Ναι, σαν τη Χαλκιδική δεν έχει

Λέξεις: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

Φέτος την έκανα την μικρή μου επανάσταση και πήγα διακοπές εκτός Χαλκιδικής. Ένας καλός φίλος, που ήξερε τα υπέροχα μέρη που επισκέφτηκα, μου έκανε την προβοκατόρικη ερώτηση «τελικά σαν την Χαλκιδική έχει;».

Κάθισα και σκέφτηκα και κατέληξα ότι η Ελλάδα έχει πάρα πολλά υπέροχα μέρη αλλά «σαν την Χαλκιδική δεν έχει» διότι:

1. Στην Χαλκιδική όπου και να πας βρίσκεις φίλους, οι οποίοι θεωρούν κάθε φορά τη συνάντησή σας, το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου. Το «α και εσείς εδώ», δεν «παίζει στην Χαλκιδική. Όλοι «εδώ» είναι!

2. Εκεί είναι οι παρέες του μπαλκονιών, των βεραντών, των κήπων που αν, οι τοίχοι και τα πλακάκια, είχαν στόμα να μιλήσουν σπίτια θα έκλειναν, φιλίες θα χαλούσαν, επιχειρήσεις θα τινάζονταν στον αέρα.

3. Από εκεί προέρχονται οι αναμνήσεις που μας ενώνουν όταν μιλάμε για Λαγουδέρα, Σπιτάκι, Φάρμα και άλλα τόσα μέρη που εσύ θα συμπληρώσεις, ανάλογα με την ηλικία σου.

4. Εκεί βρίσκονται οι παρέες του καλοκαιριού που κάθε Ιούνιο πιάνονται, από εκεί ακριβώς που είχαν χωρίσει τον προηγούμενο Σεπτέμβριο.

5. Έχει το Sani Festival

6. Η ταβέρνα της περιοχής με το φρέσκο ψάρι και τους νόστιμους μεζέδες που μας κάνει να ορκιζόμαστε στο όνομα του ταβερνιάρη.

7. Το μποτιλιάρισμα στο «πήγαινε» και στο «έλα» που παρ’ όλη την γκρίνια δεν μας αποθαρρύνει να κινηθούμε στα ίδια μέρη τις ίδιες ώρες και την επόμενη εβδομάδα.

8. Η ανάμνηση του ελικοπτέρου της Express Service που συντρόφευε την Κυριακάτικη επιστροφή δίνοντας πληροφορίες για την κίνηση, πολύ πριν ο Γούγλης ο Μάπης αρχίσει να βάφει τις διαδρομές πράσινες, πορτοκαλί και κόκκινες.

9. Τα πεύκα που σε μερικά μέρη, ακόμα κάνουν σκιά στη θάλασσα.

10. Τα γαλάζια νερά στο Ποσείδι και τα σκούρα μπλε στην Χανιώτη και την Καψόχωρα.

11. Το camping του ΑΠΘ στην Καλάνδρα.

12. Η μυστική παραλία στο Δεύτερο πόδι που ξέρουμε εσύ και εγώ.

13. Το «πρώτο πόδι» που θα είναι πάντα «πρώτο πόδι» και ποτέ Κασσάνδρα.

14. Το «δεύτερο πόδι» που θα είναι πάντα «δεύτερο πόδι» και ποτέ Σιθωνία.

15. Το Gerakina, το Pallini, το Άθως, το Porto Carras, ονόματα μαγικά, δόξες του παρελθόντος.

16. Το «δεν θα πάμε πουθενά το ΣΚ, στην Χαλκιδική θα πάμε»

17. Τα κοκ στα Μουδανιά, το ψωμί της Γερακινής, η μπουγάτσα της Χανιώτης, το ρεβανί της Νικήτης, και άλλα τόσα που προσθέτεις εσύ φωναχτά ενώ με διαβάζεις. «Μα καλά δεν μπορεί να μην τα ξέρει».

18. Το Μάλτεπε που δεν θα γίνει ποτέ Καλλιθέα.

19. Τα beach bar που ξεφυτρώνουν παντού και που αγαπάς να μισείς.

20. Τα τοπωνύμια που έχουν αντικατασταθεί από «εκεί που είναι το σπίτι του Γιώργου», «εκεί που τρώμε ψάρι», «εκεί που είχε τρακάρει ο Νίκος», «εκεί που τα χάλασες με εκείνη την τρελή, την πώς την λέγανε, στο τρίτο έτος». Εκεί ακριβώς!

21. Γιατί υπάρχουν ακόμα οι πινακίδες με τις χιλιομετρικές αποστάσεις από το Porto Carras. Αυτές που είχαν βάλει για την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, πριν από έναν αιώνα. Τότε που για δύο Σαββατοκύριακα είχαν παρατάξει κάτι φουκαράδες αστυνομικούς ανά πέντε μέτρα, σε όλο το μήκος της διαδρομής!

22. Οι παραλίες που δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως τότε…

23. Οι διακοπές που είναι διακοπές μόνο μακριά από την Χαλκιδική. Οι διακοπές στην Χαλκιδική ήταν και θα είναι «παραθέριση» ακόμα και αν πας μόνο για ένα ταπεινό ΣΚ. Κατάλλλλαβες τώρα αδελλλλφέ γιατί σαν την Χαλλλκιδική δεν έχει;