Η χαμένη τιμή της Εγνατίας οδού και ποιοι επωφελούνται

Λέξεις: Μάκης Διάκος

Το μετρό Θεσσαλονίκης ξεκίνησε το 2006 με στόχο ολοκλήρωσης των 13 σταθμών και διαδρομής 13 χιλιομέτρων σε έξι χρόνια δηλαδή το 2012 ως επετειακή ημερομηνία 100 ετών από την απελευθέρωση της πόλης.

Η βασική γραμμή στο ιστορικό κέντρο χαράχθηκε στο ίχνος της αρχαίας Εγνατίας οδού, ίσως αυτό να ήταν αναγκαίο για λειτουργικούς λόγους (στο μέσον του αστικού ιστού) όμως η έκπληξη που αντιμετώπισαν οι ειδικοί κατά την διάρκεια των εκσκαφών και διαμόρφωσης των εξόδων στους σταθμούς Βενιζέλου και Αγίας Σοφίας είναι αδικαιολόγητη.

Όλοι γνώριζαν την ύπαρξη της αρχαίας οδού, την αρχαιολογική σημασία της και την αξίας της ως συμβολισμός για την πόλη και την πολιτιστική παρακαταθήκη της. Στοιχειωδώς έπρεπε να έχουν έτοιμα σενάρια, μελέτες και διαθέσιμους πόρους για κάθε πετραδάκι που θα συναντούσαν.

Προηγήθηκε και η εμπειρία του μετρό των Αθηνών, από την ίδια εταιρεία μάλιστα. Αντ’ αυτού έχουμε διαρκείς παλινωδίες στον τρόπο αντιμετώπισης των αρχαίων, στην λειτουργία ή όχι σταθμών, στη διαμόρφωση του προϋπολογισμού, στην χρόνο παράδοσης και λειτουργίας κλπ.

Μέσα στην τελευταία παράταση λειτουργίας που δόθηκε από την παρούσα κυβέρνηση το 2019 –μια από τις πρώτες κυβερνητικές αποφάσεις της ήταν η παράταση παράδοσης από τον καθορισμένο χρόνο τον Απρίλιο του 2021 σε Σεπτέμβριο 2023 λόγω διαφορετικής αντιμετώπισης στα αρχαία του σταθμού Βενιζέλου.

Σήμερα αισίως ο χρόνος αυτός μεταφέρεται 2 χρόνια μετά, αισίως το 2025. Δηλαδή έχουμε μια χρονική παράταση της τάξης 320%, ώσπερ κάθε χρόνος εργασίας παρατάθηκε επί 3,20 χρόνια (6Χ3,2=19,20, 2006-2025=19 έτη).

Για λογούς συντομίας του άρθρου δεν θα αναφερθώ στο κόστος και πόσο έχει μεταβληθεί. Θα αναφερθώ όμως στην ζημία που έχει προκαλέσει όλη αυτή η καθυστέρηση στην πόλη.

Η Εγνατία οδός θα παραμείνει κλειστή 20 χρόνια περίπου. Αποκλεισμένο όλο το εμπορικό της μέτωπο με λαμαρίνες, εργοτάξια, αποκλεισμούς και γενικά κάθε τι ανθρωποδιωκτικό μπορεί να συμβεί από τέτοια έργα. Η εμπορικότητα της περιοχής έχει εξαφανιστεί από την πρώτη μέρα εγκατάστασης του εργοταξίου.

Η παρηγοριά των εμπόρων και ιδιοκτητών πως όταν λειτουργήσει το μετρό θα αποζημιωθούν έχει προ πολλού εξανεμιστεί. Σχεδόν μια γενιά εμπόρων έχει εξαφανιστεί από την ιστορική Εγνατία οδό.

Και όσο παραμένει αυτή η άθλια εικόνα της (και με τις στενώσεις και τα κυκλοφοριακά εμπόδια να απωθούν ακόμα περισσότερο τους πολίτες από αυτήν) τόσο κάποιες άλλες περιοχές του κέντρο επωφελούνται εμπορικά.

Δηλαδή οι παράλληλοι οδοί της Εγνατίας προς το θαλάσσιο μέτωπο εδώ και 15 χρόνια +5 plus επωφελούνται της χαμένης εμπορικότητας της περιοχής και επωφελούνται διπλά από την καθυστέρηση λειτουργίας του Μετρό καθώς είναι γνωστό πως όπου λειτουργεί μετρό μεταφέρονται στις στάσεις του οι εμπορικές δραστηριότητες κυρίως του λιανικού εμπορίου αλλά και των υπηρεσιών.

Δηλαδή με την λειτουργία του μετρό θα είχαμε αποκατάσταση της χαμένης εμπορικότητας και ραγδαία αύξηση αυτής αλλά και της κτηματαγοράς με αύξηση στις αξίες ακινήτων είτε πρόκειται για εμπορικά καταστήματα είτε για γραφεία είτε για κατοικίες.

Εδώ λοιπόν βλέπουμε πως πίσω από κάθε αστοχία και διαφωνία στις μελέτες και στον τρόπο αντιμετώπισης των αρχαίων – που πάντα γνώριζαν οι μελετητές και κατασκευαστές πως θα συναντήσουν – πίσω από κάθε αθώα καθυστέρηση παράδοσης του έργου παράλληλα κάποιοι ζημιώνουν δραματικά και κάποιοι άλλοι έμποροι αλλά και ιδιοκτήτες ακινήτων λίγο νοτιότερα νοτιότερα (Ερμού, Τσιμισκή, Μητροπόλεως, Λ. Νίκης, Π. Κορομηλά κλπ) εισπράττουν την χαμένη εμπορικότητα της Εγνατίας οδού αλλά και τη μελλούμενη αύξηση της κτηματαγοράς της.

Ίσως λοιπόν οι άστοχες καθυστερήσεις πρέπει να ιδωθούν κι με αυτήν την ματιά από τους αρμοδίους.

Αρχαία Μετρό: Η Δικαιοσύνη μπορεί υπερκαλύψει τη δικαστική απόφαση