Οι ταινίες που δεν θα ξαναέβλεπα στο Netflix
Πέντε περιπτώσεις που οι ειδοποιήσεις στο κινητό φάνταζαν πιο ενδιαφέρουσες από τις ταινίες.
Συχνά με τους φίλους μας αναρωτιόμαστε “τι ταινία θα δούμε σήμερα το βράδυ;” και πολλές φορές μας παίρνει ο ύπνος στην αναζήτηση του Netflix. Πρόκειται για την κλασσική διαδικασία, 1 ώρα αναζήτηση, μισή ώρα trailer και έπειτα ύπνος!
Όμως, σκεφτείτε πόσο χρόνο θα γλυτώναμε αν ξέραμε ποιες ταινίες πρέπει να αποφύγουμε. Αντί να βάζουμε κάποιες στα αγαπημένα, να τις έχουμε στο συρτάρι – εκείνο που δεν ανοίγουμε ποτέ. Γι’ αυτό σου έχω συγκεντρώσει τις 5 πιο πρόσφατες ταινίες που είδα και αν με ρωτούσες δεν θα σου τις πρότεινα σίγουρα.
Ας ξεκινήσουμε:
#1 Είμαι η Μητέρα
Η ιστορία της συγκεκριμένης ταινίας ακολουθεί μία έφηβη, η οποία μεγαλώνεται από ένα ρομπότ που έχει σχεδιαστεί για να κάνει τη γη κατοικήσιμη ξανά, καθώς η ανθρωπότητα βρίσκεται στα όρια της εξαφάνισης. Όμως, ο ιδιαίτερος δεσμός που έχουν αναπτύξει μεταξύ απειλείται όταν μία μυστηριώδης ξένη εμφανίζεται για να αλλάξει πολλά απ’ όσα γνώριζαν.
Ενώ υπήρχαν καλά στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και αρκετές προοπτικές έτσι ώστε να κλιμακωθεί η αγωνία και η ένταση, η ταινία εν τέλει ένιωσα πως δεν ήξερε πως να καταλήξει, αφήνοντας μετέωρο, το τι έγινε μετά το φινάλε της. Δεν πρόκειται για μία ταινία που με έκανε να βαρεθώ ιδιαίτερα, απλώς για ένα φιλμ που δεν θα το πρότεινα εύκολα.
#2 Μοχθηρή επιρροή
Πολλοί από εμάς που είδαμε την ταινία θα σκεφτήκαμε πως πρόκειται για μία ισπανική παραγωγή, άρα κάτι θα έχει να “πει”. Σ’ αυτή την περίπτωση κάναμε λάθος. Για 1 ώρα και 42 λεπτά προσπαθούσα να βρω έναν καλό λόγο που συνεχίζω την ταινία και δεν κάνω κάτι πιο σημαντικό. Εν τέλει το οικογενειακό ισπανικό δράμα δεν μου χάρισε καμία στιγμή τρόμου, ίσα ίσα με κούρασε σε σημείο να μετράω πότε θα περάσουν τα λεπτά για να κοιμηθούμε. Ένα διαρκές αλαλούμ, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς γίνεται, δεν κάνει μία ταινία πετυχημένη και σίγουρα όχι την συγκεκριμένη. Αν θες μία καλή ταινία, απέφυγε την «Μοχθηρή επιρροή».
Το «Όσα Ψιθυρίζει το Σκοτάδι» (αυθεντικός τίτλος: “Things Heard and Seen”) ακολουθεί ένα ζευγάρι από το Μανχάταν, το οποίο μετακομίζει σε ένα ιστορικό χωριό στο Χάντσον Βάλεϊ και ανακαλύπτει ότι ο γάμος του κρύβει μία μοχθηρή, σκοτεινή δύναμη που πάει κόντρα στην ιστορία του νέου του σπιτιού. Βασισμένο στο γνωστό μυθιστόρημα της Ελίζαμπεθ Μπράντατζ.
To «Όσα Ψιθυρίζει το Σκοτάδι» είναι ένα πολύ κλασικό θρίλερ, στο οποίο συνέχεια περιμένεις κάτι παραπάνω να συμβεί. Οι δημιουργοί προσπάθησαν να το πετύχουν, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας (πόσω μάλλον στο τέλος) απογοητεύεσαι. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την συγκεκριμένη ταινία ούτε για την “πρωτότυπη” ιδέα της, ούτε για τις στιγμές τρόμου, που δεν υπήρχαν ιδιαίτερα. Οι πρωταγωνιστές από την άλλη κάνουν μία αξιόλογη προσπάθεια, αλλά η ταινία σε γενικές γραμμές έχει κενά.
#4 Χωρίς Όραση
Προχωράμε σε μία ταινία που δεν με έκανε να βαρεθώ, αλλά δεν μπορώ να πω πως τρελάθηκα κιόλας. Θα το χαρακτήριζα ως ένα θρίλερ όπου το σασπένς μας εγκαταλείπει γρήγορα. Η ιστορία ακολουθεί μια πρώην βιολίστρια, η οποία γίνεται καχύποπτη με τα καινούργια κοντινά της πρόσωπα και την ανησυχητική συμπεριφορά τους, ενώ αναρρώνει από μια επίθεση που της στέρησε το φως.
Θα μπορούσα να πω, πως όταν άκουσα για την συγκεκριμένη ιδέα – ενθουσιάστηκα. Μου άρεσε και η υπόθεση αλλά και η επιλογή της πρωταγωνίστρια Madelaine Petsch. Όμως, η χαρά αυτή άρχισε να φεύγει από την στιγμή που η ταινία ξεκίνησε να γίνεται προβλέψιμη. Ιδανική για μία χαλαρή βραδιά και όχι τίποτα παραπάνω.
#5 Η Γυναίκα στο Παράθυρο
Μία αγοραφοβική παιδοψυχολόγος πιάνει φιλία με μια γειτόνισσα απέναντι από το διαμέρισμά της στη Νέα Υόρκη. Όμως, το μόνο που καταφέρνει είναι να ανατραπεί η ζωή της όταν η γυναίκα εξαφανίζεται και έτσι υποψιάζεται πως κάτι κακό συμβαίνει. Ένα μοναδικό καστ φέρνει το σενάριο του Τρέισι Λετς, που βασίζεται στο επιτυχημένο μυθιστόρημα, στη μεγάλη οθόνη όπου σοκαριστικά μυστικά αποκαλύπτονται και κανείς – και τίποτα – δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Μία ταινία αμφιλεγόμενη. Πολλοί την λάτρεψαν και άλλοι τόσοι την μίσησαν. Εγώ ανήκω στους τρίτους που κοιμήθηκαν καθώς την έβλεπαν. Γι’ αυτό τον λόγο δεν μπορώ να έχω ξεκάθαρη άποψη. Δεν θα ήμουν δίκαιος. Αλλά δεν άντεξα να παρακολουθήσω πάνω από μισή ώρα. Ίσως χρειαζόταν περισσότερος χρόνος για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται, πάντως όσο είδα δεν με έκανε να θέλω να δω την συνέχεια. Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί η πρωταγωνίστρια ήταν η Amy Adams και όχι η Julianne Moore.
Διαβάστε επίσης:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
