Τι τρέχει με τη δημοσιογραφία στην Ελλάδα;

Η φαρσκοκωμωδία όσων απίστευτων συνέβησαν στην Ικαρία φανέρωσε ξανά το γιγάντιο πρόβλημα ηθικής που περνά η ελληνικη δημοσιογραφία σήμερα.

Ο τρόπος με τον οποίο τα κυρίαρχα ΜΜΕ όχι μόνο εξαφάνισαν το ικαριώτικο πανηγύρι που στήθηκε στο σπίτι του νεοδημοκράτη βουλευτή, αλλά έδωσαν φωνή στα αυτόκλητα ακροδεξιά εξαπτέρυγα του ίδιου του πρωθυπουργού να μιλήσουν για αυτονόητες εκδηλώσεις αγάπης του πλήθους, την ώρα που παγκόσμια ΜΜΕ όπως οι NY Times και ο Gaurdian βοούσαν για την προκλητική πρωθυπουργική συμπεριφορά που έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τα μέτρα που ο ίδιος επέβαλε. Την ίδια ώρα Έλληνες σχολιογράφοι έγραφαν υπερασπιστικά άρθρα με τίτλο ”Ε, όχι και να απολογηθούμε”.

Στη χώρα που κάθε μέρα κάτι πιο ακραίο σκεπάζει την προηγούμενη ακρότητα, που εκλεκτοί με τους οποίους φωτογραφίζονταν αγκαλιά πριν λίγο καιρό σύσσωμη η κυβέρνηση στην Επίδαυρο κατηγορούνται για απίστευτες σεξουαλικές κακοποιήσεις, υπάρχουν δημοσιογράφοι σε διατεταγμένη υπηρεσία που βγαίνουν δημόσια να μαλώσουν τα θύματα και τους συναδέλφους τους δημοσιογράφους που έπραξαν το καθήκον τους με τις αποκαλύψεις.

Την ώρα που διαρρέει κατάπτυστο σημείωμα στην ΕΡΤ που δεν αρνείται κανείς πια την ύπαρξη του υπάρχουν δημοσιογράφοι που έχουν αναλάβει στα social να αποκαθηλώσουν το Χρήστο Ξανθάκη που το αποκάλυψε. Έναν από τους πιο άμεμπτους και δίκαιους δημοσιογράφους των τελευταίων δεκαετιών.

Δεν πάει ούτε χρόνος που η λίστα Πέτσα απέδειξε τι σημαίνει ανταμείβω πλουσιοπάροχα όποιον είναι πρόθυμος να συνεργαστεί μαζί μου. Και όχι μόνο τον ανταμείβω χρηματικά με πακτωλό χρημάτων αλλά τον έχω και πρόχειρο προσφέροντας προνομιακά τις ειδήσεις που θέλω να σερβίρω.

Πάμε για παράδειγμα σε μια μέρα σαν τη χθεσινή. Φωνάζεις τα δυο τρία αγαπημένα σου site, αν σε λένε Χαρδαλιά, Κικίλια ή Άδωνη, τους λες θα πείτε ότι θα έχουμε έκρηξη κρουσμάτων και τους δίνεις και έναν αριθμό από το πρωί να παίζει. Εκατοντάδες μέσα σε όλη τη χώρα θα αναπαράξουν το αποκλειστικό αφού πιθανότητα να κάνουν ρεπορτάζ τα ίδια δεν υπάρχει, κανείς, ας πούμε στην Πολιτική Προστασία δεν θα σηκώσει ένα τηλέφωνο όσο και αν καλούν για για να τους δώσει μια πληροφορία. Οι πληροφορίες πηγαίνουν μόνο εκεί που αξιοποιούνται σωστά.

Την ίδια στιγμή που το παιχνίδι παίζεται έτσι ωμά στα μεγάλα μέσα υπάρχει και ένα δεύτερο παιχνίδι φίμωσης και αυτολογοκρισίας στα μικρότερα. Εκεί που παιχνίδι κάνουν μικρότεροι υπουργοί με καλά στημένους μηχανισμούς. Μπορεί ας πούμε ο κόσμος να καίγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού με τους πρωτοφανείς χειρισμούς της υπουργού, αλλά εξώφυλλο σε ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα θα είναι ένα πορτραίτο με το όραμα της.

Μπορεί στη Θεσσαλονίκη να ετοιμάζεται να τεμαχίσει ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως ο Ρωμαϊκός δρόμος κάτω από την Εγνατία, πρωτοσέλιδη όμως θα παίξει μια είδηση για την πρόθεση της να φρεσκάρει τα υπόλοιπα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της πόλης. Όλα αυτά βέβαια με το αζημίωτο.

Τα κόλπα αυτά βέβαια δεν παίζονται μόνο σε κεντρικό επίπεδο. Παίζονται ωραιότατα και σε επίπεδα πόλης. Πάντα υπάρχουν πρόθυμοι ”δημοσιογράφοι” να βγάλουν ένα life style πορτραίτο ενός δημάρχου, το σχέδιο του για την ανάπλαση του αιώνα που ονειρεύεται ή να ακόμα και να προετοιμάσουν το έδαφος για ένα ναυάγιο, πχ μια νέα καθυστέρηση σε ένα έργο γεφύρι της Άρτας, ρίχνοντας το φταίξιμο για αυτό που έρχεται έξω από το γήπεδο.

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα σήμερα νοσεί πιο πολύ από ποτέ. Η υπερδεκαετής κρίση εξαφάνισε ΜΜΕ, αποδεκάτισε τον κλάδο και δυνάμωσε μόνο όσους ήταν πρόθυμοι να παίξουν συγκεκριμένα παιχνίδια. Μια ολόκληρη κουστωδία προθύμων ζει και βασιλεύει σήμερα σε διάφορα μέσα και payroll πολιτικών και επιχειρηματιών και πλάι της ένα πλήθος κακοπληρωμένων ή άνεργων δημοσιογράφων παρακολουθούν ζαλισμένοι την αλαζονεία και την εξυπηρέτηση να βαφτίζεται δημοσιογραφία.

Και στο βάθος οι Ενώσεις Συντακτών, άλλοτε παντοδύναμες και σήμερα αμήχανοι παρατηρητές εξωφρενικών φαινομένων να σφυρίζουν αδιάφορα. Έλα μωρέ, μπόρα είναι θα περάσει…

ΥΓ. Τέτοια φαινόμενα είχαμε πάντα, επί όλων των κυβερνήσεων από τη μεταπολίτευση και δώθε. Όλοι προσπάθησαν και άλλος λίγο και άλλος πολύ πέτυχαν να έχουν τα δικά τους Μέσα. Πρόθυμοι υπήρχαν πάντα. Το θέμα είναι όμως ότι σήμερα υπάρχει μόνο μια φωνή και μερικοί ψίθυροι. Αν δεν είσαι μαζί τους, είσαι εχθρός τους. Και θα φροντίσουν με τη βοήθεια των προθύμων να σε παρουσιάσουν σαν καρικατούρα. Γιατί μπορεί η διαχείριση της πανδημίας να έχει αποδειχτεί ανέκδοτο εδώ και μήνες όμως ας ασχοληθούμε με το πως ο Βούτσης αποκαλεί το γιο του…