«Δεν πιστεύω να ήρθες με μηχανή;» – Διανομείς περιγράφουν πώς είναι να δουλεύεις στην κακοκαιρία

Μια ακόμη κακοκαιρία βρήκε τη Θεσσαλονίκη και την χώρα γενικά και τα προβλήματα που ανέκυψαν ήταν πολλά. Οι εικόνες σπασμένων δέντρων να βρίσκονται πεσμένα πάνω σε αυτοκίνητα, πάνω σε μαγαζιά, προξενώντας ζημιές και ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία στο ήδη δύσκολο τοπίο της μετακίνησης εν μέσω αέρα και καταιγίδας, είναι αποκαρδιωτικές.

Πέραν όμως από το αποκαρδιωτικό της υπόθεσης, αποδεικνύουν και το πόσο σοβαρά ήταν τα καιρικά φαινόμενα που επήλθαν. Ο καιρός απαιτούσε να μείνουμε σπίτι, όπως και η Πολιτική Προστασία που έστειλε μήνυμα για περιορισμό μετακινήσεων που δεν είναι απαραίτητο να συμβούν.

Κάποιοι όμως κλήθηκαν να δουλεύουν εν μέσω αυτής της κακοκαιρίας. Και κάποιοι άλλοι, δε σεβάστηκαν τα καιρικά φαινόμενα, επιφορτίζοντας τους με μετακινήσεις στον δρόμο, μέρες που ήταν πραγματικά επικίνδυνο να κινείσαι.

Σε όλα αυτά προστίθενται και τα εγκαίνια του μετρό. Οι Θεσσαλονικείς έσπευσαν στο μετρό αγνοώντας τα καιρικά φαινόμενα. Ήταν τόση η επιθυμία να δουν το μετρό που χρόνια άκουγαν και χρόνια δεν έβλεπαν, ήταν το τέλος μιας περιόδου που η πόλη ήταν ανέκδοτο για την υπόλοιπη χώρα.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σημειωθούν αρκετά τροχαία ατυχήματα μέσα στο ΣΚ.

Παρόλα αυτά, ο κόσμος εξακολουθούσε κανονικά να παραγγέλνει φαγητό. Πίτσες, σουβλάκια, σάντουιτς, κρέπες, αναψυκτικά, τα οποία τους έφερναν στα ζεστά σπίτια τους διανομείς οι οποίοι παλεύοντας με το κρύο, τη βροχή και τους δυνατούς ανέμους, έφταναν στις πόρτες τους κυριολεκτικά μούσκεμα. Εκεί, άκουγαν συχνά δικαιολογίες όπως περί μη γνώσης για τα καιρικά φαινόμενα ή έρχονταν αντιμέτωποι με γενναία φιλοδωρήματα, ως «αποζημίωση» για αυτήν την «μικρή ταλαιπωρία».

Στην parallaxi μιλούν ο κύριος Δημήτρης, διανομέας που εργάζεται σε κούριερ και ο Νώντας, διανομέας φαγητού και περιγράφουν την εργασία τους μέσα στην κακοκαιρία, την συμπεριφορά των πελατών και την στάση των επιχειρήσεων.

«Από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα στο κέντρο της πόλης»

Ο κύριος Δημήτρης, ξεκινά με μια γενικότερη δήλωση για τον τομέα, λέγοντας: «Απ’ τα πιο δύσκολα επαγγέλματα αυτή τη στιγμή που υπάρχουν στο κέντρο, καιρικές συνθήκες, κίνηση , η ταλαιπωρία γενικά από το σύστημα το αστυνομικό που μας απαγορεύει και αναγκαστικά παρανομούμε, από την αδιαλλαξία των πελατών που απαιτούν αυτή τη στιγμή κι αυτή την ώρα να πάρουν ένα δέμα που υποτίθεται το έχουν ανάγκη αυτή την ώρα;  

Σε αυτά τα επαγγέλματα, πρέπει να υπάρχει μια κατανόηση του κόσμου. Προχθές που φυσούσε και έβρεχε, παραγγέλναν πίτσες και σάντουιτς. Δεν ξέρω, με την δικιά μου την πείρα, είμαστε ο πιο αδικημένος κλάδος.

Για τις συνθήκες τι να σας πω; Για την βροχή; Πρέπει να αλλάζουμε δυο φορές τη μέρα. Με το χιόνι, που δεν πρέπει να κυκλοφορούμε για να μη γλιστρήσουμε ενώ κυκλοφορούμε και γλιστράμε. Μου έτυχε να πέσω κιόλας, να χτυπήσω. Αλλά άμα είσαι συνεπής και το έχεις μέσα σου, πρέπει να το κάνεις, δε γίνεται αλλιώς. 

Οι επιχειρηματίες τι να πουν; Μας λένε να προσέχουμε, αν δε μπορούμε να μη βγούμε κλπ. Αλλά αν εγώ έχω κάθε μέρα 150 δέματα να παραδώσω και μπορώ να παραδώσω τα 60, προσπαθώ όλο και περισσότερο. Προσπαθώ να διευκολύνω, όχι εμένα, τον κόσμο. Αν ήμουν άλλος χαρακτήρας θα έλεγα, «έλα, δε βαριέσαι τώρα;». Αλλά εμείς προσπαθούμε όλο και περισσότερο. Ειδικά στο κέντρο, γίνεται χαμός. Γι’ αυτό μας βλέπετε μερικές φορές και αναγκαστικά γινόμαστε παραβάτες για να προλάβουμε το ένα και το άλλο, να φορτωθούμε και με τόσα πράγματα πάνω στο μηχανάκι», καταλήγει.

«Οι πελάτες προσπαθούν να εξαγοράσουν τις τύψεις τους μέσω tips»

Ο Νώντας περιγράφει με λεπτομέρεια τα όσα ζει ως διανομέας φαγητού δυο χρόνια στην πόλη: «Έχω δουλέψει 2 χρόνια στην Θεσσαλονίκη ως ντελιβεράς και νομίζω το πιο δύσκολο στην εργασία μου ενώ έχει κακοκαιρία είναι οι δυνατοί άνεμοι γιατί από στιγμή σε στιγμή αλλάζει κατεύθυνση και δύναμη, για μένα είναι το πιο τρομακτικό γιατί πέρα από μόνο του σαν παράγοντα είναι και οι στιγμές που δεν σε λογαριάζουν οι υπόλοιποι οδηγοί που πάνε να σε προσπεράσουν (στριμωχτά) ενώ δεν σκέφτονται ότι ο δυνατός αέρας μπορεί ακαριαία να με μετακινήσει προς τα πάνω τους. Στις βροχερές μέρες η δουλειά γίνεται πολύ κουραστική γιατί θα έχεις μειούμενη ορατότητα στον δρόμο, το χειρότερο οι κακοφτιαγμένοι δρόμοι που γεμίζουν νερά όπου μόνο εμπειρικά μπορείς να ξέρεις αν υπάρχει λακκούβα κάτω από τα νερά . Επίσης σε πολλά σημεία της Θεσσαλονίκης, κυρίως άνω Πόλη σχηματίζονται συχνά ρέματα και καταρράκτες που ασφαλώς και είναι επικίνδυνο από μόνο του αλλά συνήθως κατεβάζει πέτρες και χαλίκια που το δημιουργούν το τέλειο συνδυασμό για να γλιστρήσεις. Φυσικά για όλα αυτά , χρειαζόμαστε εξοπλισμό που στην πλειοψηφία των καταστημάτων δεν τα καλύπτουν. Από τα λιγότερα σημαντικά όπως αδιάβροχα, γαλότσες, γάντια μέχρι τα πιο σημαντικά χειμερινά λάστιχα και σέρβις μηχανή

Οι πελάτες λες και περιμένουν να σταματήσει η ψιχάλα και με του που ξεκινήσει η καταιγίδα ξεκινάνε όλοι μαζί να παραγγέλνουν. Συνήθως θα ακούσεις δικαιολογίες τύπου δεν το ήξερα ότι έβρεχε (ενώ βροντάει και βρέχει όλη μέρα) ή το αγαπημένο μου, δεν πιστεύω να ήρθες με μηχανή;

Φυσικά όλοι τους μέχρι και πελάτες που δεν το συνηθίζουν αλλά λόγω της ημέρας θα προσπαθήσουν να εξαγοράσουν τις τύψεις του αφήνοντας tips.

Αναφορικά με την στάση των επιχειρήσεων, ο Νώντας μιλά και για τον δικό του προσωπικό αγώνα για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων του: «Στο κομμάτι της διοίκησης των καταστημάτων, θεωρώ ότι έχω φανεί τυχερός αλλά επίσης το απαιτώ κιόλας. Αυτό το λέω γιατί όσες φορές δήλωσα ότι δεν γίνεται να βγω για παραγγελία με τόση βροχή το δεχόντουσαν ποτέ κατευθείαν και άλλοτε μετά από δική μου επιμονή. Να διευκρινίσω ότι δεν λέω ότι με κάθε βροχή να σταματάμε αλλά νομίζω ότι έχω την εμπειρία να ξέρω πότε δεν γίνεται επικίνδυνο να οδηγήσω. Δυστυχώς δε νομίζω ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων μου εργάζονται σε τέτοιες συνθήκες, αν σκεφτούμε ότι οι περισσότεροι πληρώνονται με την παραγγελία οπότε αν “χάσουν” ώρες περιμένοντας να σταματήσουν οι βροχές ή ακόμα και οδηγώντας πιο προσεκτικά άρα και πιο αργά, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να πληρωθούν λιγότερο και αυτό συνήθως τους οδηγεί στο να ρισκάρουν την ασφάλεια τους και πολλές φορές να εμπλακούν σε ατύχημα», αναφέρει.

«Για τα περισσότερα από αυτά που έχω αναφερθεί είναι υπόλογο το κράτος, που μπορεί να χτυπάνε τα τηλέφωνα μας από το 112 αλλά δεν βγάζει απαγορευτικό ή που δεν γίνονται έλεγχοι στο μηχανάκια και στο εξοπλισμό. Θυμάμαι το καλοκαίρι που έβγαζε απαγορευτικό στους καύσωνες χρειάστηκε να τσακωθώ με το αφεντικό γιατί μου έλεγε ότι πέρσι που δούλευαν και φέτος δεν μπορείς και χρειάστηκε να επικαλεστώ ότι θα πάω επιθεώρηση εργασίας αν δεν δεχτεί τον νόμο» καταλήγει.

Νομικά, στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις πρέπει να συμμορφώνονται με τις τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων και του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, όπως με το άρθρο 32 του ν.5053/23, που προβλέπει την προστασία των εργαζομένων από τα καιρικά φαινόμενα (αυτό αποτελεί, βέβαια, ευρωπαϊκή οδηγία) αλλά και γενικά με την ανάγκη για εφοδιασμό των εργαζομένων με τον απαραίτητο και πλήρη εξοπλισμό.