Κόμης Χ. : Είμαι από αυτούς που παλεύουν και δεν κάνω εκπτώσεις στη μουσική
Ο Κόμης Χ. σε μία συνέντευξη εφ'όλης της ύλης.
Tον γνώρισα στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 2007 και σε αυτό το σημείο αξίζει να σας πω πως ήταν η πρώτη μου επαφή με την ραπ και την χιπ-χοπ μουσική. Γλυκιά επαφή, καθώς το τραγούδι του σηματοδοτεί την αγάπη, σου δίνει εικόνες, και μεταμορφώνει τις λέξεις σε πρόσωπα.
Ο Λευτέρης ή αλλιώς Κόμης Χ. είναι Θεσσαλονικιός, ένας ονειροπόλος άνθρωπος, λατρεύει την οικογένειά του, του αρέσει το καλό φαγητό και το μπάσκετ. Αγαπά το διάβασμα αλλά τελευταία δεν έχει το χρόνο και την ηρεμία που χρειάζεται για να συγκεντρωθεί. Μιλάει σταράτα και του αρέσει να του μιλάνε έτσι. Μισεί την υποκρισία, του τη σπάει η επανάληψη. Αγαπημένη του συνήθεια, το τσιπουράκι με τα φιλαράκια του. Και γύρω γύρω, σαν αύρα, μουσική και μουσική.
”Όλοι οι ράπερς (σχεδόν) έχουν και ένα ψευδώνυμο. Διάλεξα κάτι που μου υπενθυμίζει να είμαι προσγειωμένος. Να έχει μια ισορροπία στο άκουσμα του. Είναι ο συνδυασμός του «Κόμη», που είναι τίτλος ευγενείας ενός ανθρώπου που είναι κάποιος. Και το άγνωστο «Χ» των μαθηματικών. Και η λέξη κλειδί εδώ είναι το «άγνωστος». Δηλαδή, μπορεί να φτάσω κάπου ψηλά και να θεωρούμαι κάποιος και την άλλη στιγμή να είμαι ξανά ένας ακόμα, ο άγνωστος. Το «Χ» βέβαια έχει και άλλη σημασία για μένα αφού είναι το αρχικό γράμμα του «Χάος Εν Τάξει», που είναι το πρώτο μου συγκρότημα όταν ήμουν πιτσιρικάς στη Τούμπα. Εκεί ξεκίνησαν όλα.”
Η πρώτη του επαφή με την μουσική ήταν στην Αυστραλία όπου έζησε τα μισά εφηβικά του χρόνια. Εκεί ήταν το πρώτο άκουσμα και έτσι ήρθε η μεγάλη του καψούρα με τη ραπ μουσική. Το να ακούει αυτά τα τραγούδια ήταν σαν να βλέπει ταινία δράσης. Η ερμηνεία, ο στίχος, η θεματολογία τον γέμιζαν ανδρεναλίνη. Πάντα του έμοιαζαν κουλ αυτοί οι άνθρωποι και απλά κάποια στιγμή αποφάσισε πως θέλει να το προσπαθήσει κι εκείνος. Βρήκε φιλους-συνοδοιπόρους και ξεκινήσανε.
”Η έμπνευση έρχεται από τα πάντα. Όλα τα γύρω μου. Το τίποτα μερικές φορές. Μπορεί απλά να μου σκάσει ένα θέμα και να αρχίσω να αναλύω τρόπους που μπορεί να γίνει μια μουσική ιστορία. Θέλει υπομονή για να γίνει σωστά αλλά σχεδόν πάντα λειτουργεί. Δεν θέλω να περάσω κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα. Ή μάλλον, δεν κάνω κάτι στοχευμένα. Το προσωπικό πάθος, αγώνα, πιστεύω βγάζω προς τα έξω. Είναι η ψυχοθεραπεία μου. Αν τώρα είναι κάπου κάποιο μήνυμα που γεννιέται απ’όλα αυτά, ελπίζω να είναι: ανθρωπιά.”
Η πρώτη φορά που τραγούδησε σε κόσμο ήταν στην Τρίτη Λυκείου, μπροστά στο σχολείο του στη Τούμπα και τα πρώτα του τραγούδια τα έγραφε στην ώρα του μαθήματος. Κατά καιρούς τον έχουν επηρεάσει πολλοί, αλλά σίγουρα προβάδισμα έχουν οι φίλοι και συνεργάτες που εκτιμά και ακούει τη γνώμη τους. Μόνο εκείνοι μπορούσαν και μπορούν να τον επηρεάσουν. Αυτοί θα είναι και οι πιο αυστηροί κριτές για τον Κόμη X.
”Την πρώτη φορά που ανέβηκα στην σκηνή ένιωθα εκστασιασμενος. Πορωμένος. Αλλού. Ένιωθα πως άνηκα εκεί. Πάνω στη σκηνή. Δεν ακούω ένα είδος μουσικής. Ακούω πολλά πράγματα και γενικά μου αρέσει η ποικιλία και τα «άκυρα». Από ραπ σε ρεμπέτικο. Από ροκ σε τζαζ. Και πάντα ανάλογα με τη διάθεση. Συνδέω τη μουσική με τα πάντα. Ανθρώπους, τόπους, διαδρομές, ημερομηνίες… Ας πούμε τον Νικόλα τον Παπάζογλου. Θα μου θυμίζει πάντα τα φοιτητικά μου χρόνια. Τα όμορφα και τα άσχημα που έζησα εκεί.”
Το τραγούδι «Ήρωες» που κυκλοφόρησε το 2007 το ξεχωρίζει λίγο παραπάνω από όλα τα υπόλοιπα. Γιατί είναι το πρώτο που έγινε κλιπ (το πρώτο οπτοκοποιημένο ραπ τραγούδι απο τη Θεσσαλονίκη επίσης!) και ακούστηκε και παραπέρα, κι επειδή πιάνει ένα θέμα ευαίσθητο. Τους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας. Τους γονείς. Τους ανθρώπους που ξημεροβραδιάζονται για το μεροκάματο… Και τώρα πια ξεχωρίζει σίγουρα το Fish*Count*Project EP που βγήκε πριν κάποιες μέρες γιατι είναι ότι πιο μουσικό έχει κανει ποτέ.
”Το 2007 πήραμε μέρος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Εμείς μπήκαμε στο διαγωνισμό και νιώσαμε νικητές μόνο και μόνο που βρεθήκαμε εκεί. Με το τραγούδι μας, με το είδος μας. Το διασκεδάσαμε πάνω απ’ολα. Κάναμε φίλους. Αυτό ήταν η νίκη. Το βραβείο ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Αγάπη είναι ότι λέει το τραγούδι. Αυτά τα μικρά τεράστια πράγματα όπως το γέλιο. Αυτά τα καθημερινά, τα δεδομένα που αν χαθούν, χάνεσαι.
Σίγουρα το φεστιβάλ είναι η κορυφαία μου στιγμή. Άσχημη στιγμή δεν μπορώ καν να σκεφτώ. Το βλέπω όλο αυτό σαν δώρο. Άσχημο είναι το γεγονός ότι Έλληνες μουσικοί πρέπει να ζητιανεύουν για αυτά που πραγματικά δικαιούνται. Που είναι τόσοι στα όρια τους οικονομικά και σκέφτονται σοβαρά να σταματήσουν να γράφουν και να τραγουδούν γιατί δεν βγαίνει ο μήνας.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η μουσική για τον Κόμη είναι: Τα πάντα. Κίνηση. Πάθος. Έμπνευση. Ολοκλήρωση. Φλερτ. Αρρώστια. Ψυχοφάρμακο… Και πολλά ακόμα. Υπάρχουν φάσεις που δεν επιδιώκει να γράψει. Αν κάτσει κάτω, όλο και κάτι θα βγει. Το θέμα είναι τι κρατιέται και τι πάει κάδο. Κάδο όπως μου είπε πάνε τα πιο πολλά. Ένας στίχος που τον έχει συμμαδέψει είναι «Η ψυχή δεν μπορεί να βγάλει φάλτσο» από το «Απόψε τραγουδάμε» που συμμετέχει κι ο Θοδωρής Μαυρογιώργης. Γιατί δεν πιστεύει πως μπορείς να κάνεις λάθος αν κάνεις αυτό που αγαπάς με τη ψυχή σου.
”Την μουσική μου την έχει συνδέσει με στιγμές. Εμείς που γράφουμε τους στίχους μας στην ουσία παραθέτουμε το προσωπικό μας ημερολόγιο. Φανερώνουμε τα σκοτάδια μας και γλεντάμε τις χαρές μας. Αυτά είναι όλα στιγμές που γίνανε τραγούδια. Όσοι ακούνε εμένα, ταυτίζονται ή τουλάχιστον συμπονούν. Είμαι από αυτούς που παλεύουν και δεν κάνω εκπτώσεις στη μουσική μου. Ίσα ίσα.
Αυτή την περίοδο, μου έχει λείψει η επικοινωνία με τον κόσμο. Το χειροκρότημα. Η σκηνή… Η τελευταία μου live εμφάνιση πρεπει να ήταν με τον φίλο Πάνο Γουργιώτη εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μια όμορφη βραδιά που τα είπαμε και μουσικά με τον Πάνο. Ένας καλλιτέχνης αυτή την περίοδο κανει μια δεύτερη δουλειά για να τα βγάλει πέρα. Είναι δύσκολα και δυστυχώς δεν βλέπω φως.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Για τον Κόμη Χ. η ραπ στην Ελλάδα εξελίσσεται με καθοδήγηση από τα ξένα, όπως ήταν πάντα άλλωστε. Και είναι λογικό. Ο ήχος έχει αλλάξει κατα πολύ. Πιτσιρικάδες πιάνουν μικρόφωνα και λένε ότι λένε. Δεν βλέπει κάτι κακό με αυτό αλλά προσωπικά δεν του αρέσει, θεωρεί πως δεν υπάρχει βάθος στο στίχο πια. Φυσικά υπάρχουν και πολλές εξαιρέσεις από ανθρώπους που κάνουν καταπληκτικές δουλειές. Θα ήθελε αναμφίβολα να συνεργαστεί με το Φοίβο Δεληβοριά. Είναι μεγάλος φαν.
”Ο Φοίβος, έχει μια αμεσότητα στο στίχο του και ταυτόχρονα είναι τόσο ποιητικός. Είναι κάτι αξιοθαύμαστο. Έχω κάνει αρκετές συνεργασίες είναι η αλήθεια αλλά νομίζω πως πάντα θα είναι το «Νιρβάνα» αυτό που θα ξεχωρίζω, παρέα με τους Pro Sinnerz. Κάθε φορά που το ακούω και το βλέπω, χαίρομαι αυτούς τους πιτσιρικάδες φίλους με την τόση κάβλα. Την όρεξη για ζωή, χαβαλέ, μουσική. Ήταν ωραία τα χρόνια.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αγαπά την Σαλονίκη. Γενικά. Αυτό που δεν αντέχει είναι η κίνηση στους δρόμους. Η αιώνια απορία του είναι η εξής: Που πάμε όλοι; Και γιατί βιαζόμαστε; H μουσική σκηνή της πόλης για τον Κόμη Χ. είναι ανοδική, πιστεύει πως είμαστε μια πολη που κρατάει γερά.
”Είμαστε λίγοι αλλά μόλις βγει κάτι όλη η Ελλάδα στήνει αυτί. Το νέο μου δισκάκι, το Fish*Count*Project δεν είναι χιπ χοπ. Αλλά είναι ολοδικό μου. Όπως είπα, πάντα άκουγα κι αλλα πράγματα. Αυτές οι μελωδίες έβραζαν μέσα μου. Είχα τα κότσια να τις βάλω κάτω και να τις τραγουδήσω. Και ξαφνικά, βρήκα μια νέα ρίζα μου. Αν μου έλεγες πριν κάποια χρόνια πως θα έβαζα σε τραγούδια μου ποντιακή λυρα ή γκάιντα, μάλλον θα γελούσα. Αλλά να, που όχι μόνο έβαλα, τα αγάπησα όσο τίποτα άλλο. Είναι το αναγκαίο μου πείραμα. Η εξέλιξη μου. Τα 5 νέα μου τραγούδια τα γουστάρω το ίδιο. Όλα είναι ιδιαίτερα. Σε όλα έβαλα μεράκι και ψυχούλα.”
Όσον αφορά το μέλλον του, δεν έχει ιδέα τι μπορεί να προκύψει εύχεται πολλά, αλλά δεν αποκλείει το τίποτα. Δυστυχώς.
”Τέλος, κάντε υπομονή. Μην φοβάστε να πέσετε έξω. Να έχετε το θράσος να ονειρεύεστε!”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δείτε επίσης:
