Ιστορίες εκφοβισμού όπως μας τις διηγήθηκαν τα θύματα
Οι πρωταγωνιστές του σημερινού άρθρου αφηγούνται τις ιστορίες τους όπως οι ίδιοι τις βιώσαν, όλοι μας ήμασταν θεατές. Όμως έκανε κάποιος κάτι;
Επιλέγουμε να σωπαίνουμε, επιλέγουμε να τα αγνοούμε, επιλέγουμε να είμαστε συνένοχοι, πιστεύοντας πως σήμερα έχει εξαλειφθεί. Μέγα λάθος, ο εκφοβισμός υπάρχει και δεν θα πάψει να είναι δίπλα μας, να μας ταλαιπωρεί, να ενδυναμώνει τους θύτες, να οδηγεί τα θύματα στην αυτοκτονία. Αν πεις πως δεν σου έτυχε είναι ένα μεγάλο ψέμα, κάποια στιγμή στη ζωή μας, όλοι βρεθήκαμε απέναντι ή πρωταγωνιστές σε περιστατικό bullying και επιτέλους ας το πούμε με το όνομα του είναι bullying και πρέπει επιτέλους όλοι να βάλουμε μία τελεία και να πάρουμε μία ξεκάθαρη θέση απέναντι σε αυτό.
Οι πρωταγωνιστές του σημερινού άρθρου αφηγούνται τις ιστορίες τους όπως οι ίδιοι τις βιώσαν. Τα στοιχεία τους θα παραμείνουν ανώνυμα και στην διάθεση της Parallaxi για ευνοήτους λόγους.
Μία σχέση ήταν το πρόβλημα τους
Ήμουν Β’ Γυμνασίου, μόλις είχα κάνει την πρώτη μου σχέση, το θέμα βέβαια ήταν πως το παιδί που ήμασταν τότε μαζί τα είχε με μία κοπέλα από την Γ΄Γυμνασίου έναν μήνα πριν. Όταν λοιπόν η παρέα της έμαθε πως είμαστε μαζί άρχισαν να μου στέλνουν απειλητικά μηνύματα, δεν απάντησα, δεν τις απάντησα ποτέ. Φοβόμουν, το μόνο που έκανα είναι να το μοιραστώ με το αγόρι μου ούτε καν με τις φίλες μου, ή με κάποιον καθηγητή.
Την επόμενη ημέρα πήγα στο σχολείο, στο διάλειμμα αντιλήφθηκα πως με κοιτούσαν πολύ περίεργα, πάραυτα, ήμουν ένα κορίτσι που δεν έδινε δικαιώματα ποτέ. Στο σχόλασμα πήρα τον δρόμο για το σπίτι, με σταμάτησαν σε ένα πάρκο, η μία μου τράβηξε τα μαλλιά και με κόλλησε στα κάγκελα, άρχισε να μου φωνάζει και να με αποκαλεί τσο@@@κι, οι άλλες κοιτούσαν και γελούσανε. Εγώ δεν έλεγα τίποτα. Άρχισαν να με ρωτάνε “ποια πατσαβούρα νομίζω πως είμαι”, πάλι δεν απάντησα, κοιτούσα τα παπούτσια τους, ο χρόνος περνούσε βασανιστικά, προσπαθούσα να σκεφτώ ευχάριστα πράγματα και να μην τις ακούω.
Η στάση μου τις ενόχλησε και μια από αυτές μου φώναξε “όταν σου μιλάω θα με κοιτάς στα μάτια το κατάλαβες;” δεν της απάντησα, δεν την κοίταξα αποτέλεσμα της στάσης μου να με πιάσει από το πιγούνι και να με φτύσει στο πρόσωπο. Από πίσω γέλια, το κινητό μου στην δόνηση να χτυπά ασταμάτητα, εγώ ταπεινωμένη να αναρωτιέμαι τι έχω κάνει; Με άρπαξαν από τον λαιμό και μου έριξαν ένα χαστούκι “την επόμενη φορά, αν δεν τον αφήσεις ήσυχο θα σε βρούνε στην θάλασσα να σε τρώνε τα ψάρια”. Έφυγαν, στάθηκα στο παγκάκι, μόνη μου και έκλαιγα, εκείνο το μεσημέρι άργησα να φτάσω σπίτι. H μητέρα μου με περίμενε και φυσικά με μάλωσε που δεν σήκωσα το τηλέφωνο.
Της είπα ψέματα, πρώτη φορά της είπα ψέματα. Και φυσικά μέχρι σήμερα, δεν μίλησα σε κανέναν.
*Μ Κορίτσι , τετάρτης δημοτικού.
Νέο παιδί στο δημοτικό σχολείο και κάποια κορίτσια της έκτης δημοτικού την έχουν βάλει στο μάτι. Από τις πρώτες κιόλας μέρες την εκφοβίζουν λεκτικά και την σπρώχνουν στα διαλείμματα.
Το κορίτσι καθόταν στο ολοήμερο πρόγραμμα του σχολείου όπως και οι μεγαλύτερες μαθήτριες που την πείραζαν. Σε ένα διάλειμμα του ολοήμερου, όταν το κορίτσι πήγε τουαλέτα οι μεγαλύτερες μαθήτριες την ακολούθησαν και ξεκίνησαν να βωμολοχούν εναντίον της όσο εκείνη ήταν κλεισμένη στην τουαλέτα. Στη συνέχεια άρχισαν να χτυπούν δυνατά την πόρτα και να την τραβούν για να ανοίξει. Όταν τα κατάφεραν την έβγαλαν έξω με το ζόρι την στρίμωξαν και άρχισαν να την φτύνουν και να την απειλούν.
Όταν έφυγαν, το κορίτσι έτρεξε στη διεύθυνση του σχολείου ζητώντας βοήθεια. Ο διευθυντής παρενέβη αμέσως, βρήκε τις μεγαλύτερες κοπέλες και εκείνες αρνήθηκαν τα πάντα. Παρά τις δικαιολογίες τους ο διευθυντής ενημέρωσε άμεσα τους γονείς τους.
Λίγες μέρες μετά, το περιστατικό επαναλήφθηκε στις γυναικείες τουαλέτες και το κορίτσι προστάτεψε η τότε καθαρίστρια του σχολείου η οποία έπιασε τις μεγαλύτερες κοπέλες να απειλούν την μικρή πως αν ξαναπάει στον διευθυντή θα την δείρουν. Η καθαρίστρια και η μικρή πήγαν επιτόπου στον διευθυντή ο οποίος έλαβε αυστηρότερα μέτρα, επιπλήττοντας τις μαθήτριες, δίνοντάς τους αποβολή και ενημερώνοντας εκ νέου τους γονείς.
*E
Δεν ξέρω ακόμα το γιατί. Αλλά εκείνο το Σάββατο δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Ήμουν Α’ Γυμνασίου, με την συγκεκριμένη κοπέλα κάναμε πολύ παρέα, ως που εγώ ξεκίνησα να την βρίζω, έγραφα ακραία πράγματα στο Facebook για αυτήν, της ευχόμουν με όλη μου την ψυχή να πεθάνει. Μην με ρωτήσετε γιατί δεν θυμάμαι τι μου είχε φταίξει. Είχα κάνει την δική μου ομάδα δεν την είχα ανάγκη ήταν αδύναμη, έλεγα σε όλους τα τέρατα, ήταν μόνη εξαιτίας μου κι εγώ αυτή την κατάσταση την απολάμβανα. Μου άρεζε να την βλέπω να ταπεινώνεται.
Στο σχολείο την κάνανε όλοι πέρα, τακτικά κάθε μέρα εγώ και οι φίλες μου πηγαίναμε και τις κάναμε διάφορα σκηνικά, την σπρώχναμε, την τραβούσαμε από την τσάντα, της φτύναμε τα μαλλιά, την βρίζαμε μπροστά σε όλους και αυτό γιατί εκείνη δεν αντιδρούσε. Μια μέρα, Σάββατο ήταν, βγαίνω με μία από την κλίκα στη νέα παραλία, μας πλησιάζει μία παρέα 10-15 κοριτσιών, παγώνουμε.
Εκείνη είχε μιλήσει για όλα εκείνα που της κάναμε, αλλά έλειπε από αυτή την παρέα. “Ποια νομίζεις πως είσαι κουκλίτσα μου ο θεός να σε κάνει που θα πουλάς τρέλα στην Κ. επειδή δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα;” Tα έχασα, γέλασα ειρωνικά και της είπα “Αν με ακουμπήσετε θα σας πάω φυλακή ο μπαμπάς μου είναι μπάτσος”, περίμενα πως θα φοβηθούν. Μάλλον τις φούντωσα και κάπως έτσι άλλαξαν οι ρόλοι, ήμουν ξαφνικά εγώ το θύμα, με κόλλησαν στον τοίχο, μου έχωσαν μία σφαλιάρα την οποία την νιώθω ακόμη, και με προειδοποίησαν πως αν ξαναενοχλήσω την Κ. θα μπλέξω πολύ άσχημα. Εγώ συνέχισα να ειρωνεύομαι πίστευα πως έτσι θα φανώ δυνατή, εκείνες άρχισαν να φωνάζουν αν καταλάβαιναν τι έχω κάνει και πως κατέστρεψα τη ζωή ενός ανθρώπου, τότε με έβαλαν να την πάρω τηλέφωνο και να της ζητήσω συγγνώμη αφού έφτυσαν το τηλέφωνο μου και μου είπαν να γλύψω τα σάλια τους.
Αντιστροφή ρόλων αυτό το συμπέρασμα κρατάω μέχρι σήμερα.
*Σ.
Διαγώνισμα
Μαθήτρια γυμνασίου, συμμαθήτριές της που αποτελούσαν την πρώην παρέα της αποφάσισαν να στραφούν εναντίον της μετά τα αποτελέσματα ενός διαγωνίσματος όπου η κοπέλα δεν τις βοήθησε να αντιγράψουν.
Ξεκίνησαν με λεκτική επίθεση στα διαλείμματα αλλά γρήγορα τα πράγματα κλιμακώθηκαν στήνοντάς της καρτέρι στις τουαλέτες. Στην αρχή η κοπέλα δεν μίλησε σε κανέναν. Τα περιστατικά συνεχίζονταν και οι συμμαθήτριές της άρχισαν να ανοίγουν την τσάντα της στο διάλειμμα σκορπώντας τα πράγματα της στην αίθουσα, να της σκίζουν τα τετράδια ή να της καλύπτουν τα βιβλία με περιττώματα ζώων.
Η κοπέλα μίλησε στη μεγαλύτερη αδερφή της, επίσης μαθήτρια του σχολείου και συγκεκριμένα της Δευτέρας Λυκείου η οποία με τη σειρά της ενημέρωσε τους γονείς και στη συνέχεια τους καθηγητές.
*Δ
Τα κιλά μου πάντα ήταν το πρόβλημα
Τα κιλά μου πάντα ήταν το πρόβλημα, υπάρχουν άνθρωποι που τους ενοχλούν, δεν τους ενοχλείς ποτέ εσύ εκείνοι όμως σου βιάζουν την ψυχή επειδή απλά δεν “ταιριάζεις” στα μάτια τους.
Δεν θα αναφερθώ σε πολλά, θα αφηγηθώ μονάχα ένα περιστατικό δικό μου, το οποίο αφορά προπονητή χορού. Όταν ήμουν μικρότερη είχαμε βγει όλη η ομάδα να φάμε σε ταβέρνα και έλεγε για κάθε μία από τις κοπέλες της ομάδας, κάτι θετικό.
Όταν ήρθε η σειρά μου άρχισε να σχολιάζει τα κιλά μου και να μου λέει ότι πρέπει να αδυνατίσω αλλιώς δεν θα μπορώ να συνεχίσω στην ομάδα γιατί δεν είναι ωραίο εμφανισιακά και αισθητικά αν και ήμουν καλή χορεύτρια, αλλά δεν του άρεσε το σώμα μου (φυσικά εκείνο το βράδυ δεν ακούμπησα καν το πιάτο μου.) Δεν το ξεπέρασα ποτέ το θυμάμαι μέχρι σήμερα κάθε φορά που βρίσκομαι σε μία ταβέρνα.
Αργότερα σε μεγαλύτερη ηλικία είχα μάθει ότι μια ομάδα χορού δεν με ήθελε για μέλος της γιατί δεν “ταίριαζα” μαζί τους, ο λόγος ήταν πάλι τα κιλά μου.
*Α
Ομόφυλο αγόρι
Ο Γ. γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια επαρχιακή πόλη. Λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού του ο κύκλος του ήταν πάντα πολύ περιορισμένος και μόνο δύο φίλες του γνώριζαν ότι του αρέσουν τα αγόρια παρόλο που λίγο – πολύ όλοι το ήξεραν.
Όταν οι δύο αυτές φίλες του διαφώνησαν μαζι του για κάτι που αφορούσε το σχολείο άρχισαν να μοιράζονται το μυστικό του Γ. μέχρι που ξεκίνησαν να τον απειλούν πως αν δεν κάνει ό,τι θέλουν θα αποκαλύψουν ότι ξέρουν για εκείνον στους γονείς του.
Ο Γ. Υπέκυψε στις απειλές και υπάκουε σε κάθε τι που ήθελα οι υποτιθέμενα φίλες του. Τον χρησιμοποιούσαν σαν δικαιολογία για να καλύψουν οτιδήποτε έκαναν εκείνες ρίχνοντας του το φταίξιμο ή φορτώνοντας του εργασίες του σχολείου.
Αυτό συνεχίστηκε για έναν ολόκληρο χρόνο με τις κοπέλες να εξαπολύουν όλο και περισσότερες απειλές προς εκείνον. Λόγω της κοινωνίας του νησιού αλλά και των γονιών του ο Γ. δεν μίλησε σε κανέναν εκείνη την περίοδο. Τα κορίτσια απλώς βαρέθηκαν κάποια στιγμή να ασχολούνται μαζί του.
*Γ
«Καθηγήτρια»
Καθηγήτρια σε λύκειο αποφάσισε να μιλήσει σε τμήμα της τρίτης τάξης για την έκτρωση. Ούσα καθηγήτρια θρησκευτικών και προφανώς χωρίς να έχει την απαραίτητα κατάρτιση για να κάνει μια σωστή ενημερωτική συζήτηση γύρω από το θέμα αποφάσισε να μοιράσει στους μαθητές ένα εκκλησιαστικό φυλλάδιο κατά της έκτρωσης.
Το σκοταδιστικό και παραπλανητικό περιεχόμενο του φυλλαδίου όπου την διαδικασία της έκτρωσης παρερμηνευμένα και χωρίς ιατρικό υπόβαθρο συνοδεύτηκε από ένα λογύδριο της καθηγήτριας υπέρ της αποχής η οποία κατά τα λεγόμενά της ήταν και η μόνη σωστή μέθοδος αντισύλληψης.
Το πιο ανατριχιαστικό όλων ήταν πως η επέμβαση περιγραφόταν στο φυλλάδιο σε πρώτο πρόσωπο από το ίδιο το έμβρυο γιατί προφανώς εκείνος που το έγραψε σκέφτηκε πως έτσι θα ασκήσει μεγαλύτερη ψυχολογική πίεση σε όποιον το διαβάσει.
Μια μαθήτρια αντέδρασε λέγοντας πως το φυλλάδιο είναι ανάρμοστο, δεν περιέχει ιατρικές πληροφορίες όπως θα έπρεπε και πως θα κινηθεί εναντίον της. Η καθηγήτρια θέλησε να αποβάλει την μαθήτρια η οποία βρήκε το δίκιο της στη διεύθυνση του σχολείου. Το φυλλάδιο αποσύρθηκε και δεν μοιράστηκε σε άλλους μαθητές. Η καθηγήτρια βέβαια συνέχισε να διδάσκει κανονικά στο σχολείο. Δεν γνωρίζουμε αν τα επόμενα χρόνια αποπειράθηκε ξανά να «ενημερώσει» άλλους μαθητές για το ίδιο θέμα με αυτό τον επιστημονικό τρόπο.
*Β.
“Το αλβανάκι”
Πολλές φορές γινόμαστε θεατές σε περιστατικά bullying και είτε δεν είμαστε αρκετά ώριμοι για να αντιδράσουμε όπως πρέπει ή απλώς θεωρούμε πως δεν είναι “δική μας δουλειά”. Βέβαια υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που εκ των υστέρων αναρωτιέσαι και λες γιατί δεν μίλησα; Μία τέτοια σκέψη με πηγαίνει αρκετά χρόνια πίσω. Τότε δεν είχα αντιληφθεί την σοβαρότητα του θέματος, απλώς ένιωθα άσχημα και πίστευα ότι αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω.
Ήμουν γυμνάσιο και στη τάξη μου ήρθε ένα νέος συμμαθητής με καταγωγή από την Αλβανία. Κι όχι δεν έγινε κάποιο περιστατικό λόγω της χώρας που ερχόταν. Ίσα-ίσα που ήταν πολύ συμπαθής στη τάξη. Το θέμα ήταν πως το παιδί – όπως ήταν λογικό – το πρώτο καιρό δεν ήξερε να διαβάζει, να γράφει και να μιλάει καλά ελληνικά, επομένως δεν ήταν και ο πρώτος μαθητής. Από την άλλη ήταν εξαιρετικός σε μαθήματα όπως τα Μαθηματικά, η Φυσική… εκεί που υπήρχαν αριθμοί και πράξεις. Πάμε όμως στο περιστατικό. Θυμάμαι επίμονα την καθηγήτρια της Ιστορίας να πηγαίνει μία ανεξήγητη κόντρα σ’ αυτό το παιδί και να του ζητάει τρεις και λίγο να πει μάθημα, ενώ γνώριζε την κατάσταση και την δυσκολία του. Εκείνος επανειλημμένα της έλεγε πως δεν γνωρίζει και τον σημείωνε ως αδιάβαστο. Μέχρι που μία μέρα τον ρώτησε και εκείνος σηκώθηκε (όλοι πάθαμε την πλάκα μας) και ξεκίνησε με δυσκολία να λέει παπαγαλία το μάθημα. Είχε μάθει δύο μεγάλες παραγράφους και έκανε την προσπάθεια του. Βέβαια αυτό δεν ήταν αρκετό για την καθηγήτρια, η οποία του είπε “τι μόνο αυτό έμαθες; το υπόλοιπο”. Δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια της γιατί έχουν περάσει κάποια χρόνια αλλά αυτό είναι το νόημα.
Τότε απλώς έμεινα με το στόμα ανοιχτό για την συμπεριφορά της, μάλλον σήμερα δεν θα έκανα μόνο αυτό, αλλά θα την έβαζα στη θέση της. Μπορεί αυτή η ιστορία να μην επηρέασε καν αυτό το παιδί, μπορεί καν να μην την θυμάται. Όμως εμένα έχει μείνει στο μυαλό μου από τότε και δίνω μία υπόσχεση να μην αφήσω κανέναν άνθρωπο να προσβάλλει ή να μειώσει εμένα και τους γύρω μου.
*Ν.
Ο Γ.Π.
Θυμάμαι ήμασταν δευτέρα γυμνασίου και κατά τη διάρκεια ενος διαλείμματος ένα γκρουπ παιδιών άρχισε να κινείται προς το ΓΠ.
Με αφορμή αυτές τις ιστορίες έτρεξα στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram μία δημοσκόπηση με θέμα το Bullying. Αρχικά ρώτησα τους συμμετέχοντες “Αν έχουν υποστεί ποτέ βία (ψυχολογική και σωματική) το 71% απήντησε “ναι” το 29% “όχι”. Επόμενη μου ερώτηση ήταν αν οι συμμετέχοντες ήταν μάρτυρες σε περιστατικό bullying το 86% απήντησε “ναι” το 14% “όχι.” Ακολουθούσε το ερώτημα του αν επεμβήκανε οι ίδιοι ή καλέσανε βοήθεια, το 80% επέλεξε το “ναι” όμως το 20% επέλεξε το “όχι”.
Ρώτησα επίσης αν οι συμμετέχοντες έχουν υπάρξει ποτέ θύτες, εντύπωση προκαλεί πως το 34% απήντησε θετικά ενώ το 66% αρνητικά. Τελευταία μου ερώτηση αφορούσε το αν οι ίδιοι αντιλαμβάνονται πως η ενοχή είναι συνενοχή, το 98% επέλεξε το “ναι” το 2% το όχι.
Συμπέρασμα όλων των παραπάνω, όλοι έχουμε δει, έχουμε ακούσει, έχουμε υπάρξει θύματα και θύτες αλλά το φαινόμενο παραμένει εδώ και δυναμώνει, στα σχολεία στις γειτονιές, στα πάρκα, στις πλατείες, εχθές ήμουν εγώ, αύριο μπορεί να είσαι εσύ.
Δεν είσαι μόνος μίλα.
Τηλεφωνική Γραμμή Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας, ΕΚΚΑ Τηλ.: 197 Εθνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 (Το Χαμόγελο του Παιδιού) Γραμμή 11525 (Μαζί για το Παιδί) Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης “11528 – ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ” Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111 (Το Χαμόγελο του Παιδιού) Γραμμή SOS 15900 Γραμμή Βοήθειας για την Κατάθλιψη (1034)
