Μανώλης Σταυρουλάκης

SAVE: τα φαγητά με μελιτζάνες (τα πάντα όμως, από παπουτσάκια μέχρι χιουνκιάρ μπεγιεντί) και τα γλυκά, τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας (με έμφαση στον Clive Barker από καινούργιους συγγραφείς και τον Ray Bradbury από παλιούς), τα βινύλια (πολλά βινύλια), τα dvd, τα περιοδικά (καλύτερο ελληνικό ever το 01 κι από ξένα, μουσικό το Record Mirror και ποικίλης ύλης το Flaunt), τα μικρά, καλοσχεδιασμένα, αντικείμενα καθημερινής χρήσης - αλλά όχι απαραιτήτως και χρηστικά (από ασήμαντα γκατζετάκια που θα θάμπωναν και ιθαγενείς μέχρι τα ξύλινα ηχοσυστήματα της Tivoli), τα γυαλιά μυωπίας μου (λατρεύω το τελευταίο μου απόκτημα, έναν συγκεκριμένο λευκό σκελετό που έψαχνα χρόνια), τα διαφημιστικά posters από δισκάδικα της δεκαετίας του ογδόντα, τους Yazoo, τα συλλεκτικά κουκλάκια βινυλίου (βλέπε Kidrobot), το iphone μου, τα ταξίδια (αγαπημένος προορισμός το Λονδίνο - μέχρι να επισκεφτώ το Μεγάλο Μήλο κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους μήνες), τον Woody Allen, το μηχανάκι μου, το www.manstaworld.com και το www.manstaradio.gr (αισθάνομαι αληθινά περήφανος γι' αυτά), τους φίλους μου και φυσικά (uber alles) την οικογένειά μου. DELETE: τους πολιτικούς (αυτό μου ήρθε πρώτο - ρωτάς και γιατί;), την υποκρισία (κι ας ακούγομαι σαν διαγωνιζόμενη καλλιστείων), τα mp3s (όσοι έζησαν τα δισκάδικα στις δόξες τους καταλαβαίνουν γιατί), τους djs που υπολογίζουν το ταλέντο τους σε terabytes μουσικής που έχουν αποθηκευμένη στους υπολογιστές τους, τα "ψώνια" (ειδικά στον χώρο μας αφθονούν), τα ρουμανοχάουζ (έλεος πια, η καταστροφή των pop ραδιοφώνων!), τον David Guetta (η καταστροφή της r'n'b μουσικής - όχι ότι δεν τό 'θελαν και τα φυντάνια της), την μουσική των σημερινών charts (στο συντριπτικό της σύνολο), το 'Lost' (τελικά ήταν απλώς 7 χρόνια κοροϊδίας), τους ξερόλες και τους ημιμαθείς, τα λαχανικά, το γυμναστήριο (θαυμάζω αυτούς που τα καταφέρνουν και είναι συνεπείς στις επισκέψεις τους σ' αυτό), την Τατιάνα Στεφανίδου (δεν έχω χειρότερο στην τηλεόραση - μην σου πω και γενικά).