«Θα μου στερούσε ένα κομμάτι από την ελευθερία μου»: Ζει χωρίς να είχε ποτέ κινητό τηλέφωνο

Σε έναν κόσμο που το smartphone έχει γίνει η προέκταση του χεριού μας, είναι σχεδόν αδιανόητο να φανταστεί κανείς την καθημερινότητά του χωρίς αυτό. Δεν πρόκειται πια για μια απλή συσκευή επικοινωνίας – είναι ένας σύντροφος σε κάθε στιγμή της ημέρας.

Μπορεί να ξεχάσεις το πορτοφόλι σου στο σπίτι και να μην επιστρέψεις να το πάρεις – το πορτοφόλι σου μπορεί πλέον να είναι και στο τηλέφωνο σου.

Όμως, αν αφήσεις το smartphone πίσω, η ανασφάλεια γίνεται αμέσως αισθητή. Νιώθεις σχεδόν ακρωτηριασμένος, λες και λείπει ένα κομμάτι από τον εαυτό σου.

Ενημέρωση, χάρτες, συναλλαγές, ακόμα και “κοινωνικές” σχέσεις – όλα αυτά και άλλα πολλά συγκλίνουν στον ψηφιακό κόσμο, όπου πρακτικές που κάποτε υπήρχαν μόνο στον φυσικό κόσμο πλέον έχουν μεταβεί και ενσωματωθεί πλήρως στην ψηφιακή σφαίρα.

Για την πλειοψηφία, τουλάχιστον, αυτή η ανάγκη είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην καθημερινότητα της που δύσκολα αντιλαμβάνεται την εξάρτηση της απέναντι σε αυτή τη συσκευή.

Κι όμως υπάρχει μια μικρή, αόρατη μερίδα ανθρώπων που αρνείται να ενδώσει σε αυτή την εν δυνάμει εξάρτηση.

Ο κ. Μπάμπης Νανακούδης ζει χωρίς κινητό τηλέφωνο τα τελευταία 32 χρόνια! Το παράδοξο είναι ότι, εκτός από δημοσιογράφος και συγγραφέας, εργαζόταν στον ΟΤΕ, γεγονός που κάνει την επιλογή του ακόμη πιο εντυπωσιακή.

« Το κινητό θα μου στερούσε ένα κομμάτι από την ελευθερία μου δεν αρνούμαι τις τεχνολογίες και μέσα από εκεί ενημερώνομαι αλλά αυτό πια είναι υπερβολικό. Αλλά όχι να το έχω δίπλα μου και να μου τρώει ώρες από τη ζωή μου» 

Άνθρωποι που δεν έχουν απλώς παραιτηθεί από τη χρήση smartphone, αλλά δεν έχουν καν αγγίξει κινητό τηλέφωνο. Για αυτούς, το χέρι τους δεν έχει «επεκτάσεις», δεν έχουν την τεχνολογία μόνιμα συνδεδεμένη πάνω τους. Και σε έναν κόσμο που στηρίζεται τόσο πολύ στο κινητό, αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να φαίνονται κάπως… ακρωτηριασμένοι.

Ίσως να νιώθουν διαφορετικά, αλλά για όλους εμάς τους υπόλοιπους, είναι σαν να τους λείπει κάτι θεμελιώδες.

Ωστόσο, ο κ. Νανακούδης αναγνωρίζει πως σίγουρα χάνει κάτι και ότι θα ήθελε να είχε τηλέφωνο αλλά αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «μπορώ να επιβιώσω και χωρίς αυτό».

Βεβαίως, τα πρώτα ερωτήματα που προκύπτουν στο μυαλό είναι πώς μπορεί ένας άνθρωπος να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου η επικοινωνία και η πληροφόρηση φαίνονται τόσο άρρηκτα συνδεδεμένες με τη χρήση κινητών τηλεφώνων. Πώς ενημερώνεται για τα γεγονότα γύρω του; Πώς διατηρεί τις κοινωνικές του επαφές;

Είναι κατηγορηματικός. «Και μέσα από το διαδίκτυο ενημερώνομαι», λέει. Αυτό μας θυμίζει πως υπάρχει ζωή και πέρα από την τεχνολογία που κρατάμε στα χέρια μας. Αν χρειάζεται να βρει κάποιον; «Θα πάω να τον βρω, όπως τον έβρισκα πάντα. Προσπαθώ να τον βρω από κοντά. Ή από το σταθερό», λέει με φυσικότητα.

Πάντως, αναγνωρίζει ότι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. «Κάποιοι βέβαια έχουν καταργήσει τα σταθερά και είναι δύσκολο να τους βρεις», παραδέχεται. Κι όταν θέλουν να βρουν όλοι οι υπόλοιποι αυτόν;