H φωνή ενός dj που θα σιωπήσει από Δευτέρα

Η κυβέρνηση τις τελευταίες εβδομάδες (για να μην πω γενικότερα) μας έχει συνηθίσει στα ήξεις-αφήξεις – θυμίζω το άνοιγμα των καταστημάτων στη Θεσσαλονίκη και τελικά την ακύρωσή του 3-4 μέρες πριν αυτό συμβεί.

Κατά μία έννοια δηλαδή τίποτα δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Από την άλλη όμως μετά από έναν δύσκολο επαγγελματικά χειμώνα για την εστίαση η οποία επλήγη περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο επαγγελματικό κλάδο φανταζόμουν ότι με την άνοδο της θερμοκρασίας, την επικείμενη έναρξη της τουριστικής περιόδου και τον κόσμο να αγνοεί ήδη σχεδόν παντελώς τα μέτρα, θα υπήρχε μία σοβαρότητα στην ανακοίνωση των αποφάσεών της.

Κι ας ήταν όπως πέρυσι ή και χειρότερα, με το ωράριο μέχρι τις 23:00 και με την συνέχιση της καθολικής απαγόρευση κυκλοφορίας μετά την ώρα αυτή. Όμως όχι. Η κυβέρνηση αποφάσισε να πρωτοτυπήσει για άλλη μία φορά δαιμονοποιώντας την μουσική, κατ’ επέκταση και το επάγγελμα του dj – δεν ξεχνάω την σύλληψη του συναδέλφου για το υπαίθριο party στο Περιστέρι πριν από 2 εβδομάδες… όχι του διοργανωτή, των υπευθύνων, των barmen, κτλ αλλά μόνο του dj.

Έτσι λοιπόν εστιατόρια και καφέ ανοίγουν τους εξωτερικούς τους χώρους χωρίς μουσική. Ούτε στο background, από ένα cd, ένα ραδιόφωνο… κάτι! Η πρώτη εύλογη ερώτηση: αν είναι να πάρω τον καφέ μου και να κάτσω με τους φίλους μου στα βουβά και να τον πιω, γιατί να μην το κάνω όπως το έκανα τόσο καιρό τώρα, μ’αυτόν τον υπέροχο καιρό σ’ένα όμορφο πάρκο ή στην παραλία; Ποια ή έννοια του “βγαίνω έξω” αν όχι για ν’ ακούσω μουσική που μ’ αρέσει και να συναναστραφώ με ανθρώπους που θέλω; Ας το αφήσουμε όμως αυτό…

Πάμε στο γιατί μας ανακοίνωσαν κάτι τέτοιο… Η εξήγηση είναι ότι η δυνατή μουσική σε κάνει να μιλάς πιο έντονα και να πλησιάζεις τον συνομιλητή σου για να σ’ ακούσει με συνέπεια να πετάγονται περισσότερα σταγονίδια άρα ο ιός να μεταδίδεται πιο εύκολα. Θα μπορούσαμε να πούμε “δεν ισχύει αυτό και δεν έχει εφαρμοστεί σε καμία χώρα του πλανήτη, πιο έξυπνοι είναι οι δικοί μας επιστήμονες από όλων των υπόλοιπων χωρών;” και να τελειώναμε με αυτό το συντριπτικό επιχείρημα αλλά υπάρχουν κι άλλα…

Εφόσον επιτρέπεται το άνοιγμα μόνο των εξωτερικών χώρων και γνωρίζοντας ότι απαγορεύονται έτσι κι αλλιώς ηχεία έξω από μαγαζιά (για όσους δεν το γνώριζαν) πως μπορεί η μουσική από τον εσωτερικό χώρο να είναι τόσο εκκωφαντική ώστε να δημιουργεί πρόβλημα σε όσους είναι… έξω, οι οποίοι μάλιστα είναι μετρημένοι, συγκεκριμένοι σε αριθμό όπως προβλέπουν οι κανονισμοί και κάθονται αραιά, σε μεγάλες αποστάσεις; Έχει κανείς τους ιδέα πως μιλάει μια οποιαδήποτε παρέα νέων ανθρώπων μετά από 2-3 ποτά, ανεξαρτήτως μουσικής; Έχουν ιδέα πόσα decibel βγάζουν τα αυτοκίνητα μπροστά σε ένα καφέ στην Λεωφόρο Νίκης για παράδειγμα και αν αυτά είναι περισσότερα από αυτά της μουσικής που θα ακουγότανε από μέσα;

Επίσης, αντιλαμβάνονται ότι δεν μιλάμε για club (αυτά είναι σε εσωτερικούς χώρους, άρα κλειστά) αλλά για καφετέριες, ταβέρνες, κτλ που όλα υποχρεωτικά λειτουργούν ΜΟΝΟ καθιστικά και με τους όρους που αυτοί θέσπισαν; Εγώ γιατί να πρέπει να την πληρώσω που ετοιμαζόμουν δειλά δειλά, μουδιασμένος αλλά με έναν μεγάλο ενθουσιασμό, να ξαναδουλέψω μετά από τόσο καιρό και αποφάσισαν ξαφνικά να μου το στερήσουν έτσι από καπρίτσιο; Οι άνθρωποι είναι σα να έχουν δυσανεξία στην χαρά… σα να μας θέλουν όλους σε κατάθλιψη!

Να τρώμε σε εστιατόρια με μόνο ήχο αυτό των μαχαιροπήρουνων, να πίνουμε καφέ στα βουβά, σαν σε κηδεία. Και όχι, δεν είναι ασέβεια προς τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από τον ιό, δεν είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε “άλλες δύο εβδομάδες” (οι οποίες ως γνωστόν είναι και οι κρίσιμες) είναι τα “γιατί” και η έλλειψη λογικής σε συνδυασμό με τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά – δεν ξέρω ας πούμε που θα κάνετε εσείς Πάσχα, κάτι μου λέει όμως ότι ξέρω που θα κάνουν οι πολιτικοί μας: σίγουρα όχι στους μόνιμους τόπους κατοικίας τους όπως εμείς…

Καλή Ανάσταση (με υπομονή – όσο βαστάμε ακόμα) σε όλους!