Τα κατοικίδια που λάτρευαν οι διάσημοι λογοτέχνες
Μια σύντομη ματιά στη σχέση τους με γάτες, σκύλους και... κοράκια.
Μπορεί ο δικός σου καλύτερος φίλος να είναι τα βιβλία τους στο ράφι, αλλά για εκείνους απόλυτη συντροφιά υπήρξαν τα κατοικίδιά τους. Υπάκουοι και αξιαγάπητοι σκύλοι, γάτες με ξεχωριστή προσωπικότητα, παγώνια και κοράκια, τα πάντα συναντά κανείς στη λίστα με τα ζώα που μεγάλωναν και πρόσεχαν οι συγγραφείς στην πορεία της ζωής τους.
Ο Τσαρλς Ντίκενς, πίσω στον 19ο αιώνα, είχε αδυναμία στα κοράκια. Το πρώτο του κατάμαυρο πουλί, άκουγε στο όνομα Grip και συμπεριλήφθηκε στο ιστορικό μυθιστόρημά του «Μπάρναμπυ Ρατζ». Η Φλάνερι Ο’ Κόνορ ενθουσιαζόταν με τα παγώνια: στη φάρμα της στη Τζόρτζια πρόσεχε πάνω από εκατό τέτοια πτηνά.
https://www.youtube.com/watch?v=iQl2QLdLcMU
Από την άλλη, ο Μαρκ Τουέιν λάτρευε τη γάτα του, τον Bambino. Όταν μια μέρα τον έχασε, έτρεξε στην εφημερίδα New York American και δημοσίευσε μια αγγελία, δίνοντας ως αμοιβή πέντε δολάρια σε όποιον θα τον εντόπιζε. Και δεν υπήρξε ο μόνος γατόφιλος: ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ έλαβε ως δώρο από έναν καπετάνιο την εξαδάκτυλη Χιονάτη και σήμερα πια, χρόνια μετά τον θάνατό του, το παλιό του σπίτι και νυν μουσείο αφιερωμένο στο έργο του αποτελεί κατοικία για δεκάδες παρόμοιες γάτες. Στο όνομα Beppo γύριζε η λευκή γάτα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, βαφτισμένη από ένα ποίημα του Λόρδου Βύρωνα. Ο Αργεντινός λογοτέχνης έγραψε για τις γάτες στο διήγημά του «Ο Νότος»:
«Ο γάτος ήταν εκεί· κοιμόταν. Ο Ντάλμαν παράγγειλε έναν καφέ, ανακάτεψε αργά αργά τη ζάχαρη, τον δοκίμασε και, καθώς χάιδευε απαλά το μαύρο τρίχωμα, σκέφτηκε πως αυτή η επαφή ήταν απατηλή, πως ήταν σαν να τους χώριζε ένα τζάμι, γιατί ο άνθρωπος ζει στο χρόνο, στην αλληλουχία, ενώ το μαγικό ζώο, στο παρόν, στην αιωνιότητα της στιγμής».
Ο Τόμπι και ο Τσάρλυ ήταν τα κανίς του Τζον Στάινμπεκ. Το δεύτερο τετράποδο μάλιστα αναφέρεται και στο βιβλίο «Ταξίδια με τον Τσάρλυ: Αναζητώντας την Αμερική», ένα οδοιπορικό με τροχόσπιτο σε τριακόσιες και πλέον σελίδες.
Τα κανίς έκλεψαν και την καρδιά της Γερτρούδης Στάιν. Το όνομα του σκυλιού ήταν Basket, γιατί ήταν τόσο… σικ που θα μπορούσε να κρατά ένα καλάθι με λουλούδια στο στόμα, έλεγε η σύντροφός της Άλις Μπ. Τόκλας. Το κόκερ σπάνιελ της Βιρτζίνια Γουλφ ήταν η Pinka. Στο έργο της με τίτλο Flush, πρωταγωνιστής είναι ένα σκυλί αυτής της ράτσας. «Δεν μπορώ να διαχωρίσω την αγάπη που τρέφω για τους ανθρώπους και την αγάπη που τρέφω για τους σκύλους», έλεγε ο Αμερικανός συγγραφέας και δοκιμιογράφος, Κούρτ Βόνεγκατ, ιδιοκτήτης ενός μικρού παιχνιδιάρικου σκυλιού.
