλογή τεράστιων ποσοτήτων ηλεκτρονικών δεδομένων, όπως τηλεφωνικά αρχεία και επικοινωνίες στο διαδίκτυο, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς. Μια βασική αποκάλυψη ήταν το πρόγραμμα PRISM, το οποίο παρείχε στη NSA πρόσβαση σε δεδομένα χρηστών από μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας, όπως η Google και η Microsoft.

Οι αποκαλύψεις πυροδότησαν μια παγκόσμια συζήτηση σχετικά με την ισορροπία μεταξύ εθνικής ασφάλειας και ατομικής ιδιωτικής ζωής. Οι υποστηρικτές του χαιρέτισαν τον Snowden ως πληροφοριοδότη, που αποκάλυψε την υπερβολή της κυβέρνησης, ενώ οι επικριτές τον θεώρησαν προδότη για την αποκάλυψη των απόρρητων πληροφοριών. Το σκάνδαλο προκάλεσε μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένης της ψήφισης του νόμου USA FREEDOM Act, με στόχο τον περιορισμό ορισμένων πρακτικών παρακολούθησης. Ο Snowden ζήτησε άσυλο στη Ρωσία για να αποφύγει τη δίωξη στις ΗΠΑ, και ζει εκεί ως σήμερα.

Σκάνδαλο Panama Papers 

Το σκάνδαλο των Panama Papers, που αποκαλύφθηκε τον Απρίλιο του 2016, συγκλόνισε το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό στερέωμα, καθώς 11,5 εκατομμύρια έγγραφα από τη δικηγορική εταιρεία Mossack Fonseca του Παναμά, αποκάλυψαν έναν τεράστιο σύμπλεγμα οικονομικών δραστηριοτήτων μέσω offshore. Η διαρροή ανέδειξε την εκτεταμένη χρήση εταιρειών ως “βιτρίνες” από άτομα με επιρροή παγκοσμίως, για την απόκρυψη πλούτου και την εμπλοκή σε πρακτικές όπως, η φοροδιαφυγή και το ξέπλυμα χρήματος. Μεταξύ των προσωπικοτήτων υψηλού προφίλ που εμπλέκονταν ήταν ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, ο οποίος παραιτήθηκε λόγω της δημόσιας κατακραυγής.

Το σκάνδαλο έριξε επίσης τα φώτα της δημοσιότητας σε συνεργάτες του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin, συμπεριλαμβανομένου του τσελίστα Sergei Roldugin, αποκαλύπτοντας την εμπλοκή του. Πέρα από τα πολιτικά πρόσωπα, τα έγγραφα που διέρρευσαν ενέπλεξαν διασημότητες όπως ο Lionel Messi και ηγέτες στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένου του πρώην πρωθυπουργού του Πακιστάν Nawaz Sharif. Οι αποκαλύψεις προκάλεσαν έρευνες, παραιτήσεις και πυροδότησαν μια παγκόσμια συζήτηση για την ανάγκη αυξημένης οικονομικής διαφάνειας και συντονισμένων προσπαθειών για την καταπολέμηση των φορολογικών παραδείσων.

Τον Ιούλιο του 2022 αποκαλύφθηκε ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και ευρωβουλευτής, παρακολουθήθηκε μέσω του συστήματος της ΕΥΠ, με αποτέλεσμα τις παραιτήσεις του διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέοντα, και του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι αποφάσεις για πιθανές ποινικές κυρώσεις στα εμπλεκόμενα άτομα, είναι ακόμα σε εξέλιξη.

Σκάνδαλο Dieselgate

Το σκάνδαλο εκπομπών της Volkswagen, κοινώς γνωστό ως Dieselgate, ήταν μια μεγάλη διαμάχη που αφορούσε τη Volkswagen (VW) σε πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα. Το 2015, αποκαλύφθηκε ότι η VW είχε προγραμματίσει σκόπιμα συσκευές εξαγωγής, να ανιχνεύουν πότε ένα όχημα υποβαλλόταν σε δοκιμές εκπομπών και να προσαρμόζουν την απόδοσή του ώστε να πληροί τα “σωστά” πρότυπα. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια κανονικών συνθηκών οδήγησης, τα αυτοκίνητα εξέπεμπαν ρύπους, συμπεριλαμβανομένων των οξειδίων του αζώτου, σε επίπεδα που υπερέβαιναν κατά πολύ τα νόμιμα όρια. Αυτή η παραπλανητική πρακτική επέτρεψε στη VW να παρουσιάσει ψευδώς τα πετρελαιοκίνητα οχήματά της ως φιλικά προς το περιβάλλον, κάτι που φυσικά δεν ίσχυε.

Το σκάνδαλο είχε εκτεταμένες συνέπειες, προκαλώντας σημαντική απώλεια της εμπιστοσύνης του κοινού στη Volkswagen, οδηγώντας σε κατακόρυφη πτώση της αξίας των μετοχών και οικονομικές απώλειες. Η VW αντιμετώπισε σημαντικά πρόστιμα, νομικούς διακανονισμούς και την ανάκληση εκατομμυρίων οχημάτων παγκοσμίως. Οι επιπτώσεις προκάλεσαν αυξημένο έλεγχο των διαδικασιών ελέγχου των εκπομπών ρύπων και επαναξιολόγηση της τεχνολογίας πετρελαίου στην αυτοκινητοβιομηχανία. Έγιναν και αλλαγές στην ηγεσία της Volkswagen, συμπεριλαμβανομένης της παραίτησης του διευθύνοντος συμβούλου Martin Winterkorn.

Αρκετά άτομα αντιμετώπισαν νομικές συνέπειες για τη συμμετοχή τους στο σκάνδαλο. Σε ορισμένα στελέχη της VW απαγγέλθηκαν κατηγορίες, και μερικά δήλωσαν ένοχα σε ποινικές κατηγορίες που σχετίζονταν με το ρόλο τους στην εξαπάτηση των εκπομπών ρύπων.

Σκάνδαλο Predatorgate

Το σκάνδαλο των υποκλοπών επί κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, γνωστό και ως «Predatorgate», αφορά την παρακολούθηση Ελλήνων δημοσιογράφων, πολιτικών, στρατιωτικών, επιχειρηματιών, δικαστικών και κρατικών λειτουργών κ.ά. μέσω του συστήματος της ΕΥΠ ή με τη χρήση του κατασκοπευτικού λογισμικού Predator από το 2020 και μετά.

Αμέσως μετά τις εκλογές του 2019, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης, έθεσε την ΕΥΠ υπό την άμεση εποπτεία του και υπό την ευθύνη του ανιψιού του και γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη, και, μετά την τροποποίηση των κατά νόμον κριτηρίων επιλογής του, διόρισε νέο διοικητή της τον Παναγιώτη Κοντολέοντα, ενώ το 2020 ξεκίνησαν να δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα εταιρείες του ομίλου Intellexa, που εμπορεύονταν λογισμικό κατασκοπείας τηλεφώνων. Με την αποστολή SMS μέσω υπηρεσιών μαζικής αποστολής μηνυμάτων, έγινε προσπάθεια παγίδευσης με το Predator 92 τηλεφώνων που ανήκαν σε επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, δικαστικούς, κρατικούς αξιωματούχους, πολιτικούς, υπουργούς και συνεργάτες τους. Τα πρώτα δοκιμαστικά SMS στάλθηκαν το 2020. Η Intellexa έλαβε άδεια εξαγωγής του λογισμικού από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και ήταν σε επικοινωνία με το γραφείο του πρωθυπουργού υπό το Δημητριάδη.

Σκάνδαλο Siemens

Το σκάνδαλο της Siemens στην Ελλάδα αφορούσε ένα τεράστιο σύστημα δωροδοκίας και διαφθοράς που ήρθε στο φως στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Η Siemens, ένας γερμανικός πολυεθνικός όμιλος, αντιμετώπισε καταγγελίες ότι πλήρωνε δωροδοκίες για να εξασφαλίσει συμβάσεις για διάφορα έργα στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης εταιρείας τηλεπικοινωνιών της χώρας, του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος (ΟΤΕ). Το σκάνδαλο αποκάλυψε ένα πολύπλοκο πλέγμα παράνομων πληρωμών και μίζας που αφορούσε στελέχη της Siemens και Έλληνες αξιωματούχους.

Η έρευνα αποκάλυψε ότι η Siemens είχε εμπλακεί σε πρακτικές διαφθοράς για να κερδίσει συμβάσεις αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι δωροδοκίες φέρονται να καταβλήθηκαν για να εξασφαλίσουν ευνοϊκή μεταχείριση κατά την ανάθεση των συμβάσεων και το σκάνδαλο ενέπλεξε υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας και των ελληνικών κυβερνητικών αρχών. Οι επιπτώσεις του σκανδάλου προκάλεσαν εκκλήσεις για αυξημένη διαφάνεια και λογοδοσία τόσο στον εταιρικό όσο και στον κυβερνητικό τομέα στην Ελλάδα. Η υπόθεση ανέδειξε το διάχυτο ζήτημα της διαφθοράς στις διεθνείς επιχειρηματικές συναλλαγές μεγάλης κλίμακας και υπογράμμισε τη σημασία της επιβολής μέτρων.

Παρά την τεράστια έκταση που έλαβε το σκάνδαλο, εν τέλη το 2022, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων απάλλαξε 20 από τους 22 κατηγορούμενους. Μέσα σε αυτούς αθωώθηκε ακόμα και ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Siemens Ελλάδος, Μιχάλης Χριστοφοράκος, καθώς και ο πρώην διευθυντής τηλεπικοινωνιών της Siemens Ελλάδος, Πρόδρομος Μαυρίδης.

Σκάνδαλο Μονής Βατοπεδίου

Το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, που ήρθε στην επιφάνεια το 2008, αφορά μια σειρά ανταλλαγών ακινήτων, εκτάσεων και οικοπέδων μεταξύ της Μονής Βατοπεδίου, που βρίσκεται στο Άγιο Όρος στην Ελλάδα, και της ελληνικής κυβέρνησης. Αρχικά παρουσιάστηκε ως μια προσπάθεια ενοποίησης της μοναστηριακής γης, αλλά έγινε φανερό ότι οι συναλλαγές στιγματίστηκαν από διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας. Το σκάνδαλο ενέπλεξε υψηλόβαθμα μέλη της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και κυβερνητικούς αξιωματούχους, αποκαλύπτοντας ισχυρισμούς για χάρες που ανταλλάχθηκαν για την απόκτηση από το μοναστήρι πιο πολύτιμων, δημόσιων εκτάσεων σε βάρος σημαντικών οικονομικών απωλειών για το ελληνικό κράτος, με φερόμενο (κατά την κατηγορία) απώτερο σκοπό να περιέλθουν αυτά, μέσω της μονής, σε συγκεκριμένες offshore εταιρείες.

Ακολούθησαν νομικές διαδικασίες, με αρκετά άτομα, συμπεριλαμβανομένων μοναχών της Μονής Βατοπεδίου και δημόσιων αξιωματούχων, να αντιμετωπίζουν κατηγορίες σχετικά με διαφθορά και απάτη. Το σκάνδαλο προκάλεσε δημόσια οργή. Στις 21 Μαρτίου 2017 μετά από απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων αθωώθηκαν οι 14 εμπλεκόμενοι δημόσιοι λειτουργοί ή ιδιώτες μη πολιτικά πρόσωπα.

Σκάνδαλο Κοσκωτά

Το Σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν ένα μεγάλο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο, το οποίο κυριάρχησε στην ελληνική πολιτική σκηνή κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 1990. Παράλληλα σηματοδότησε, κυρίως, τον αγώνα για τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε. και των τραπεζών. Κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου υπήρξε ο τραπεζίτης Γιώργος Κοσκωτάς, πλην όμως ενεπλάκησαν σ΄αυτό και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Γιώργος Κοσκωτάς υπεξαίρεσε εκατομμύρια δολάρια από την Τράπεζα Κρήτης. Οι ενέργειες του οδήγησαν στην κατάρρευση της Τράπεζας Κρήτης και είχαν σημαντικές επιπτώσεις στον ελληνικό χρηματοπιστωτικό τομέα.

Εγκατέλειψε την Ελλάδα το 1988, προσπαθώντας να ζητήσει άσυλο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, τελικά συνελήφθη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκδόθηκε πίσω στην Ελλάδα και ο Κοσκωτάς αντιμετώπισε δίκη για υπεξαίρεση και απάτη. Το 1992 καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση. Παραπέμφθηκαν σε δίκη ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρώην Πρωθυπουργός, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, τέως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Μένιος Κουτσόγιωργας, πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης, ο Δημήτρης Τσοβόλας, πρώην Υπουργός Οικονομικών και ο Γιώργος Πέτσος, πρώην Υφυπουργός Βιομηχανίας, Έρευνας και Τεχνολογίας.

Από αυτούς, ο Ανδρέας Παπανδρέου κρίθηκε αθώος σε όλες τις κατηγορίες, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης δεν δικάστηκε γιατί είχε ήδη εκλεγεί Ευρωβουλευτής και το Ευρωκοινοβούλιο αρνήθηκε να άρει την ασυλία του, ενώ ο Μένιος Κουτσόγιωργας πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια της δίκης. Ο Δημήτρης Τσοβόλας και ο Γιώργος Πέτσος κρίθηκαν ένοχοι για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Οι ποινές τους ήταν 2,5 χρόνια (εξαγοράσιμη) για τον πρώτο και 10 μήνες με αναστολή για τον δεύτερο, με αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων και των δύο, για τρία και δύο χρόνια αντίστοιχα.