Πλατεία Ναυαρίνου: Η Θεσσαλονίκη έχει το δικό της «ανοιχτό μουσείο»!
Η Πλατεία Ναυαρίνου αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία που κάνουν τον επισκέπτη να θυμάται το πέρασμά του από τη Θεσσαλονίκη.
Εικόνες: Πάνος Γεωργιάδης
Σίγουρα η Πλατεία Ναυαρίνου αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία που κάνουν τον επισκέπτη να θυμάται το πέρασμά του από τη Θεσσαλονίκη. Οι δυο βασικοί λόγοι είναι: Αφενός γιατί είναι ένα τεράστιο «ανοιχτό μουσείο» που προβάλει την ιστορία της πόλης κυριολεκτικά μέσα στον αστικό και πυκνοκατοικημένο ιστό της Θεσσαλονίκης. Μοιάζει με μια “αρχαιολογική όαση” ανάμεσα στα άχαρα κτίρια που την περιβάλλουν.
Αφετέρου αυτή πλατεία είναι σημείο αναφοράς κυρίως για τους χιλιάδες φοιτητές που διαμένουν στην πόλη. Από εκεί θα περάσουν για να κατηφορίσουν προς το κέντρο, εκεί θα αγοράσουν τη θρυλική κρέπα ή τις πίτσες στο χέρι, εκεί θα συναντηθούν στα όρθια για να τα πουν μεταξύ τους.
Τα παλαιότερα χρόνια τις δεκαετίες του 70-80 και αρχές του 90, εκεί ήταν κάποια από τα in καφέ-μπαρ και η “πασαρέλα” της εποχής. Δυστυχώς όμως αυτή η πλατεία κατά καιρούς είναι και σημείο παραβατικότητας σε ότι έχει σχέση με τη διακίνηση απαγορευμένων ουσιών. Γενικά είναι ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία για να κάνετε ένα πέρασμα ειδικά από τον πεζόδρομο της Δημητρίου Γούναρη, αλλά και να καθίσετε στα γύρω καταστήματα για καφέ, ποτό, φαγητό.
Η Πλατεία Ναυαρίνου χρονολογείται από τη ρωμαϊκή περίοδο της πόλης, με εμφανείς μάρτυρες τα ερείπια του παλατιού του Γαλερίου που βρίσκονται μέσα σε αυτή. Πήρε το όνομα της προς τιμήν της νίκης του συμμαχικού στόλου έναντι του Τουρκικού το 1827. Κατά την Οθωμανική περίοδο αποτελούσε στέκι των αγελαδάρηδων, όπου πήγαιναν να ποτίσουν τα ζώα αλλά και να συναντηθούν μεταξύ τους.
Ήταν επίσης και εμπορικός κόμβος λόγω της θέσης της μεταξύ πόλης και λιμανιού. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται και η “Πλατεία του Ιπποδρόμου”, όπου η Σφαγή της Θεσσαλονίκης έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Θεοδοσίου Α΄.
Διαβάστε επίσης:
