Έλγκαρ

Εικόνες: Αναστασία Χαρίση

Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει το 2021 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη το νέο βιβλίο του Αχιλλέα Κυριακίδη, “Έλγκαρ”. Ένας θρύλος της πόλης που πρόσφατα το τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ αναγόρευσε ως Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος. Ήδη από τον τίτλο αντιλαμβανόμαστε πως θα ακολουθήσει ένας ιδιότυπος διάλογος μεταξύ μορφών της τέχνης (φιλοσοφία, λογοτεχνία, ζωγραφική, μουσική, κινηματογράφος, ποίηση) είναι κομμάτια που αποτελούν το έργο του. Ο συγγραφέας ακολουθεί πιστά το μοτίβο των “Παραλλαγών Αίνιγμα” και δημιουργεί τους δικούς του κώδικες κρυπτογραφίας. Ένα γράμμα, ένα πρόσωπο (;), μία ιστορία για κάθε γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου.

Σύνδεση με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες (τα έργα του οποίου έχει μεταφράσει στα ελληνικά). Μία προσωπικότητα που αδιαμφισβήτητα τον έχει σημαδέψει. Πώς μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος αθάνατος; Μέσω της υστεροφημίας του, για όσα έπραξε, για όσα έγραψε, για όσα άφησε παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Η μοναξιά, η ματαιότητα, η απελπισία. Μία προσπάθεια αποχαιρετισμού κι ένα “τέλος” που κανείς δε γνωρίζει πότε και πως θα έρθει. “Η θάλασσα έχει πάντα δίκιο”. Μας δίνει χρόνο για σκέψη, περισυλλογή, ελπίδα, μία νέα πνοή. Η αίσθηση της ελευθερίας καθώς κοιτάμε τον ορίζοντα κι αυτής της ανανέωσης, καθώς το αεράκι φυσάει. “τους δάνεισα λιγάκι αναπνοή, να βγει από μέσα της ο θάνατος”.

“Να με θυμάστε”. Η μνήμη, η θύμηση, το απευκταίο σενάριο. Το αίσθημα πως “θέλω να ξέρω”. Ένα ερωτικό γράμμα, “θα σε αγαπώ κι όταν λείπεις, θα λείπεις κι ας σ’ αγαπώ και μία αιώνια ερώτηση: “Mε αγαπάς”; Aυτή η αγάπη είναι το μεγαλύτερο όπλο. Kαι τι μπορεί να σου κάνει η “αδρεναλίνη”; Να θέλεις να ζήσεις στα τέρματα και να μην μπορείς. Επιστροφές κι αίσθηση αυτάρκειας. Μπορεί όμως μόνο ένας; Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ξυπνάς δυστυχισμένος. Η ζωή γίνεται κόλαση. “Οι χρόνοι των ρημάτων είναι αυτοί που διευθετούν τον κόσμο” … Όταν έρθει η ώρα της συσκευασίας των αναμνήσεων τι θα συμβεί;

Υπάρχει μεγαλύτερη μαγεία από την εξερεύνηση της σκοτεινής αίθουσας; Yπάρχει πιο ιδιαίτερο συναίσθημα από τη θέαση μίας ταινίας σε ένα ολόαδειο περιβάλλον – κενό; Ο φόβος του αγνώστου κι ο φόβος ως καθημερινό φαινόμενο. Η αίσθηση του “ανήκειν” απέναντι σε ότι σε αφήνει μόνο. Η ανάγκη να γράφεις για να είσαι ζωντανός. Μία συλλογή κόμικς που σε αρκετούς φαίνεται περιττή. Κι η εικόνα του ειδώλου μας που πάντα μας τρομάζει. Μία αναφορά στη Χεμπέι, την πόλη από την οποία ξεκίνησαν τα δεινά της τελευταίας διετίας. Κάποτε εκτελέστηκε ένας υαλουργός, πριν από δύο χρόνια ένας γιατρός που θέλησε να μας προειδοποιήσει και να μας προστατέψει.

Η ιστορία λειτουργεί πάντα ως μάθημα. O Βιμ Βέντερς εισέρχεται νοερά στα πλάνα μας. Η απόλαυση της τέχνης (“deguster”), η οπτική του κριτικού που συνεχώς αλλάζει. To μυστήριο, η ανακάλυψη, οι λεξιπλασίες, αντιφάσεις κι οξύμωρα … αποσιώπηση και συνέχεια. Η εμπειρία, το μεγαλείο μίας παράστασης, ένας δίσκος ως οριστική “αποθήκευση” των αναμνήσεων. Περισυλλογή, ταμείο ζωής, τελευταίες μικρές απολαύσεις. Όλα είναι μαθηματικά που οδηγούν σε μία εσωτερική πειθαρχία. Το μεγαλείο της γέννησης, του κύκλου της ζωής.

Ένα σημαντικό βιβλίο που λέει τόσα πολλά σε τόσο λίγες σελίδες και μας ταξιδεύει σε ένα άλλο σύμπαν. Μία εξερεύνηση με έντονο προσωπικό στοιχείο. Ο Αχιλλέας Κυριακίδης έχει την ικανότητα να απομονώνει την ουσία. Η μόρφωσή του πολύπλευρη. Όλα αυτά βγαίνουν στο χαρτί με έναν εξαιρετικό τρόπο. Ιδανικό να το δωρίσετε σε όσους αγαπάτε …

Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο σίγουρα σας φάνηκε περίεργο σε ένα μοτίβο που δε συνηθίζω. Στόχος μου είναι να αγοράσετε το βιβλίο και να ταξιδέψετε όπως εγώ. Εφόσον ολοκληρώσετε τη διαδρομή, τότε διαβάστε ξανά αυτές τις σειρές.

Δείτε επίσης: