Έρωτας offline: Πώς λειτουργούν τα γραφεία γνωριμιών στην ψηφιακή εποχή του dating;

Τα ραντεβού στο σήμερα έχουν μπει σε μία νέα εποχή, με τις… προξενήτρες να αντικαθίστανται από τον αλγόριθμο των εφαρμογών γνωριμιών, το φλερτ να γίνεται μέσα από bubbles μηνυμάτων και την ερωτική εξομολόγηση να παίρνει τη μορφή swipe right.

Όροι όπως «situationship» και «ghosting» χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τις καταστάσεις που βιώνουν κυρίως οι νεότεροι, την ώρα  προσπαθούν να πλοηγηθούν στον κόσμο ενός «τεχνολογικά εξελιγμένου» έρωτα.

Το Tinder, το Bumble και το Grindr είναι ο νέος κανόνας που μερικοί φαίνεται ότι θέλουν απεγνωσμένα να σπάσουν.

Και παρά το γεγονός ότι για χρόνια το online dating θεωρούνταν ταμπού, σήμερα αποτελεί τη νέα πραγματικότητα. Σύμφωνα με το Pew Research Center, το 59% των ανθρώπων πιστεύει ότι οι εφαρμογές γνωριμιών είναι ένας καλός τρόπος για να γνωρίσεις κόσμο, μια αύξηση 15% σε διάστημα μιας δεκαετίας. 

Υπάρχει όμως και άλλος τρόπος για να βρει κανείς την ουσιαστική σύνδεση. Τα γραφεία συνοικεσίων – ή καλύτερα γνωριμιών – λειτουργούν ακόμα και σήμερα και μάλιστα με επιτυχία, όσο και να προκαλεί εντύπωση σε μερικούς που τα έχουν στο μυαλό τους ως «παλιομοδίτικα».

Η ταινία «Materialists» που κυκλοφόρησε φέτος το καλοκαίρι, με πρωταγωνίστρια την Dakota Johnson ως μια δυναμική προξενήτρα που βρίσκεται σε ένα ερωτικό τρίγωνο με τον Pedro Pascal και τον Chris Evans, έριξε ένα νέο, λαμπερό φως στο πανάρχαιο επάγγελμα που υπάρχει από την αυγή του χρόνου και έκανε τον κόσμο να μιλά ξανά για αυτά.

Ο Κώστας Αργυρίου, με γραφείο γνωριμιών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αναλύει τις διαφορές στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συνδέονται μέσα από τα dating apps, σε αντίθεση με το ραντεβού από κοντά:  

«Τα dating apps στην ουσία αντιγράψανε αυτούς που προϋπήρχαν, δηλαδή τα γραφεία γνωριμιών. Στο ίντερνετ είσαι ό,τι δηλώσεις. Στα γραφεία γνωριμιών, βλέπουμε τα άτομα από κοντά, τους γνωρίζουμε, διαπιστώνουμε τι ισχύει και τι όχι. Στις εφαρμογές, άλλα δηλώνουν και άλλα είναι, είναι διαφορετικοί από τις φωτογραφίες και διαφορετικοί στην πραγματικότητα. Τα φίλτρα μπορούν να κάνουν κάποιον “Θεό”».

«Οι άνθρωποι έρχονται πιο καχύποπτοι και επιφυλακτικοί από ότι ήταν παλαιότερα», τονίζει ο ίδιος.

Ένας μεγάλος παράγοντας που επηρέασε τις σύγχρονες σχέσεις είναι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, όπως εξηγεί ο κ. Αργυρίου: 

«Η οικονομική κρίση είναι και ο λόγος που πολλοί στράφηκαν στο διαδίκτυο για να αναζητήσουν τον έρωτα. Οι άνθρωποι ξεκίνησαν να φεύγουν στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον ή κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να βιοποριστούν. Είχα “προβλέψει” το 2007, ότι οι άνθρωποι θα μιλάνε μέσω Skype για να βρούνε τον άνθρωπό τους, τα ραντεβού θα γίνονται μέσα από την οθόνη. Από τότε, ο κόσμος έχει στο μυαλό του πρώτα να βρει δουλειά και μετά σύντροφο – η σχέση δεν αποτελεί προτεραιότητα. Αν κάποιος σήμερα δουλεύει δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα, δεν έχει χρόνο να ψαχτεί, να κάνει swipes στο Tinder και λογαριασμό στο Badoo ή σε οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή. Γι’ αυτό, απευθύνονται στα γραφεία γνωριμιών, για να κάνουν εύστοχες και όχι άσκοπες γνωριμίες». 

Η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων, ένα φαινόμενο που ήδη είχε αρχίσει να αποτελεί μάστιγα της κοινωνίας, κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια του κορονοϊού. «Ο άνθρωπος έχει απομονωθεί και έχει εστιάσει στην οθόνη. Δεν υπάρχει ουσιαστική επαφή.  Η τεχνολογία, όσο και να εξελιχθεί, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία», εξηγεί ο κ. Αργυρίου.

Στο γραφείο του έρχονται άνθρωποι από 25 ετών, γυναίκες και άνδρες, ο καθένας με διαφορετικά «θέλω», ανάγκες και κριτήρια.

«Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, από μία ηλικία και μετά αναζητά την συντροφικότητα. Ένας ελεύθερος νέος μπορεί να θέλει να δημιουργήσει οικογένεια. Ένας διαζευγμένος θέλει να δημιουργήσει μία νέα οικογένεια. Κάποιος απλά αναζητά μία σοβαρή σχέση – μπορεί να μην έχει τον γάμο στο μυαλό του. Κάποιος άλλος μπορεί να είναι χήρος και να ψάχνει κάποιον για συγκατοίκηση και συντροφικότητα. Κάτι διαφορετικό ψάχνει μια 30χρονη γυναίκα από έναν 50χρονο άνδρα. Η οποιαδήποτε σύνδεση μεταξύ δύο ανθρώπων είναι επιτυχία για εμάς», καταλήγει ο ίδιος.

Ο Βασίλης Κουκουβίτης, εργάζεται σε γραφείο συνοικεσίων τα τελευταία 16 χρόνια, ένα μέρος όπου ο πατέρας του δημιούργησε το 1985 στη Θεσσαλονίκη, με σκοπό την ανθρώπινη σύνδεση και ουσιαστική επαφή. 

«Από 25 μέχρι 80 ετών, άντρες γυναίκες από Ελλάδα, Κύπρο και ομογενείς που ζούνε στο εξωτερικό, κάνουν την κίνηση να απευθυνθούν σε ένα γραφείο γνωριμιών γιατί ψάχνουν κάτι σοβαρό», εξηγεί ο ίδιος.

Ο τρόπος που λειτουργούν τα γραφεία συνοικεσίων δεν έχουν αλλάξει στον τρόπο που λειτουργούν, από το παρελθόν μέχρι σήμερα, παρόλο που το dating έχει αποκτήσει ψηφιακή μορφή.

«Το online είναι απρόσωπο και έχει πολλούς κινδύνους. Οι άνθρωποι αισθάνονται ασφάλεια να έρθουν σε ένα γραφείο γνωριμιών γιατί ξέρουν ότι θα συναντήσουν άτομα με κοινή προοπτική και κοινά χαρακτηριστικά. Στις εφαρμογές, ο άλλος μπορεί να είναι παντρεμένος, σε σχέση ή πολύ απλά, να μην ψάχνει κάτι σοβαρό. Το γραφείο σου συστήνει αληθινά άτομα, ενώ στο ίντερνετ δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις στην πορεία.

Συναντάμε όλα τα μέλη μας από κοντά, ζητάμε ταυτότητα και ένα έγγραφο που να αποδεικνύει την οικογενειακή κατάσταση, συμπληρώνουμε μία καρτέλα με τα χαρακτηριστικά του ενδιαφερόμενου και τις απαιτήσεις που έχει. Είναι μία διαδικασία την οποία δεν θα την κάνει ο οποιοσδήποτε, αν δεν ψάχνει κάτι σοβαρό», αναλύει ο κ. Κουκουβίτης.

«Δεν θέλουν όμως όλοι γάμο», τονίζει ο ίδιος: «Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που θέλουν να βρούνε κάποιον με προοπτική γάμου και οικογένειας και άνθρωποι σε μεγαλύτερες ηλικίες που τους απασχολεί η συντροφικότητα και η συμβίωση. Ένας 60άρης, χωρισμένος με παιδιά, αναζητά συντροφικότητα και συμβίωση.

Το γραφείο είναι εκεί για να του συστήσει άλλους με κοινά χαρακτηριστικά και προοπτική. Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζονται, κάνουν σχέσεις και καταλήγουν σε γάμο. Αλλά φυσικά, υπάρχουν και σχέσεις που γίνονται μέσα από γραφεία γνωριμιών και στην πορεία δεν προχωράνε, όπως μπορεί να γίνει με οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση. Εμείς είμαστε εδώ για να τους κάνουμε νέες προτάσεις». 

Η αποξένωση του καιρού μας λόγω της τεχνολογίας σε συνδυασμό με τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης δυσκολεύουν τους ανθρώπους να δημιουργήσουν σοβαρές σχέσεις.

«Οι άνθρωποι δουλεύουν όλη μέρα λόγω της οικονομικής κρίσης. Περνάνε τα χρόνια και δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν οικογένεια. Υπάρχουν και αυτοί που μετά από πολλά χρόνια γάμου, δεν έχουν τον κοινωνικό κύκλο και απευθύνονται σε ένα γραφείο για να βρούνε ένα νέο ταίρι. Κάθε δεκαετία, η κοινωνία εξελίσσεται – πριν 30 χρόνια μπορούσαμε με μία δουλειά να κάνουμε οικογένεια, να έχουμε δικό μας σπίτι και να βιοποριζόμαστε άνετα. Οι συνθήκες διαβίωσης σήμερα έχουν αλλάξει και αυτό επηρεάζει και τις ανθρώπινες σχέσεις», εξηγεί ο ίδιος.

Για όσους θεωρούν τα γραφεία γνωριμιών «παλιομοδίτικα», ο κ. Κουκουβίτης απαντά: «Όταν κάποιος θέλει να κάνει κάτι για τον εαυτό του, όπως είναι το να βρει μία σοβαρή σχέση, δεν τον ενδιαφέρει ο τρόπος που θα το κάνει, αρκεί να πετύχει τον στόχο του. Αν ένα γραφείο έχει τη δυνατότητα να σου προτείνει αξιόλογους ανθρώπους, γιατί να μην το εξετάσεις; Τα ταμπού διαφέρουν για τον καθένα. Είναι σεβαστό κάποιος να μην θέλει να πάει σε ένα γραφείο γνωριμιών, είναι δική του επιλογή και απόφαση που αφορά εκείνον».