Το χέρι που κομματιάζει την ανθοδέσμη

Ο Μάνος Χατζιδάκις, αναφερόμενος στη δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτέζα από τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα το 1985 είχε πει:

”Ανάμεσα σ’ ένα παιδί 15 χρόνων με μολότοφ κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό με πιστόλι, εγώ είμαι πάντα με το μέρος του παιδιού. Εκτιμώ βαθύτατα ένα παιδί που εξεγείρεται και βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, έστω κι αν υπερβάλλει, έστω και αν κρατάει μολότοφ. Και δεν εκτιμώ καθόλου έναν αστυνομικό που το πυροβολεί. Ό,τι και αν έχει γίνει, όπως και αν έχουν τα πράγματα, θεωρώ τραγικό λάθος την αθώωση του αστυνομικού. Και πολύ κακό μήνυμα, που στέλνουμε στα νέα αυτά παιδιά, το υγιέστερο κομμάτι της κοινωνίας μας, που δεν έχει ακόμη διαφθαρεί, όπως εμείς”

Ο Χατζιδάκις δεν ζούσε το 2008, όταν δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στα Εξάρχεια ο Αλέξης Γρηγορόπουλος από το χέρι ενός άλλου αστυνομικού του Επαμεινώνδα Κορκονέα.

Δεν ζει ούτε σήμερα, δυστυχώς να σχολιάσει αυτή την απίστευτη εικόνα σε αυτό το βίντεο. Ένας αστυνομικός με πλήρη εξάρτηση, παίρνει μια ταπεινή ανθοδέσμη, που κάποιος εναπόθεσε εκεί που δολοφονήθηκε ένα αθώο παιδί και την κάνει κομμάτια επιδεικτικά στο σώμα ενός συναδέλφου του. 

Το Δεκέμβρη της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου έγραφα εδώ για τα παιδιά της γενιάς του Αλέξη: Έχουν βιώσει την απόλυτη ισοπέδωση, που έχουν διαγράψει από τα ελληνικά λεξικά τη λέξη όνειρα. Τη λέξη ελπίδα. Να ονειρευτείς τι και να ελπίσεις τι σε ένα τόπο που σε λίγο δεν θα φυτρώνει ούτε χορτάρι; Από τότε πέρασαν 12 χρόνια. Η χώρα διαλύθηκε. Αποσαθρώθηκε. Αποδυναμώθηκε εντελώς. Χωρίς φυσικά κανένας να μη διωχθεί ή έστω να εγκαλεστεί ποτέ, γιατί την οδήγησε σε αυτή την πολλαπλή κρίση. Πολιτική, οικονομική, κοινωνική.

Τα παιδιά εκείνου του Δεκέμβρη κοντεύουν πια τα τριάντα. Μεγάλωσαν μέσα στη σκοτεινιά και την αβεβαιότητα, με τα ουφ των γονιών τους και τη δική τους απόγνωση. Αν δεν έφυγαν από τη χώρα μια για πάντα, έμειναν εδώ και ζουν με το ταβάνι χαμηλό. Σχεδόν πάνω από το κεφάλι τους.

Μέσα σε αυτή την διαρκή δωδεακετή καταιγίδα, που ουσιαστικά ξεκίνησε εκείνη την 6η Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια, πέρασαν τέρατα με τη μορφή έκτακτων αποφάσεων. Περιστάλησαν εργασιακές κατακτήσεις δεκαετιών, μούδιασαν ένα ολόκληρο λαό με το δόγμα του σοκ και την αφαίρεση όσων είχαν κερδηθεί με κόπους και διεκδικήσεις 40 χρόνων.

Τώρα ήρθε η στιγμή να περισταλούν και οι ελευθερίες αν δεν το έχουμε ακόμα καταλάβει. Με τον κατάλληλο άνθρωπο στο τιμόνι, όσα ζήσαμε την επέτειο του Πολυτεχνείου και σήμερα μέσα σε καραντίνα, είναι η πρόβα generale για όσα θα ακολουθήσουν σε κανονικές συνθήκες και με τη βούλα νομοσχεδίων. 

Αν μάλιστα δεν τον είχε καταγράψει και το βίντεο, όπως θέλει ο υπουργός κ. Χρυσοχοϊδης να γίνεται με την απαγόρευση καταγραφής τέτοιων περιστατικών, ίσως η αποψινή βραδιά του αστυνομικού να ήταν ακόμα πιο ήρεμη. Ο αστυνομικός αυτός προφανώς θα επέστρεφε το βράδυ στο σπίτι του και θα κοιμόταν ανάλαφρα. Όμως το βίντεο τον κατέγραψε. Ευτυχώς για όλους μας. Γιατί είναι το απόλυτο ντοκουμέντο αυτής της ημέρας. Η απόλυτη μαρτυρία πως μέσα στην ελληνική αστυνομία το πιο νοσηρό κομμάτι της, αυτό που στάθηκε δίπλα στους Χρυσαυγίτες εκείνες τις άγριες μέρες της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, αυτό που ευχαρίστως θα πατούσε σκανδάλη, ζει και βασιλεύει. Και με την πρώτη ευκαιρία θα σηκώσει και πάλι κεφάλι. Σήμερα εκτός από τον αστυνομικό αυτό εθεάθησαν και κάποιοι άλλοι με ναζιστικά σύμβολα στα κράνη.

Στη Γαλλία των δημοκρατικών αντανακλαστικών, δυο Σάββατα στη σειρά, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους γιατί ο Μακρόν ακολουθώντας τα παραδείγματα του Όρμπαν και του Μπολσονάρου ετοιμάζεται να βάλει τα πόδια των Γάλλων σε ένα παπούτσι. Ο ιστορικός Χρήστος Ανδριανόπουλος μας έλεγε πριν λίγες μέρες εδώ:

”Ο νόμος περί της γενικής ασφάλειας, για να το πούμε πολύ γενικά αλλάζει σε σημαντικό βαθμό τη σχέση του πολίτη με το κράτος όπως διαμεσολαβείται μέσω της αστυνομίας. Πρόκειται για πάρα πολύ μεγάλη μεταρρύθμιση, όχι μια απλή μεταρρύθμιση σχετικά με την αστυνομία, η οποία στοχεύει γενικότερα σε μία μεγαλύτερη κατασταλτική δραστηριότητα της αστυνομίας, αυξάνει δηλαδή την κατασταλτική δραστηριότητα.

Το περίφημο Άρθρο 24 που υποτίθεται για να προφυλάξει την σωματική ακεραιότητα των αστυνομικών, απαγορεύει οποιαδήποτε καταγραφή ή διακίνηση σκηνών αστυνομικής βίας ή παρέμβαση της αστυνομίας με οποιοδήποτε μέσο. Και μάλιστα αυτοί οι οποίοι θα συλληφθούν επειδή παραβίασαν αυτόν τον νόμο ρισκάρουν ακόμα και χρόνια φυλάκισης και υψηλά πρόστιμα. Ο Μακρόν το στοίχημα που έχει βάλει είναι να αλλάξει πλήρως την Γαλλία και να έρθει σε ρήξη με όλες τις πολιτικές παραδόσεις της Γαλλίας, από την παιδεία, από την υγεία δηλαδή αυτά που ανήκουν στον κόσμο, τα κοινά και την σχέση του πολίτη και της αστυνομίας. Η μεταρρύθμιση αυτή μου θυμίζει πιο πολύ αγγλοσαξωνικού τύπου αντίληψη στο θέμα της ασφάλειας, και θα έλεγα ότι για αυτό ακριβώς οι αντιδράσεις είναι τόσο έντονες.”

Σήμερα το πρωί ο Χάρης Χεϊζάνογλου έγραφε:

12 χρόνια μετά και παρόλο που εκείνος ο Δεκέμβρης φαινόταν να έχει προβλέψει ότι ακολούθησε, κάποιοι δεν έχουν μάθει τίποτα… Ανάμεσα στους νέους ανθρώπους που δεν είχαν μέλλον και τα καμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα, αυτοί επιλέγουν να υπερασπίζονται τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.

Ναι, ζούμε μια πρωτόγνωρη ιστορική στιγμή, αυτή της πανδημίας. Φοβάμαι πως δεν θα αφήσει πίσω της μόνο οικονομικά συντρίμμια και ψυχολογικά αποτυπώματα στις ψυχές μας. Φοβάμαι πως ξημερώνει ένας άλλος κόσμος. Αυτός που πάντα κρυβόταν στα σκοτάδια και με την πρώτη ευκαιρία ενός γενικού ταρακουνήματος έβγαινε ξανά στο φως. Ο κόσμος του χεριού αυτού του αστυνομικού. Που σήμερα έδειξε τα κοφτερά του δόντια.