Εκλογές στο ΠΑΣΟΚ: Υποψήφιοι για όλα τα κεντροαριστερά γούστα

Κάποτε το ΠΑΣΟΚ της «3^ης Σεπτεμβρίου» κέρδιζε το εκλογικό ακροατήριο της με συνθήματα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και με ιδεολογικοπολιτικό τρίπτυχο το «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση».

Τα χρόνια της μεταπολίτευσης όμως είναι πολύ μακριά όπως και οι πρώτες τετραετίες του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα στην εξουσία. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, με κεντρικό σύνθημα και πρόταγμα την «Αλλαγή», σίγουρα άλλαξε την τότε Ελλάδα και την απελευθέρωσε από ένα κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τις συνέπειες και τις μνήμες του εμφυλίου πολέμου και της επτάχρονης φασιστικής δικτατορίας. Από τότε το ΠΑΣΟΚ «μέθυσε πολλές φορές τον ήλιο της εξουσίας» και από ένα σχεδόν «αριστερίστικο» σοσιαλιστικό κίνημα που δημιούργησε το «κοινωνικό κράτος» στη χώρα, μετεξελίχθηκε σε ένα κεντρώο σοσιαλδημοκρατικό ή σοσιαλοφιλελεύθερο κεντρώο κόμμα, που ομνύει στη δύναμη της καπιταλιστικής αγοράς και καλείται να απολογηθεί για τη χρεωκοπία της χώρας και τη μέγγενη των μνημονίων, τα υπέρογκα χρέη του που φτάνουν τα 445.824.401,66 ευρώ, αλλά και τη συνεργασία και σύμπλευση με την «επάρατη δεξιά», που έλεγε ο Ανδρέας και αυτή που θεωρητικά …ο λαός δεν ξεχνά.

Τι κόμμα είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ, το οποίο «ιδρύθηκε για να υπηρετεί τον λαό και την πατρίδα» και εκ νέου καλείται να εκλέξει την ηγεσία του μέσα από εσωκομματικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στις 6 Οκτωβρίου 2024, με δεύτερο γύρο στις 13 Οκτωβρίου, μετά βέβαια και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2024 και την «αποτυχία» του να αναδειχτεί δεύτερο κόμμα;

Την απάντηση ίσως δίνουν μέσα από τις τοποθετήσεις του αυτοί που σήμερα διεκδικούν τη θέση του προέδρου του κόμματος και υπόσχονται να το επαναφέρουν σε τροχιά κυβερνητικής εξουσίας. Κάθε υποψήφιος προβάλει το δικό του όραμα για το ΠΑΣΟΚ και διεκδικεί με το δικό του πολιτικό στίγμα την ηγεσία.

Φαβορί για το δεύτερο γύρο ο πρόεδρος       

Ο νυν πρόεδρος του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης, διάδοχος της Φ. Γεννηματά στην ηγεσία, μπορούμε να πούμε ότι ακολουθεί το ίδιο κεντρώο δόγμα της Φώφης των ίσων αποστάσεων μεταξύ δεξιάς – αριστεράς και αυτό άλλωστε προσπαθεί να τονίσει με κάθε ευκαιρία, χωρίς βέβαια να ξεχνά τις εκσυγχρονιστικές του καταβολές, που τον τοποθετούν στο φιλελεύθερο κέντρο.

«Κυβέρνηση ΝΔ σημαίνει νέες ανισότητες και συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια. Η εποχή της διακυβέρνησης Μητσοτάκη θα μείνει στην Ιστορία ως η εποχή με τη μεγαλύτερη αισχροκέρδεια στην πλάτη του ελληνικού λαού» τόνισε πρόσφατα σε ομιλία του αλλά ερωτηθείς για το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών ήταν σαφής: «Αν το δίλημμα είναι Μακρόν ή Μελανσόν, 100% τα 100% είμαι με τον Μακρόν που στηρίζει την Ευρώπη που θα έχει μια μεγαλύτερη κοινή ένωση».

Να σημειωθεί ότι ο αδελφό Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας ήταν από τις κεντρικές δυνάμεις στο νέο «Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς», αλλά για το ΠΑΣΟΚ που επί θητείας Γεννηματά – Ανδρουλάκη έχει ψηφίσει πάνω από το 70% των νομοσχεδίων της ΝΔ, προφανώς δεν σημαίνει τίποτα.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, έκανε το λάθος στις ευρωεκλογές να προτάξει τον στόχο της δεύτερη θέσης και αυτό καλείται να πληρώσει σήμερα. Επί των ημερών του τα ποσοστά του κόμματος αυξήθηκαν, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε σημαντικούς πόντους στην αυτοδιοίκηση «ελέγχοντας» εμμέσως τους τρείς μεγαλύτερους δήμους της χώρας και ανέδειξε και μία σειρά νέων στελεχών, που δίνουν τον τόνο της ανανέωσης. Ο ίδιος όμως δεν φαίνεται να εμπνέει το μέγα πλήθος, όπως δείχνουν οι μετρήσεις, αλλά η παρουσία του στο δεύτερο γύρο φαίνεται σχεδόν σίγουρη.

Ένας Δούκας για το ΠΑΣΟΚ

Ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας, είναι το νέο πρόσωπο στο ΠΑΣΟΚ, που δεν κουβαλά την φθορά της εξουσίας και θεωρητικά εμφανίζεται ως ο ηγέτης που μπορεί να επανενώσει τα διάσπαρτα κομμάτια του άλλοτε κραταιού κόμματος, αλλά και ευρύτερων δυνάμεων της κεντροαριστεράς, και να το επαναφέρει σε τροχιά εξουσίας.

Και αυτό για τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ είναι το «ιερό δισκοπότηρο», η «μεγάλη ιδέα» που μπορεί να κινητοποιήσει τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς. Εξάλλου η «εξουσία ενώνει» και στο ΠΑΣΟΚ αυτό πάντα ήταν το μαγικό ελιξίριο που έλυνε όλα τα προβλήματα, ιδίως τα εσωκομματικά και τα ιδεολογικά. Τι εκπροσωπεί όμως ο καθηγητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου;

Μπορεί όμως ο δήμαρχος Αθηναίων να υλοποιήσει αυτό το στόχο, κρατώντας μάλιστα και δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη: τη διοίκηση του μεγαλύτερο δήμου της χώρας και του ΠΑΣΟΚ; Το ερώτημα αποτελεί και επιχείρημα των πολιτικών του αντιπάλων που τον κατηγορούν για πολιτικό τυχοδιωκτισμό και θολό πολιτικό πρόταγμα. Ο ίδιος δηλώνει οπαδός του κοινωνικού κράτους και ανοιχτός στη συνεργασία των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων ενώ    εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη νίκη του κατά του Κ. Μπακογιάννη, υποστηρίζοντας ότι είναι ο μόνο που μπορεί να κερδίσει το «σύστημα Μητσοτάκη».

Σε ρόλο νέου «Κασσελάκη» της κεντροαριστεράς, φιλοδοξεί να εκφράσει το καινούργιο και οι υποστηρικτές του υποστηρίζουν ότι «οι θέσεις του για τη δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία και το κοινωνικό κράτος ταυτίζονται με τις θέσεις του προοδευτικού κόσμου και του κόσμου της εργασίας κι είναι απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκεί η κυβέρνηση της Ν.Δ. σ’ αυτούς τους τομείς». Μάλιστα αναφέρουν ότι έχει αποκλείσει κάθε συνεργασία με τη ΝΔ και πως είναι αποδεκτός από μία μεγάλη μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο συνεργάστηκε στο δεύτερο γύρο για τη νίκη στο δήμο της Αθήνας. Εκτιμάται ότι θα είναι αντίπαλος του Νίκου Ανδρουλάκη, στον δεύτερο γύρο ενώ απολαμβάνει την εύνοια των δημοσκοπήσεων που τον δείχνουν να προηγείται. «Τον θέλει το σύστημα» λένε οι αντίπαλοι του, που ξέρουν καλά από …σύστημα.

Το σύστημα θέλει Διαμαντοπούλου;

Πιο κοντά όμως στο σύστημα και χωρίς επιφυλάξεις για συνεργασίες με το συντηρητικό χώρο, εμφανίζεται η Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία μετά από μία μακρά περίοδο στας Ευρώπας και εκτός κόμματος, επέστρεψε στα πάτρια εδάφη για να διεκδικήσει την ηγεσία, με τον αέρα της «πρωθυπουργίσιμης».

Οι κακοί στο ΠΑΣΟΚ, λένε «πιο σύστημα από την Άννα δεν υπάρχει» και την κατηγορούν ότι στα πέτρινα χρόνια εγκατέλειψε το Κίνημα και κρύφτηκε, επιλέγοντας μία ελιτίστικη πολιτική παρουσία μέσω Δικτύων και συνεργασιών με πολυεθνικές εταιρίες. Για ένα σημαντικό όμως κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, κυρίως το κεντρώο και δεξιόστροφο, αυτό που μετέχει ενεργά στο «αντισύριζα μέτωπο» και αποστρέφεται κάθε ιδέα συνεργασίας με το κόμμα του «ψεύτη Τσίπρα» και του «life style Κσσελάκη», η πορεία και η στάση της Αννας Διαμαντοπούλου, είναι τα στοιχεία που την καθιστούν τη σωστή επιλογή για το ΠΑΣΟΚ, αν θέλει να συσπειρώσει το κέντρο και ευρύτερες δυνάμεις από τον κοινωνικό φιλελευθερισμό μέχρι την κεντροαριστερά, στην προσπάθεια του να ξαναγίνει κυβέρνηση.

Μάλιστα το συγκεκριμένο κομμάτι των ψηφοφόρων και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που στήριξαν ενεργά την στροφή του κόμματος από τον «λαϊκισμό» του Ανδρέα στον εκσυγχρονισμό του Σημίτη, βλέπουν στην Διαμαντοπούλου τον μεσσία που μπορεί να αναστήσει το ΠΑΣΟΚ και να το φέρει σε τροχιά κυβερνησιμότητας. Πολιτικά οι αντίπαλοι της εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ την χαρακτηρίζουν «κεντροδεξιά, που άνετα χωρά στη ΝΔ δίπλα στον Χρυσοχοίδη και τους άλλους «εξωμότες και μηδίσαντες».

Η ίδια πάντως μιλά για μια νέα σοσιαλδημοκρατική παράταξη, που θα συμβάλει  στην «αλλαγή των σημερινών πολιτικών ισορροπιών με βασικό άξονα τη δημιουργία ως κορμού προοδευτικής πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας». Μάλιστα, για τις συνεργασίες δηλώνει ότι αυτό δεν μπορεί να υπάρχει στην ατζέντα ενός «μικρού, αποδυναμωμένου και συμπληρωματικού ΠΑΣΟΚ». Κατηγορεί δε τη ΝΔ για τις ανισότητες και την ακρίβεια ενώ τον ΣΥΡΙΖΑ περιγράφει ως «ζοφερή εικόνα».

Δημοσκόποι και συστημικά ΜΜΕ και αναλυτές την παρουσιάζουν ως το κρίσιμο “outsider” που μπορεί να σπάσει το δίδυμο Δούκα – Ανδρουλάκη και να πλασαριστεί στον δεύτερο γύρο, αλλά τα δεδομένα δείχνουν ότι η Διαμαντοπούλου δεν διαθέτει ούτε την λαϊκή αποδοχή του Δούκα, ούτε το στελεχικό δυναμικό του Ανδρουλάκη.

Ένας σοσιαλιστής αριστοκράτης

Ο Παύλος Γερουλάνος θεωρείται από πολλούς, εντός του ΠΑΣΟΚ, ότι εκφράζει την «ψυχή του Κινήματος» και πως διαθέτει το πιο πλήρες και τεκμηριωμένο πολιτικό πρόγραμμα για την ανάταξη του κόμματος. Λένε επίσης ότι ξεχωρίζει για την ευγένεια και σαφήνεια του λόγου και πως διαθέτει ένα μοναδικό αριστοκρατικό στυλ, που μπορεί να εκφράσει τον σύγχρονο σοσιαλιστικό χώρο.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τον Παύλο Γερουλάνο, στηρίζει η πτέρυγα των «παπανδρεικών» ενώ είναι γνωστό ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ο πιο στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου. Αρκούν όμως αυτά για να τον κάνουν αρχηγό του κόμματος. Μάλλον όχι.

Ο ίδιος με κάθε ευκαιρία τονίζει τα αντιδεξιά του χαρακτηριστικά, λέγοντας πως «τη νίκη θα την πάρουμε ως ΠΑΣΟΚ απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Για να φτάσουμε εκεί, χρειάζεται να κάνουμε όλοι ένα βήμα μπροστά», δίνοντας τον τόνο της στρατηγικής του. Προτείνει μία άλλη φιλολαϊκή πολιτική για καλύτερη κατανομή του πλούτου και επαναφέρει το θέμα της αποκέντρωσης και θεωρεί πως στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξουν ηγεσία, ηγετική ομάδα, όραμα για τη χώρα, επικοινωνιακή πολιτική και οργανωτική πολιτική, ώστε το κόμμα «να κεφαλαιοποιήσει τον μεγάλο πληθυσμό των ψηφοφόρων που αποχωρούν από τις κάλπες». Τονίζει μάλιστα ότι στα δύσκολα δεν αποστασιοποιήθηκε από το Κίνημα, αλλά ήταν παρών στις κομματικές επάλξεις, διεκδικώντας σε μία δύσκολη περίοδο και το δήμο Αθηναίων.

Οι επικριτές του καταλογίζουν ότι δεν είναι αρκετά λαϊκός και παραείναι ευγενής και κοσμοπολίτης και δεν μπορεί να προσελκύσει ευρύτερα ακροατήρια, αλλά οι υποστηρικτές του απαντούν ότι η λαϊκότροπη έκφραση του Νίκου Ανδρουλάκη  δεν απέδωσε καρπούς, αλλά μάλλον το αντίθετο. Οι δημοσκοπήσεις τον τοποθετούν στην 4άδα και πριν εμφανιστεί η Διαμαντοπούλου, εμφανιζόταν ως το αουτσάιντερ για το δεύτερο γύρο. Χάνει κυρίως από το Δούκα, αλλά αν περνούσε στο δεύτερο γύρο, δύσκολα θα επικρατούσε του Ανδρουλάκη.

«Τους πέταξε το γάντι» για την πολιτική των συμμαχιών ο Κατρίνης

Την περίοδο πριν από τις εκλογές του 2023, όταν ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, ήταν ευρωβουλευτής και δεν μπορούσε να παραστεί στην Βουλή, τον δύσκολο ρόλο του επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, στο Κοινοβούλιο, είχε αναλάβει ο βουλευτής Ηλείας Μιχάλης Κατρίνης, και δεν τα είχε πάει άσχημα.

Η υποψηφιότητα του για την ηγεσία του κόμματος εξέπληξε πολύ κόσμο, καθώς δεν διαθέτει τον απαιτούμενο πανελλαδικό μηχανισμό, ούτε έχει τύχει της προβολής ή του “promotion” που προνομιακά, από το σύστημα, έχουν άλλοι υποψήφιοι.

Είναι επίσης ο μόνος που από την πρώτη στιγμή έχει πάρει ξεκάθαρη θέση για τις συνεργασίες, θέμα που οι άλλοι υποψήφιοι θίγουν με προσοχή και με γενικόλογες τοποθετήσεις, μη θέλοντας να δεσμευτούν προκαταβολικά για ένα ζήτημα που μπορεί εν τέλει να κρίνει την πορεία του κόμματος. Όμως ο Μιχάλης Κατρίνης ξέκοψε κάθε συζήτηση για το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΝΔ, πετώντας το γάντι στους εσωκομματικούς του αντιπάλους.

«Να είμαστε ξεκάθαροι για την πολιτική συμμαχιών», τόνισε ο βουλευτής και υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον παραδοσιακό ιδεολογικό του αντίπαλο, όπως είναι η Νέα Δημοκρατία. Πόσο μάλλον η Νέα Δημοκρατία με τον κ. Μητσοτάκη». Κατέθεσε δε μία καθαρή πρόταση, λέγοντας πως «αυτό που λέω είναι ότι το ΠΑΣΟΚ και τουλάχιστον εγώ αυτό θα επιχειρήσω, θα πρέπει να αναλάβει την πολιτική πρωτοβουλία, να συνομιλήσει με τις όμορες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και να δημιουργήσει τις συνθήκες για να φτιαχτεί μια μεγάλη παράταξη, η οποία θα είναι πραγματική απειλή για τον κύριο Μητσοτάκη».

Επίσης, ζήτησε το ΠΑΣΟΚ «να επαναπροσδιορίσει το πολιτικό της στίγμα, με ποιους είναι, ποιους εκπροσωπεί και ποιους εκφράζει» και να πάρει την πρωτοβουλία «να δομήσει μια μεγάλη παράταξη, η οποία θα είναι ικανή να κυβερνήσει», εκφράζοντας βέβαια «αυθεντικά συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που παραδοσιακά στήριζαν την παράταξη». Έκανε μάλιστα εντύπωση η πρόταση τους για τα εργασιακά, για τα οποία τόνισε ότι «πρέπει να μιλήσουμε επιτέλους για συλλογικές συμβάσεις, εργασιακά δικαιώματα και τετραήμερη εργασία, όπως γίνεται στην Ευρώπη και όχι να θεωρείται κανονικότητα η εξαήμερη εργασία».

Πρόκειται ίσως για την πιο «αριστερόστροφη» τοποθέτηση υποψηφίου προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που αντικειμενικά περιορίζει την εμβέλεια του προς το κέντρο, αλλά τον προκαθορίζει πολιτικά και τον καθιστά εκφραστή μία άποψης στο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, που ενδεχομένως μεσοπρόθεσμα να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.  Ίσως η υποψηφιότητα του να υπηρετεί αυτό τον σκοπό, διότι σύμφωνα με τις μετρήσεις και εκτιμήσεις δεν θα περάσει στον δεύτερο γύρο.

Με στίγμα την κριτική από τα δεξιά στον Νίκο Ανδρουλάκη

Σε ακριβώς αντίθετη τροχιά κινείται η υποψηφιότητα της Νάντιας Γιαννακοπούλου, η οποία σταθερά εκφράζει την κεντρώα – φιλελεύθερη άποψη στο ΠΑΣΟΚ, απορρίπτοντας με βδελυγμία τα σενάρια για συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με άλλες κεντροαριστερές δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Νέα Αριστερά».

Μιλά για ένα αυτόνομο ισχυρό ΠΑΣΟΚ, και για την πολιτική των συμμαχιών απορρίπτει «παραδείγματα που, όπως τονίζει, δεν έχουν σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, όπως του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία». Όπως υποστηρίζει, τη συνεργασία των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων την προωθούν όσοι θέλουν να διασώσουν τις πολιτικές τους καρέκλες.

Μάλιστα ασκεί κριτική από τα δεξιά στον Νίκο Ανδρουλάκη υποστηρίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ κακώς δεν ψήφισε κατά την γνώμη της «σωστά νομοσχέδια», όπως για την επιστολική ψήφο και τα ιδιωτικά ΑΕΙ.

Στελέχη του ΠΑΣΟΚ, κατά καιρούς, έχουν επικρίνει ως «δεξιόστροφη» την Νάντια Γιαννακοπούλου, αναφέροντας ότι στο πρόσφατα παρελθόν, μέσω των προσωπικών της λογαριασμών στα social media, έκανε συχνές αναρτήσεις με υπουργούς της Νέας Δημοκρατία,ς με τους οποίους συναντιέται συχνά σε εκδηλώσεις.

Κινείται σχεδόν στο ίδιο πλαίσιο με την Αννα Διαμαντοπούλου, χωρίς όμως να διαθέτει τη λάμψη της πρώην ευρωπαϊκής επιτρόπου. Οι δημοσκοπήσεις την καταγράφουν εκτός δεύτερου γύρου.

Με όραμα το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα

Η υποψηφιότητα του δημοσιογράφου Γιάννη Κανελλάκη, από πολλούς θεωρείται γραφική καθώς δεν θα κατορθώσει να συλλέξει τις απαιτούμενες 5000 υπογραφές και πως συμμετέχει κυρίως για τις εντυπώσεις.

Ο ίδιος σε αναρτήσεις του υποστηρίζει πως «οι πέντε χιλιάδες υπογραφές, είναι σφαίρες κατά των αρχών και αξιών του γνήσιου ΠΑΣΟΚ». Καλεί δε τους πολίτες και τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ να τον στηρίξουν ώστε να αναβιώσει «το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα, που κατρακύλησε στα ποσοστά της απαξίωσης, γιατί, όπως αναφέρει  τρωκτικά, σαν τον Παπαντωνίου ( και είναι πολλά..), μπήκαν στο κόμμα και με την συμπεριφορά τους, τις μίζες, τις κλεψιές, τα σκάνδαλα και πολλά άλλα, το μετέτρεψαν σε…κώμα».

Όπως αναφέρει «η κάθαρση θα είναι η πρώτη κίνηση, που θα κάνω, αν εκλεγώ πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Η κάθαρση και η…σκούπα στο κόμμα, θα γίνουν από την πρώτη μέρα. Ψηφίστε, λοιπόν, τον Γιάννη Κανελλάκη, για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, να ξανά φέρουμε το Κίνημα και πάλι στα ποσοστά του μεγάλου ηγέτη, Αντρέα».

Ενόψει του δεύτερου γύρου

Τα σενάρια για τον δεύτερο γύρο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, δείχνουν καθαρά ότι Χάρης Δούκας και Νίκος Ανδρουλάκης θα βρεθούν αντιμέτωποι τη δεύτερη Κυριακή. Κάποιοι δεν αποκλείουν και την Αννα Διαμαντοπούλου, αλλά η απουσία της για περισσότερο από 10 χρόνια από τα κοινά του ΠΑΣΟΚ θα αποβεί καθοριστική.

Οι συμφωνίες και οι διαπραγματεύσεις για την επόμενη ημέρα, θα ορίσουν και πως θα κινηθούν οι άλλοι υποψήφιοι. Μία πρώτη ανάγνωση των δεδομένων  δείχνει ότι Διαμαντοπούλου και Γιαννακοπούλου, λογικά, θα στραφούν προς την πλευρά Ανδρουλάκη, ιδίως η δεύτερη, έχοντας κατά νου και την προοπτική της δεύτερης ευκαιρίας, ενώ Γερουλάνος και Κατρίνης προς την πλευρά Δούκα.

Ωστόσο με το ΠΑΣΟΚ, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Όλα είναι πιθανά και όλα είναι ανοιχτά μέχρι το τέλος…