Μια ομάδα στο Facebook όπου η ψυχή του Νικόλα ακόμα τραγουδά
Η ομάδα στο Facebook που κρατά τη μνήμη του ζωντανή.
Την αγάπη για τον Νίκο Παπάζογλου μου την μετέδωσε ο μπαμπάς μου, μέσω των πολλών ιστοριών που μου διηγούταν γι’ αυτόν και των τραγουδιών του, που ακουγόταν πάντα στο σπίτι. Ο τραγουδοποιός πέθανε όταν ήμουν μικρή και όσοι με ρωτούν ποιον θα ήθελα να δω ζωντανά και δεν πρόλαβα, η πρώτη απάντηση θα είναι πάντα το όνομά του.
Τον Νικόλα τον χαρακτηρίζουν πολλοί ως «εργάτη» της μουσικής. Έχει χαρίσει σε όλους μας σπουδαίους δίσκους και στους πιο τυχερούς μοναδικές εμφανίσεις σε πιθανά και απίθανα μέρη. Ήταν ένας απλός και ταπεινός άνθρωπος, που συνεργάστηκε με κορυφαία ονόματα της μουσικής σκηνής και βοήθησε άλλα τόσα νέα μέσω του «Αγροτικού» του στούντιο που διατηρούσε στην Τούμπα.
Αναζητώντας κανείς στο Facebook τον Παπάζογλου, θα πέσει πάνω στην «Ομάδα Φίλων Νίκου Παπάζογλου- Push Pull.(Official)». Μια ομάδα που δημιουργήθηκε από τον Βασίλη Παπαδόπουλο και αριθμεί πάνω από 11 χιλιάδες μέλη σε σχεδόν τρία χρόνια ύπαρξης, όλων των ηλικιών, από 13-14 χρονών μέχρι και 80 ετών. Μιλώντας με τον ίδιο καταλαβαίνει κανείς την αγάπη του για τον τραγουδοποιό για τον οποίο όπως λέει «δεν ήμασταν φίλοι» αλλά τον γνώριζε προσωπικά και επιθυμεί να μη ξεχαστεί το έργο του ποτέ.
«Είχα ψαχτεί πολύ στο διαδίκτυο και είχα δει ότι υπήρχαν σελίδες, αλλά δεν υπήρχαν ομάδες. Τον Νίκο τον γνώρισα το ’99 πιο προσωπικά σαν φαντάρος» ανέφερε ο Βασίλης. Ο ίδιος είχε επισκεφτεί το στούντιο του πολλές φορές και γνωρίζει την οικογένεια του, με την οποία έχει διοργανώσει αρκετά events στη μνήμη του τραγουδοποιού. «Είπα ότι πρέπει να αρχίσω να κάνω κάτι για τον Νικόλα, γιατί δεν υπήρχε τίποτα. Αισθανόμουν ότι άρχιζε και χανόταν. Ακόμα και τα ραδιόφωνα δεν τον έπαιζαν. Ξεκίνησα πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη, όπου γνώρισα φίλους του, πήγα στη Νίσυρο στο σπίτι του, γνώρισα τους κουμπάρους του και έστησα την ομάδα».
Η οικογένεια του Νίκου Παπάζογλου είναι στο σύνολο της μέλη της ομάδας, όπως και η ορχήστρα του η «Λοξή Φάλαγγα». Μπορεί ο κορονοϊός να φρέναρε τις δράσεις της ομάδας, οι οποίες περιλαμβάνουν και μικρές συναυλίες πάντα αφιλοκερδώς, αλλά όπως σημείωσε ο Βασίλης «κάθε χρόνο εμείς στήνουμε μουσικό αφιέρωμα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα για τον Νίκο. Έχουν γίνει πολλά πράγματα γι΄αυτόν». Μεταξύ άλλων έχουν γίνει και ραδιοφωνικά αφιερώματα μέσα στην ομάδα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην μακρινή Αυστραλία. «Ο κόσμος τον Νίκο δεν το ξεχνάει».
Μια από τις πιο ωραίες δράσεις της ομάδας, ήταν το 2019 στη στοά Μονδιάνο, στο μαγαζί του κουμπάρου του, όπου περίπου 500-600 άτομα πέρασαν για να τιμήσουν τον τραγουδιστή στην ημέρα του θανάτου του. «Ξεκινήσαμε στις 14:00 και τελειώσαμε το στη 01:00 το βράδυ».
Ο Βασίλης μιλώντας για τα νεότερα μέλη που υπάρχουν στην ομάδα, εκ των οποίων πολλά δεν τον έχουν ζήσει καθόλου αναφέρθηκε στην επιστροφή στην παράδοση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια. «Με τον Κωνσταντή Πιστιόλη, με κάποιες άλλες μπάντες όπως οι Villagers of Ioannina City, όλοι αυτοί κάνουν μια επιστροφή στην παράδοση με μια μίξη ροκ κλπ, οπότε έτσι ανακαλύπτουν και τον Νικόλα, γιατί και ο ίδιος πήρε πράγματα από τη Σμύρνη, από το ρεμπέτικο, τα ανακάτεψε όλα αυτά στο «Αγροτικόν» και έκανε τη δική του σχολή».
Οι ιστορίες με τον Νικόλα
«Ήμουν εξοδούχος και είχαμε ήδη γνωριστεί στο «Κουτούκι του Κρητικού». Πήγα ένα πρωί στο «Αγροτικόν» για να πιώ καφέ, γιατί δε χρειαζόταν να τον ρωτήσεις, πήγαινες απλά και έπινες, ήταν ανοιχτό για όλο τον κόσμο. Ο καφές έγινε τσίπουρο. Τα λέγαμε και γυρίζω και του λέω «Νίκο έχεις καταλάβει τι έχεις προσφέρει, τι έχεις δώσει;» κι όπως έβαζε τις ρακές στα ποτήρια, γυρίζει με κοιτάει στα μάτια και μου λέει «δεν έχω δώσει τίποτα, απλά την κατάλληλη στιγμή είπα σωστά τραγούδια». Ο Σωκράτης Μάλαμας του έλεγε «ντύσου, κυκλοφορείς σαν καρταλιασμένος» στην πλάκα. Ήταν πολύ απλός άνθρωπος», εξιστορεί στην Parallaxi ο Βασίλης Παπαδόπουλος.
Στις συναυλίες του, ο Νίκος Παπάζογλου, δεν υπολόγιζε εισιτήρια. «Έκανε δωρεάν συναυλίες. Εμάς τους πιο γνωστούς του, μας έδινε καρτελάκια και καλά σαν μέλη της «Λοξής Φάλαγγας» και μπαίναμε μέσα δωρεάν. Ήταν τρομερός».
Σημαντικό ρόλο στην ομάδα έχει και η αδερφή του Γεωργία Παπάζογλου, για την οποία υπήρχε ένας μύθος σχετικά με το τραγούδι «Φύσηξε ο Βαρδάρης». Σύμφωνα με αυτόν ο Νικόλας έγραψε το τραγούδι για την αδερφή του που την σκότωσε λεωφορείο, κάτι που δεν ισχύει. Είχε τρία αδέρφια, τον Ζαφείρη, τη Γεωργία και τη Δέσποινα και είναι όλοι εν ζωή. «Είναι ένα ψέμα η ιστορία για το τραγούδι που κάποιος έφτιαξε την δεκαετία του ’80-’90 και μέχρι σήμερα το γράφουν. Η Γεωργία το λέει συνεχώς και κανείς δεν την ακούει» ανέφερε ο Βασίλης.
Η αγάπη για τον Νικόλα φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στη Θεσσαλονίκη. «Τη Θεσσαλονίκη τη λατρεύω, αλλά πιστεύω πως τον θεωρούσαν κάπως δεδομένο. Το έλεγε και ο ίδιος. Έβγαινε έξω να κολλήσει αφίσες και τον έγραφαν. «Θα πληρώνω πρόστιμα μέχρι να πεθάνω» είχε πει. Όλη η Ελλάδα τον αγάπησε τον Νίκο. Ιδιαίτερα η Θεσσαλονίκη και η Νίσυρος. Πρόπερσι που πήγα στη Νίσυρο, έπαθα πλάκα. Βλέπεις ένα νησί που κινείται σε ρυθμούς Παπάζογλου. Πηγαίνεις ας πούμε να κάνεις το μπάνιο σου στην παραλία και το μπιτς μπαρ παίζει Παπάζογλου».
«Εμείς που τον ζήσαμε λίγο παραπάνω, λέμε ότι ο Νίκος δεν έχει «φύγει» και κάπου εδώ γύρω μας γυρίζει. Είναι πολύ σημαντικό που έγινε η ομάδα, δεν υπήρχε τίποτα. Δε το λέω για να περηφανευτώ. Μου λέει η αδερφή του «μ’ αυτό που έκανες ξαφνικά είναι σαν να ζει ο Νικόλας»».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
