Πρέπει τελικά να στειρώνονται τα ζώα συντροφιάς;

Πόσες είναι οι περιπτώσεις που ακούμε πολίτες που έχουν κατοικίδια να λένε πως δεν είναι σίγουροι αν θέλουν να τα στειρώσουν; Πόσες είναι οι περιπτώσεις που κάποιοι λένε πως δε θέλουν να πάνε κόντρα στο κύκλο της ζωής στειρώνοντας τα;

Και στο τέλος πόσες είναι οι περιπτώσεις που βρίσκονται νεογέννητα ζώα μέσα σε κάδους σκουπιδιών και κούτες, εγκαταλειμμένα και αφημένα στη μοίρα τους γιατί οι κηδεμόνες δεν τα θέλανε;

Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα δυστυχώς είναι μονολεκτική, και είναι: πολλές.

Για αυτό και μετά από παρότρυνση αναγνωστών, θελήσαμε να καταγράψουμε τους λόγους για τους οποίους πρέπει να στειρώνονται τα ζώα συντροφιάς.

Εξάλλου δεν είναι μια αποτρόπαιη πράξη αλλά μια ενέργεια που ενέχει υπευθυνότητα για την ομαλότητα στη ζωή ενός ζώου. Στην εποχή μας μάλιστα, η ιατρική αυτή διαδικασία γίνεται ανώδυνα και απλά, χωρίς περαιτέρω κινδύνους.

Όμως ένας νέος νόμος που θέλει να φέρει η κυβέρνηση έχει φέρει ιδιαίτερη αναστάτωση στον κτηνιατρικό κλάδο και όχι μόνο.

Κτηνίατροι και οργανώσεις μιλούν για νόμο «εικονικό», ο οποίος είναι γεμάτος με αντιεπιστημονικά άρθρα και που μόνο αναστάτωση έχουν φέρει στον κτηνιατρικό κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος σε ανακοίνωσή του κάνει λόγο για έναν «ανόητο» νόμο ο οποίος συντάχθηκε από αναρμόδιους τεχνοκράτες (στελέχη του Υπουργείου Εσωτερικών), άσχετους εντελώς με την κτηνιατρική επιστήμη, οι οποίοι αγνόησαν τις περισσότερες προτάσεις του Πανελληνίου Κτηνιατρικού Συλλόγου, στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις που επιδιώχθηκαν με τα στελέχη του Υπουργείου Εσωτερικών.

Τι συμβαίνει γενικότερα με τις στειρώσεις και το νέο νόμο που φιλοδοξεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση;

“Τα αδέσποτα για πάρα πολλούς λόγους πρέπει να στειρώνονται οπωσδήποτε. Από τη στιγμή που είναι έξω στους δρόμους, η στείρωση επιβάλλεται. Πρώτον δε γίνεται να πολλαπλασιάζονται και να αναπαράγονται έτσι ανεξέλεγκτα, και να πω την αλήθεια σε αυτό το κομμάτι έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά από τους περισσοτέρους αστικούς δήμους” αναφέρει στην parallaxi, ο κτηνίατρος κ. Αγαθαγγελίδης Κυριάκος, πρόεδρος του παραρτήματος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου στη Βόρεια Ελλάδα, ο οποίος συνεχίζει:

“Στους περιφερειακούς δήμους υπάρχει πρόβλημα, γιατί ακόμα δεν μπορούν να ελέγξουν τα ημιαδέσποτα (όπως τα σκυλιά που είναι σε μάντρες στα χωριά). Στα αστικά κέντρα δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Οι ιδιοκτήτες αν λείψουν μέρες από το σπίτι τους δεν αφήνουν έξω στο δρόμο τα σκυλιά. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο.

Σαφώς ό, τι λέω για τους σκύλους ισχύει και για τις γάτες. Εξάλλου όταν μιλάμε για γάτες και σκεφτόμαστε για παράδειγμα τις δεσποζόμενες, δεν υπάρχει γάτα σε σπίτι που να μην είναι στειρωμένη. Η γάτα η αστείρωτη πολύ απλά δεν είναι συμβατή με τη ζωή του σπιτιού του ανθρώπου. Οι αρσενικές, ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα αν μείνουν αστείρωτες, γιατί μυρίζουν πολύ έντονα. Για τις γάτες επομένως είτε δεσποζόμενες, είτε αδέσποτες είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνεται η διαδικασία της στείρωσης“.

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα αρσενικά και στα θηλυκά δεσποζόμενα σκυλιά; Η άποψη του κ. Αγαθαγγελίδη έρχεται να αναιρέσει ίσως κάποια από αυτά που γνωρίσαμε μέχρι τώρα: “Στα σκυλιά τα δεσποζόμενα είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Για αρκετές σκυλίτσες υπάρχει μια πεποίθηση ότι πρέπει να στειρώνονται από τη νεανική τους ηλικία. Αν φτάσει όμως σε ηλικία 6-7 ετών δεν έχει νόημα να γίνει η διαδικασία γιατί δεν προλαμβάνεις και κάτι πλέον. Στα αρσενικά δε συνιστούμε στείρωση όμως. Συνιστούμε μόνο σε περίπτωση που συντρέχει λόγος υγείας, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει και κάποια επιστημονική έρευνα που να καταδεικνύει ότι είναι πραγματικά ωφέλιμο και πως πρέπει να γίνει άμεσα. Σίγουρα για κάποια θέματα υγείας χρειάζεται στείρωση και εκεί λέμε οπωσδήποτε να γίνει.

Αν όμως δεν υπάρχει λόγος υγείας ή συμπεριφοράς που ενδείκνυται αυτής της ιατρικής επέμβασης καλό είναι να μη στειρωθούν τα αρσενικά σκυλιά γιατί αυτό ίσως φέρει άλλα ανεπιθύμητα ρίσκα. Εξάλλου τα δεσποζόμενα σκυλιά δεν αυξάνουν τον πληθυσμό των αδέσποτων, άρα ούτε υπό αυτό το πρίσμα αναδεικνύεται κάποιο πρόβλημα“.

Τι γίνεται όμως με το νέο νόμο και γιατί υπάρχουν τόσο έντονες αντιδράσεις από τον κτηνιατρικό σύλλογο; Ο κ. Αγαθαγγελίδης εξηγεί: “Με το νέο νόμο στο εθνικό μητρώο ζώων συντροφιάς ο μέσος κτηνίατρος θα πρέπει να τα περνάει όλα τα πράγματα εκεί και αυτό δημιουργεί τεράστιο φόρτο εργασίας. Ένα ακόμα γεγονός που φέρνει είναι το χαράτσι που μπαίνει από την “πίσω πόρτα”, φορολόγηση των σκύλων και των ιδιοκτητών με άμεσο τρόπο. Τα ζώα που δε θα στειρώνονται θα πρέπει να κατατίθεται DNA για αυτά σε μια βάση δεδομένων, της Ακαδημίας Αθηνών. Που σημαίνει κάθε Έλληνας που έχει ένα σκυλί και δεν το έχει στειρώσει θα πρέπει να πληρώσει παράβολο 135 ευρώ. Από αυτά τα μισά χρήματα θα πάνε στους δήμους και τα αλλά μισά στην Ακαδημία Αθηνών για να γίνει η ανάλυση του DNA και να διατηρήσει αυτό το δείγμα για 10 χρόνια. Έπειτα αυτό το δείγμα θα έχει σαν σκοπό, αν βρεθούν απόγονοι αυτού του σκύλου έξω στο περιβάλλον να τιμωρηθεί ο υπεύθυνος για το γεγονός αυτό.

Και διερωτώμαι εγώ, ένα μικρόσωμο σκυλάκι όπως ένα Μαλτέζ πως μπορεί να “βοηθάει” στο να αυξάνονται τα αδέσποτα ζώα; Ζευγαρώνει με άλλα θηλυκά στον δρόμο; Αυτό φυσικά δεν υφίσταται. Ας υποθέσουμε επίσης ότι έχουμε ένα αρσενικό που ζευγαρώνει με ένα θηλυκό και έπειτα με κάποιο τρόπο, κάποια στιγμή ο/η απόγονος καταλήγει στον δρόμο, γιατί πρέπει να φταίει ο κηδεμόνας του αρσενικού ενώ δεν ξέρει καιρό τώρα τις τύχες του;”

“Το πιο σκανδαλώδες σε όλο αυτό το γεγονός είναι ότι η Ακαδημία Αθηνών έχει πάρει 2,5 εκατομμύρια ευρώ ως κρατική επιχορήγηση, ενώ είναι ένας ιδιωτικός φορέας και μάλιστα θα αποκομίσει χρήματα και από το παράβολο που επιβάλλεται σε κάθε Έλληνα που θα έχει σκύλο; Σκέψου τώρα δηλαδή στη χώρα, υπάρχουν πάρα πολλοί που έχουν σκυλιά και τώρα θα πρέπει να καταβάλλουν χαράτσι σε έναν ιδιώτη, με το έτσι θέλω λόγο του νέου νόμου της κυβέρνησης.

Επιπρόσθετα, ο νέος νόμος δίνει τη δυνατότητα σε ΜΚΟ να έχουν εξαιρετικά αυξημένες αρμοδιότητες. Θα διαχειρίζονται τα προγράμματα των δήμων για παράδειγμα. Είναι σίγουρο ότι θα παιχτεί ένα πάρτι από τον κουμπαρά της χρηματικής δεξαμενής του παράβολου. Τα αδέσποτα τελειώνουν σιγά-σιγά και τώρα πάνε να βάλουν χέρι στα δεσποζόμενα. Γίνεται μεγάλη “μπίζνα” από αυτό“.

Οι κτηνίατροι επωφελούνται χρηματικά από την όλη διαδικασία; Ο κ. Αγαθαγγελίδης αναφέρει κατηγορηματικά πως όχι: “Κανένας κτηνίατρος δεν κερδίζει χρηματικά από τα αδέσποτα. Όσοι κτηνίατροι υποστηρίζουν το ανάποδο ίσως έχουν συναλλαγές με ΜΚΟ. Η κατάσταση που υπάρχει στη χώρα δεν ωφελεί κανένα κτηνίατρο χρηματικά όσον αφορά τα αδέσποτα, εξού κιόλας ότι διαφωνούμε κάθετα με το νέο νόμο. Άλλοι μπορούν να αποκομίσουν χρηματικά οφέλη όμως από τη νέα διάταξη..”

Τι διεκδικούν οι κτηνίατροι

Παράλληλα, αναφέρονται στα όσα διεκδικούν:

• Οι κτηνίατροι διεκδικούμε διαχρονικά την ίδρυση, στελέχωση και χρηματοδότηση δημοτικών κτηνιατρείων και καταφυγίων που είναι και το μόνο αποτελεσματικό μέτρο για την συστηματική φροντίδα των αδέσποτων ζώων . Οι αρμοδιότητες για τη Δημόσια Υγεία και τις ζωοανθρωπονόσους να βρίσκονται εκεί που ανήκουν, σε καλά στελεχωμένες δημόσιες και όχι σε κατακερματισμένες, κτηνιατρικές υπηρεσίες, σε επιτροπές δήμων, Μ.Κ.Ο. και στην ατομική ευθύνη του εκάστοτε συμβεβλημένου κτηνιάτρου.
• Καμία επιβολή προστίμων σε κτηνιάτρους στην άσκηση του επαγγέλματός τους κατά την εξέταση, εμβολιασμό και περίθαλψη μη σημασμένων ζώων. Η ευθύνη της μη σήμανσης βαρύνει αποκλειστικά τον ιδιοκτήτη του ζώου.
• Να μην ισχύσει το ηλεκτρονικό βιβλιάριο. Να ισχύει μόνο η ηλεκτρονική καταγραφή των ζώων και των νοσημάτων υποχρεωτικής δήλωσης (καταγραφή θετικού τεστ λεϊσμανίασης,  καταγραφή εμβολίου λύσσας, αποπαρασιτώσεων, ζωοανθρωπονόσων).
• Να διατηρηθεί έγγραφο βιβλιάριο με έκδοση αριθμημένων βιβλιαρίων από τον ΠΚΣ που θα διατίθενται αποκλειστικά σε κτηνιάτρους.
• Να αποσυρθεί άμεσα το μέτρο της αποστολής και τήρησης γενετικού υλικού και οποιουδήποτε άλλου φοροεισπρακτικού μέτρου.
• Να αναιρεθεί η υποχρεωτικότητα της στείρωσης για όλα τα δεσποζόμενα ζώα συντροφιάς.
• Πρόσβαση στο ΕΜΖΣ να έχουν αποκλειστικά οι κτηνίατροι που ασκούν νόμιμα το επάγγελμα στη χώρα και οι δημόσιες αρχές.

Η κ. Σοφία Αμανατίδου, εθελόντρια και διασώστρια αδέσποτων ζώων είναι ένθερμη υποστηρίκτρια της στείρωσης καθώς αυτό μπορεί να έχει πολλές ευεργετικές και θετικές συνέπειες για τη ζωή τους αλλά και όχι μόνο: “Το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε ένα σκυλάκι είναι η στείρωση. Και στις γάτες επίσης. Αποφεύγουμε αρρώστιες όπως τον καρκίνο του προστάτη στα αρσενικά και στα θηλυκά την πυομήτρα και το κυριότερο περιορίζουμε τα αδέσποτα. Ακόμα και στα σπίτια που έχουμε γέννες σκυλιών αρκετές φορές δεν τα κρατάνε όλα τα σκυλιά που γεννιούνται και τα αφήνουν στο δρόμο. Έτσι αν θέλουμε να περιορίσουμε την ύπαρξη των αδέσποτων η στείρωση κρίνεται κάτι παραπάνω από απαραίτητη“.

Αναφορικά με τον νέο νόμο που πρόκειται να έρθει σύντομα και θα επηρεάσει ανθρώπους και ζώα η κ. Αμανατίδου πιστεύει πως θα φέρει αρκετά θετικά αποτελέσματα. “Ναι, φυσικά είμαι υπέρ του νέου νόμου. Όποιος δε στειρώνει το ζωάκι του θα πρέπει να στέλνει υποχρεωτικά το DNA του κατοικίδιου του και θα ελέγχεται πλέον το θέμα.

Απλά θέλω να εξεταστεί ακόμα περισσότερο το θέμα των κακοποιήσεων των ζώων και όχι όποτε δικάζεται κάποιος να βγαίνει έτσι εύκολα έξω με αναστολή αλλά να μένει πραγματικά μέσα στη φυλακή, όσα χρόνια λέει η ποινή“.

Η Ιζαμπέλα Μποτονάκη από το Φιλοζωικό Σωματείο Προστασία Αδέσποτων Ζώων «Η Αγάπη» μιλά για την μεγάλη σημασία της ιατρικής διαδικασίας που ονομάζεται στείρωση και έχει θετικό αντίκτυπο στον βίο των τετράποδων φίλων μας. “Η σπουδαιότητα της στείρωσης είναι μεγάλη. Θα γίνει καλύτερη η καθημερινότητα για όλους. Δε θα βλέπουμε στους δρόμους ζώα σε άσχημη κατάσταση και εξαθλιωμένα. Αυτό δεν έχει μόνο αντίκτυπο σε εμάς αλλά και στα ζώα τα ίδια πρώτα από όλα. Θα λαμβάνουν τα λιγοστά αδέσποτα και καλύτερη φροντίδα. 

Πάντα στεναχωριέμαι όταν βλέπω ένα ζώο να πηγαίνει για στείρωση, θλίβεται η καρδιά μου και η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να τα ρωτήσουμε κιόλας. Αλλά το κάνουμε για το καλό τους. Έχουμε την ευθύνη σαν άνθρωποι ώστε να είναι και αυτά καλά μαζί μας.”

Αμφιλεγόμενος ο νόμος όπως βλέπουμε, όλοι συμφωνούν πως η ανάγκη της στείρωσης τουλάχιστον των αδέσποτων είναι επιτακτική.