I love this job: Ο άνθρωπος που εργάζεται πάνω στα σύννεφα
''Πρέπει να έχεις πολλή υπομονή με τους επιβάτες και κατανόηση. Ιδίως όταν κάποιος φοβάται, η συμπεριφορά του αλλάζει.''
Ένα από τα επαγγέλματα που θα ήθελα να κάνω ή έστω να γνωρίσω είναι εκείνο του αεροσυνοδού. Ενδεχομένως γιατί τα ταξίδια αποτελούν μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, μάλλον γιατί τα αγαπώ λίγο παραπάνω από το οτιδήποτε και ίσως διότι ζηλεύω τους αεροσυνοδούς που ξυπνάνε στη Θεσσαλονίκη και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας βρίσκονται στην άκρη του κόσμου.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Θάνος, εργάζεται ως αεροσυνοδός τα τελευταία 5 χρόνια. Για να γίνεις όμως αεροσυνοδός πρέπει να ακολουθήσεις μία συγκεκριμένη διαδικασία. Αν πετύχεις στην συνέντευξη, σε στέλνουν για εκπαίδευση 6 εβδομάδων σε μια πόλη της Ευρώπης.
”Τον Μάιο του 2016 μόλις είχα ολοκληρώσει την στρατιωτική μου θητεία. Δεν είχα κανένα πλάνο για τις μετέπειτα κινήσεις μου. Ενώ ήμουν διακοπές, μου στέλνει η μητέρα μου σε μήνυμα μια αγγελία μέσω Facebook οτι η Ryanair ζητάει προσωπικό. Και από κάτω ΥΓ “στείλε!“. Οπότε μπήκα να δω ακριβώς τι είναι και έστειλα ένα πρόχειρο βιογραφικό που έφτιαξα εκείνη την στιγμή και μια εβδομάδα μετά δέχομαι ένα email ότι έγινα δεκτός για μια συνέντευξη.
Η εκπαίδευση είναι αρκετά απαιτητική μπορώ να πω τόσο στην θεωρία όσο και στα πρακτικά. Υπάρχει μια άρτια εκπαίδευση για την ασφάλεια των επιβατών, του αεροσκάφους και του πληρώματος, καθώς και μεγάλη βαρύτητα στις πρώτες βοήθειες. ”
Όπως λέει και ο ίδιος όταν την δουλειά σου την βλέπεις σαν χόμπι, δίνεις το 100% σου και την κάνεις με ευχαρίστηση και θέληση.
”Το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει συναδελφική αλληλεγγύη και καλή συνεργασία! Φυσικά μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, να γνωρίζω νέους ανθρώπους, κουλτούρες, πόλεις και εννοείται την τοπική κουζίνα της κάθε χώρας! Όπως κάθε επάγγελμα που συναναστρέφεσαι με κόσμο, έτσι και το δικό μου έχει τις ίδιες δυσκολίες. Πρέπει να έχεις πολλή υπομονή με τους επιβάτες και κατανόηση. Ιδίως όταν κάποιος φοβάται, η συμπεριφορά του αλλάζει. Ένας μεγάλος φόβος που έχουμε όλοι στις αεροπορικές, πιστεύω, είναι να μην πάθει κάτι σοβαρό κάποιος επιβάτης με την υγεία του! Έχουμε εκπαιδευτεί στις πρώτες βοήθειες αρκετά καλά για να αντιμετωπίσουμε πολλών ειδών περιστατικά αλλά δεν έχουμε ιατρικές γνώσεις για πιο σοβαρά περιστατικά.”
Ο Θάνος πιστεύει πως ψυχραιμία είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στα επαγγέλματα με κόσμο.
”Στην καμπίνα είμαστε 4 αεροσυνοδοί. Όταν για παράδειγμα αντιμετωπίσω εγώ ένα πρόβλημα με κάποιον επιβάτη, προσπαθώ να τον ηρεμήσω και να του δώσω κάποια πιθανή λύση. Αν δω ότι δεν υπάρχει θέληση από μέρους του, ενημερώνω έναν/μια συνάδελφο να έρθει και αποχωρώ. Συνήθως με την παρουσία δεύτερου προσώπου, ο επιβάτης ηρεμεί και δέχεται την βοήθεια του προσωπικού. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ενημερώνουμε τον υπεύθυνο καμπίνας και τον κυβερνήτη ωστε να λάβουμε τις απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια του προσωπικού και των υπολοίπων επιβατών.”
Όσον αφορά την καθημερινότητα των αεροσυνοδών όπως μου είπε, στην αρχή της ημέρας, οι πιλότοι τους ενημερώνουν για τις πτήσεις που θα ακολουθήσουν καθώς και εκείνοι συζητάνε για τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσουνε. Πριν και μετά από από κάθε πτήση, εκτελούν τις διαδικασίες ασφαλείας και ελέγχου που πρέπει να γίνουν στην καμπίνα.
“‘Η πιο δύσκολη εμπειρία που έχω ζήσει σε πτήση αφορούσε μια κυρία μεγάλης ηλικίας. Ήθελε να πάει στην τουαλέτα αλλά λόγω αναταράξεων δεν ήταν ασφαλές. Για περίπου 10 λεπτά διήρκησαν οι αναταράξεις και η κυρία δεν σταματούσε να φωνάζει. Μόλις σταμάτησαν, σηκώθηκα και πήγα στην κυρία να την ενημερώσω για την τουαλέτα, εκείνη την ώρα την είδα να κρατάει ένα πλαστικό, γεμάτο με υγρό ποτηράκι και πήγε να μου το δώσει. Και ναι, το υγρό ήταν αυτό που καταλάβατε.”
Γενικότερα ο κόσμος αφήνει πίσω στο αεροπλάνο τα πάντα, τα πιο συνηθισμένα είναι ζακέτες, γλυκά και βαλίτσες. Το πιο περίεργο απολεσθέν αντικείμενο που έχει ο Θάνος βρει ήταν ένα ερωτικό βοήθημα.
”Δεν σκέφτομαι να αλλάξω επάγγελμα η αλήθεια είναι και ελπίζω να μείνω στο συγκεκριμένο τομέα για αρκετά χρόνια. Είναι πολλοί οι λόγοι που αγαπάω την δουλειά μου. Η αίσθηση που μου δημιουργεί όταν βρίσκομαι τόσες χιλιάδες πόδια πάνω από το έδαφος είναι μοναδική. Η συνεργασία, η ομαδικότητα και η θετική ενέργεια που υπάρχει με τους συναδέλφους. Η συναναστροφή με κόσμο που μας δείχνουν ευγνωμοσύνη για την πτήση και την ασφαλή τους άφιξη στους αγαπημένους τους και μας κερνάνε γλυκά. Πραγματικά είναι άπειροι οι λόγοι που αγαπάω την δουλειά μου και δεν θα την άλλαζα και ακόμη και στις πιο δύσκολες πτήσεις και μέρες, προσπαθώ να είμαι θετικός και να σκέφτομαι ότι βρίσκομαι κάπου που αγαπώ!”
Δείτε επίσης:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ