Τίποτα δεν είναι αδύνατο για τα άτομα με αναπηρία: 3 πρόσωπα της Θεσσαλονίκης μιλούν στην Parallaxi

Πόσες φορές έχετε δει παρκαρισμένο αμάξι πάνω σε ράμπα για αμαξίδια ή σε στάθμευση για ΑμεΑ, λεωφορεία στα οποία οι ράμπες είναι δυσλειτουργικές ή ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχουν καν;

Από τη συμπερίληψη, μέχρι την προσβασιμότητα και την κοινωνική ευθύνη των άλλων, τα άτομα με αναπηρία δίνουν τον δικό τους αγώνα για μία καθημερινότητα, χωρίς εμπόδια.

Ωστόσο, η Ελλάδα, δεν φαίνεται να τους ευνοεί. Η αδυναμία πρόσβασης σε κοινόχρηστους χώρους, δημόσια κτίρια και μέσα μεταφοράς, διακρίσεις στο εργασιακό περιβάλλον, ο περιορισμός των δικαιούχων προνοιακών επιδομάτων και αναπηρικών συντάξεων, η αδυναμία ένταξης των παιδιών στη σχολική εκπαίδευση, είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στη χώρα μας και τα οποία καταγράφει ο Συνήγορος του Πολίτη στην πρώτη του σχετική έκθεση του 2019.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το  2022, το 27% του πληθυσμού της ΕΕ ηλικίας άνω των 16 ετών, είχε κάποια μορφή αναπηρίας.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Eurostat, το ποσοστό αυτό ισοδυναμεί με 101 εκατομμύρια άτομα ή 1 στους 4 ενήλικες στην ΕΕ, με τις γυναίκες να είναι περισσότερες στα ποσοστά. Το 2022 το ποσοστό των γυναικών με αναπηρία ήταν υψηλότερο από εκείνο των ανδρών σε όλα τα κράτη μέλη. Στην ΕΕ, κατά μέσο όρο, το 29,5% του συνολικού γυναικείου πληθυσμού έχει αναπηρία, σε σύγκριση με το 24,4% του συνολικού ανδρικού πληθυσμού.

Το να ζεις όμως με αναπηρία, δεν σημαίνει ότι, παρά τις δυσκολίες, δεν μπορείς να ζήσεις μία φυσιολογική ζωή. Τα άτομα με αναπηρία, ξεπερνώντας καθημερινά τα εμπόδια που βρίσκονται μπροστά τους και πετυχαίνοντας σπουδαίους στόχους, μας αποδεικνύουν καθημερινά, ότι τίποτα δεν τους σταματά και ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο γι’ αυτά.

Με πάθος και επιμονή, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα.  

Με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, τρία σπουδαία πρόσωπα της Θεσσαλονίκης, μοιράζονται τις ιστορίες τους στην Parallaxi και στέλνουν τα δικά τους, ηχηρά, μηνύματα αισιοδοξίας. 

Δημήτρης Αντωνίου – Συγγραφέας

Ο Δημήτρης Αντωνίου, γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο από την ηλικία των 16 ετών, μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα που του άλλαξε ολοκληρωτικά τη ζωή. Για αυτό και μεγάλο μέρος του χρόνου του, το αφιερώνει σε εθελοντικές επισκέψεις σε σχολεία, με στόχο την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων και της ενημέρωσης των μαθητών σε θέματα αναπηρίας.

«Έμαθα να ζω με την αναπηρία μου με τον ίδιο τρόπο που ένα παιδί μαθαίνει να περπατάει», περιγράφει ο Δημήτρης τη ζωή μετά το ατύχημα. 

«Πέφτεις, χτυπάς, ψαχουλεύεις γύρω σου το έδαφος, σκέφτεσαι τι πήγε λάθος, πατάς λίγο πιο γερά, σηκώνεσαι και προχωράς. Για χρόνια,  περίμενα την πολιτεία να κάνει το αυτονόητο και να με σεβαστεί. Όταν δεν έβλεπα ανταπόκριση, άρχιζα να πιέζω και να διεκδικώ, γιατί αυτό ορίζει ο νόμος και η λογική. Σε προσωπικό επίπεδο, χρειάστηκε να δουλέψω την ιδέα ότι “έτσι είναι η ζωή”. Και τα δύσκολα και τα άσχημα είναι μέρος της, όπως ακριβώς και τα όμορφα και τα ευχάριστα. Τι θα φέρει η τύχη είναι κάτι που δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, αλλά το τι θα κάνουμε με όσα φέρει η τύχη είναι δική μας επιλογή». 

Ως προς τα πράγματα τα οποία πρέπει να αλλάξουν στην ελληνική κοινωνία, για τους ανθρώπους με αναπηρία, ο Δημήτρης βάζει τον εγωκεντρισμό των ανθρώπων, πρώτο σε μία μεγάλη λίστα: 

«Ο εγωκεντρισμός είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία.

Για παράδειγμα: “Θα κλείσω τη ράμπα για 5 λεπτά να πάω να ψωνίσω στο σούπερ, γιατί δεν έχω χρόνο να ψάχνω να παρκάρω”. 

Άρα ο δικός τ@ χρόνος είναι πιο σημαντικός από τη δική μου τη ζωή, γιατί αυτήν θα ρισκάρω όταν θα βγω στο δρόμο επειδή δεν μπορώ να ανέβω στο πεζοδρόμιο. Δεν είναι εύκολη η αλλαγή. Αν δεν μάθουμε να συναισθανόμαστε και να υπολογίζουμε πώς οι πράξεις μας επηρεάζουν τους γύρω μας, δεν βλέπω τρόπο αλλαγής. Οπότε αυτή είναι η συμβουλή μου, όσο γενικόλογή και αν φαίνεται. Πληροφορούμαι, σκέφτομαι, συναισθάνομαι και πράττω αναλόγως». 

Ως μόνιμος κάτοικος της Θεσσαλονίκης, ο Δημήτρης κρίνει ότι η εφαρμογή του νόμου είναι πιο επιτακτική από ποτέ για τα άτομα με αναπηρία: «Ράμπες σε κάθε διάβαση πεζών, πεζοδρόμια χωρίς αυτοκίνητα, καταστήματα και κτήρια με πρόσβαση», τονίζει ο ίδιος.

 «Το 80% στην Ελλάδα του σήμερα, δεν είναι συμπεριληπτικό στα άτομα με αναπηρία», επισημαίνει ο Δημήτρης: 

«Θα έλεγα ότι υπάρχει ένα 20% συμπερίληψης για τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα και αυτό με επιείκεια. Το 80% είναι μη συμπεριληπτικό και ακόμη και εγώ από το αναπηρικό μου αμαξίδιο ήμουν μη συμπεριληπτικός. Για παράδειγμα, δεν γνώριζα ότι οι κωφοί και οι τυφλοί πηγαίνουν και παρακολουθούν θέατρο, οπότε πώς να τους συμπεριλάβω στην παράσταση μας, ενώ δεν γνώριζα ούτε τα βασικά; Από τη στιγμή όμως που κατάλαβα πόσο λίγο συμπεριληπτικός είμαι, κάτι άλλαξε μέσα μου και άρχισα να ενημερώνομαι και όσο ενημερώνομαι τόσο πιο συμπεριληπτικός γίνομαι. Ζω και σκέφτομαι και νοιάζομαι για όλους όσους συμβιώνουμε μέσα στην κοινωνία». 

«Υπομονή θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Και αν δεν τις προλάβουμε, τουλάχιστον προσπαθήσαμε», είναι το μήνυμα αισιοδοξίας που δίνει ο Δημήτρης, σε όλα τα άτομα με αναπηρία που καθημερινά δίνουν τον δικό τους προσωπικό αγώνα: 

«Τι κερδίζεις όταν αγωνίζεσαι για κάτι καλύτερο; Δίνεις νόημα στη ζωή. Τι πιο όμορφο και χρήσιμο; Όσα προβλήματα κι αν κουβαλάς στην πλάτη σου, ξυπνάς με πάθος και πείσμα. Γιατί έχεις έναν στόχο και μια κατεύθυνση. Θέλω να φτιάξουν μία κ@λοράμπα για να περάσω απέναντι στο πάρκο, θέλω να πάω βόλτα να ξεσκάσω, θέλω να σπουδάσω και να εργαστώ, θέλω να ταξιδέψω και να δω άλλα μέρη. Θέλω να ζήσω μια καλύτερη ζωή από αυτή που μου ορίζουν οι ελλείψεις τους σε υποδομές και παιδεία. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, ο καθένας με όποιον τρόπο μπορεί και όσες δυνάμεις έχει. Αξίζει!». 

Στέλλα Σμαραγδή – Αθλήτρια Ολυμπιακών Αγώνων

Γνωρίζουμε τη Στέλλα πολύ καλά, γιατί μας έχει κάνει περήφανους με σημαντικές διακρίσεις, ως Παραολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος και στα 100 μέτρα. Η Στέλλα Σμαραγδή, γεννήθηκε με μαιευτική παράλυση στο δεξί της χέρι και η αναπηρία της ήταν αυτή που την ώθησε να ασχοληθεί με τον στίβο, στον οποίο τα τελευταία 20 χρόνια αγωνίζεται και εξελίσσεται.

Η ίδια, μέσα από τον αθλητισμό έχει μάθει να ξεπερνά τα όριά της και να βλέπει τις προκλήσεις ως ευκαιρίες. 

«Η αναπηρία μου δεν ήταν ποτέ εμπόδιο, αλλά κίνητρο για να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Από μικρή, επιδίωκα να αναζητώ τρόπους να ξεπερνώ τις δυσκολίες και να αποδεικνύω στον εαυτό μου ότι μπορώ να πετύχω σπουδαία πράγματα. Ο αθλητισμός έγινε το μέσο για να κατακτήσω στόχους που θεωρούσα αδύνατους

Ελπίζω να εμπνεύσω άλλους ανθρώπους με αναπηρία, έτσι ώστε να πιστέψουν στον εαυτό τους, να μην αφήσουν τίποτα να τους σταματήσει και να διεκδικήσουν τη θέση τους στον κόσμο, ακριβώς όπως το έκανα κι εγώ. Δεν υπάρχουν όρια, μόνο ευκαιρίες να μεγαλώσουμε και να λάμψουμε». 

Η Στέλλα τονίζει ότι η αναπηρία της δεν την εμπόδισε ποτέ σε τίποτα γιατί πάντα προσπαθούσε να βρίσκει εναλλακτικούς τρόπους για να λειτουργεί στην καθημερινότητά της: 

«Αντί να βλέπω τη δυσκολία ως περιορισμό, την αντιμετώπιζα ως πρόκληση και αναζητούσα λύσεις για να συνεχίσω να προχωράω χωρίς εμπόδια. Αυτή η προσέγγιση με βοήθησε να εξελιχθώ και να μην αφήσω τίποτα να με σταματήσει». 

Ως γυναίκα με αναπηρία στον αθλητισμό έρχεται αντιμέτωπη με προκλήσεις, κυρίως λόγω των προκαταλήψεων για το φύλο και την αναπηρία, σε έναν κυρίως ανδροκρατούμενο χώρο, όπως εξηγεί η ίδια: 

«Ωστόσο, αυτά τα εμπόδια με ενέπνευσαν να δουλέψω σκληρά και να αποδείξω ότι δεν με περιορίζουν. Κάθε διάκριση είναι μια ευκαιρία να δείξω ότι οι γυναίκες με αναπηρία είναι εξίσου ικανές και δυναμικές. Όσο περισσότερες γυναίκες με αναπηρία συμμετέχουν στον αθλητισμό, τόσο περισσότερο προάγουμε την ισότητα και ξεπερνάμε τα στερεότυπα».

«Από την ελληνική κοινωνία λείπει μια ουσιαστική προσέγγιση στην ένταξη και την ισότητα για τα άτομα με αναπηρία», αναλύει η Στέλλα: 

«Χρειάζεται περισσότερη ευαισθητοποίηση, προσβασιμότητα και υποστήριξη για να μπορούν να συμμετέχουν πλήρως σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής.

Ειδικότερα, στη Θεσσαλονίκη, θα ήθελα να δω περισσότερες προσβάσιμες υποδομές, όπως ράμπες και ειδικά διαμορφωμένους χώρους, αλλά και μεγαλύτερη ενσωμάτωση ατόμων με αναπηρία σε πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον που να δίνει ευκαιρίες σε όλους να συμμετέχουν ισότιμα, χωρίς περιορισμούς». 

Ακόμα υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να επιτευχθούν στην Ελλάδα του σήμερα για να διευκολυνθούν τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινότητά τους, σύμφωνα με την Στέλλα: 

«Στην καθημερινότητα, πολλές φορές η έλλειψη προσβασιμότητας ή η περιορισμένη υποστήριξη καθιστούν τη ζωή δύσκολη. Πρέπει να ενισχυθούν οι υποδομές και οι πολιτικές που θα επιτρέπουν στα άτομα με αναπηρία να συμμετέχουν πλήρως σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, από την εκπαίδευση μέχρι την εργασία και τον ελεύθερο χρόνο. Μόνο έτσι θα δημιουργηθεί μια πραγματικά συμπεριληπτική κοινωνία».

«Μην αφήνεις τίποτα να σε περιορίζει!», δίνει ως συμβουλή η Στέλλα: 

«Αντί να βλέπεις τα εμπόδια ως αδιέξοδα, δες τα ως ευκαιρίες να βρεις νέους τρόπους να πετύχεις. Μην φοβάσαι να ζητήσεις βοήθεια ή να αναζητήσεις λύσεις εκεί που δεν το περιμένεις. Η επιμονή και η θετική σκέψη μπορούν να κάνουν θαύματα. Θυμήσου ότι κάθε μικρό βήμα μπροστά είναι μια νίκη». 

Μαρία Τσάκωνα – Αθλήτρια Κολύμβησης / Tattoo Artist

Η Μαρία έπεσε από τα χέρια του γιατρού στη γέννα και έσπασε τη μέση της. Κάπως έτσι, μεγάλωσε με την αναπηρία της. Η Μαρία είναι από τη Θεσσαλονίκη, μέρος της Εθνικής Ομάδας Κολύμβησης Ατόμων με Αναπηρία, με 13 παγκόσμια μετάλλια και συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2021. Τα τελευταία χρόνια, η Μαρία έχει ως πάθος της, τις βελόνες και το μελάνι, με τα οποία «χτυπάει» τα πιο όμορφα τατουάζ, ως tattoo artist.

«Πολλές φορές με έχει δυσκολέψει η αναπηρία μου σε πράγματα που θέλω να κάνω, αλλά πάντα βρίσκω τρόπους και “πατέντες”, έτσι ώστε να τα κάνω», ομολογεί η Μαρία: 

«Έχω δυσκολευτεί πολύ ως άτομο με αναπηρία να βρω ένα σπίτι να νοικιάσω για να μπορώ να είμαι ανεξάρτητη, κοντά στην δουλειά μου και στις προπονήσεις μου. Στις μέρες μας η «πρόσβαση» και οι υποδομές για εμάς θεωρούνται πολυτέλεια, στο να νοικιάσεις σπίτι οπότε αν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα κάποιο άτομο σαν εμένα δεν είναι εύκολο να βρει σπίτι και να είναι ανεξάρτητο».

Ωστόσο, η ματιά της Μαρίας αναφορικά με την αντιμετώπιση της ελληνικής κοινωνίας ως προς τα άτομα με αναπηρία, είναι αισιόδοξη, συναντώντας καθημερινά θετικές πράξεις και κινήσεις από τον συνάνθρωπο: 

«Πολλές φορές τυχαίνει να συναντήσω άτομα τα οποία είναι πρόθυμα να με βοηθήσουν να ανέβω σε ένα πεζοδρόμιο, σε ένα σκαλοπάτι σε ένα μαγαζί που θα θέλω να μπω και δεν θα έχει ράμπα, στο να με ανεβάσουν και να με κατεβάσουν πολλά σκαλοπάτια για να πάω στην τουαλέτα, όπου στα περισσότερα μαγαζιά δεν είναι στον ίδιο όροφο και δεν διαθέτουν ασανσέρ. Σε σχέση με άλλες χώρες που έχω πάει δεν είμαστε τόσο πίσω σε αυτό το κομμάτι όσο πιστεύουμε.

Έχει τύχει βέβαια από την άλλη, να προσπαθώ να βρω ταξί βράδυ μαζί με φίλη μου και ο ταξιτζής με το που με βλέπει να σηκώνεται και να φεύγει. Προφανώς υπάρχουν και τέτοια περιστατικά γιατί ο κόσμος δεν είναι ενημερωμένος». 

«Η συγκοινωνία είναι από τα βασικότερα πράγματα που χρειάζεται να αλλάξουν στην Ελλάδα. Υπάρχει η πρόθεση, αλλά δεν υπάρχει αρκετή γνώση από το κράτος», τονίζει η ίδια: 

«Πρέπει να υπάρχει πρόσβαση στα λεωφορεία και δεν εννοώ αυτές τις ράμπες που βγαίνουν και δεν μπορεί ούτε αρτιμελής να τις ανέβει τόσο απότομες που είναι. Εννοώ, να υπάρχει πεζοδρόμιο υπερυψωμένο στα σημεία που θα μπορεί να έρθει το λεωφορείο δίπλα και να ανοίξει τη ράμπα πάνω στο πεζοδρόμιο, χωρίς κάποιο εμπόδιο μπροστά όπως δέντρα και παγκάκια, έτσι ώστε να μην έχει τόσο απότομη κλίση και να μπορεί κάποιος ανάπηρος να ανέβει και να κατέβει μόνος του. Βλέπω ότι υπάρχει πρόθεση αλλά δεν υπάρχει αρκετή γνώση ώστε να μπορέσει το κράτος να κάνει άτομα σαν εμένα τελείως ανεξάρτητα. Πιστεύω θα ήταν πολύ καλό να υπάρχει ενημέρωση από άτομα που είναι ήδη σε αυτήν την κατάσταση για το πώς θα γίνει κάτι προσβάσιμο». 

Οι συμβουλές που θα έδινε η Μαρία στα άτομα με αναπηρία, αφορούν κυρίως το ζήτημα της πρόσβασης, με την κυριότερη από αυτές να είναι: 

«Μην ντρέπεστε να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου περαστικού αν τα βρείτε “σκούρα”. Και να μην νιώθετε ότι έχετε κάποιο “πρόβλημα”. Δεν είναι πρόβλημα να είσαι διαφορετικός!»

Δράσεις και εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη

Δήμος Θεσσαλονίκης 

Με ποικίλες δράσεις, που θα πραγματοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας στους χώρους του Δημαρχιακού Μεγάρου, θα τιμήσει ο Δήμος Θεσσαλονίκης την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας, την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου.

Αναλυτικά το πρόγραμμα:

10:00-14:00

Παρουσίαση του TEQBALL (τραπέζι στο οποίο παίζονται διάφορα αθλήματα, όπως πινγκ-πονγκ, βόλεϊ κ.α.

Μαγειρική με Σεφ

Παρουσίαση των έργων του οργανισμού «Αυτισμός, Έκφραση και Δημιουργικότητα»

Εκμάθηση νοηματικής γλώσσας με καθηγητή και διερμηνέα

Τοξοβολία με την βοήθεια της Ολυμπιονίκη Ευαγγελίας Ψάρρα και του προπονητή της Αλέκου Νασιούλα

18:00-21:30

H ΚΟΙΝΣΕΠ LOUD παρουσιάζει το BOCCIA (άθλημα για αθλητές με αναπηρία) και κάνει ψυχοκινητική αγωγή

Η οργάνωση THERAPY DOGS θα παρουσιάσει τις δράσεις της που έχουν ως στόχο την προβολή, την προώθηση και την ενίσχυση της αξίας και των οφελών του δεσμού «ανθρώπου-ζώου», καθώς και την παροχή της ασφαλούς και αποτελεσματικής θεραπευτικής επαφής με ζώα.

Χορευτικό από την ομάδα της Εταιρείας Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής αποκατάστασης Ασθενών (ΕΨΥΚΑ)

Χορός με αμαξίδιο

Ομάδα κρουστών του Κέντρου ΑμεΑ «ΣΩΤΗΡ»

(19:30) Επίδειξη μόδας με μοντέλα άτομα με αναπηρία σε συνδιοργάνωση με τον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό εργαστήρι «Αυτισμός, Έκφραση και Δημιουργικότητα». Στην επίδειξη θα συμμετέχουν Παραολυμπιονίκες, αθλητές των τριών μεγάλων συλλόγων της πόλης και δημοσιογράφοι.

«Νιώσε Διαφορετικός»: Μία βιωματική δράση στη ΔΕΘ με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι να χρησιμοποιείς αναπηρικό αμαξίδιο; Πώς νιώθεις όταν περπατάς χωρίς να βλέπεις, κρατώντας ένα λευκό μπαστούνι ή πώς είναι να σε οδηγεί ένας σκύλος τυφλών; Όσοι συμμετάσχουν στη βιωματική δράση «Νιώσε Διαφορετικός» θα έχουν την ευκαιρία να βιώσουν στον ελάχιστο βαθμό όσα βιώνουν καθημερινά άτομα με αναπηρία κατά τις μετακινήσεις τους.

Η δράση θα πραγματοποιηθεί στο περίπτερο 1 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, από τις 2 έως τις 5 Δεκεμβρίου, κατά τις ώρες 9:00 έως 17:00. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου στις 18:00.

Η πρωτοβουλία της διοργάνωσης ανήκει στην κοινωνική οργάνωση «Μαζί για την Οικογένεια και το Παιδί», και υλοποιείται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας. Συμμετέχουν ως συνδιοργανωτές Δήμοι της Π.Ε. Θεσσαλονίκης, φορείς της Αυτοδιοίκησης, σύλλογοι ΑμεΑ κ.α.

Η ξεχωριστή αυτή δράση, είχε πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 2019 και είχε αγκαλιαστεί από την πόλη και τους ανθρώπους της, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Στόχος της διοργάνωσης είναι πολίτες και μαθητές να γνωρίσουν τις δυσκολίες και τα εμπόδια που βιώνουν τα άτομα με αναπηρίες στη ζωή τους μέσω βιωματικών δράσεων.

Οι επισκέπτες θα μπορούν να κάνουν χρήση αναπηρικού αμαξιδίου, να χρησιμοποιήσουν το λευκό μπαστούνι σε όδευση τυφλών, να τους οδηγήσει σκύλος οδηγός τυφλών αλλά και να νιώσουν πώς αντιλαμβάνεται τους ήχους ένα αυτιστικό άτομο. Στο πλαίσιο του τετραημέρου θα προβληθούν ταινίες με θέμα την αναπηρία, ενώ οι επισκέπτες θα μπορούν να συμμετέχουν σε διαδραστικά παιχνίδια.

Στον χώρο του περιπτέρου 1 της ΔΕΘ θα βρίσκονται εθελοντές, οι οποίοι θα ενημερώνουν και θα διευκολύνουν τους επισκέπτες για τις δράσεις.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό. Την δράση «Νιώσε Διαφορετικός» θα επισκεφθούν μαθητές σχολείων της πόλης.

Στη δράση «Νιώσε Διαφορετικός» συμμετέχουν ως συνδιοργανωτές η ΔΕΘ – Helexpo, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδων, η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (Κ.Ε.Α.Τ.), ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, ο Οδοντιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών Περιφερειακή Ένωση Κεντρικής Μακεδονίας, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Παραπληγικών Παράρτημα Μακεδονίας – Θράκης, η Μονάδα Αυτιστικού Ατόμου και Αυτιστικού Ατόμου με νοητική αναπηρία «Ελπίδα», ο Σύλλογος Συνδρόμου Down Ελλάδος, ο Σύλλογος Γονέων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων «Αχτίδα», το Ελληνικό Κέντρο Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης Σκύλων Οδηγών και Κινητικότητας Τυφλών και Σκύλων Βοηθών για άτομα «Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος», η Κοινωνική Οργάνωση «Μαζί για την Οικογένεια και το Παιδί», ο Δήμος Θεσσαλονίκης, ο Δήμος Αμπελοκήπων – Μενεμένης, ο Δήμος Παύλου Μελά, ο Δήμος Πυλαίας – Χορτιάτη, ο Δήμος Νεάπολης Συκεών. Την δράση υποστηρίζουν η εθελοντική ομάδα υποστήριξης ΑΝΟΡΑΣΗΣ – Αναπηρία Όρασης, οι Σχολές Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης Κατάρτισης Όμηρος, το Aegean College Omiros Educational Group, η Σχολή Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης (Σ.Α.Ε.Κ.) Πυλαίας Χορτιάτη για Άτομα με Αναπηρία, η Σχολή Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης Θεματική Σ.Α.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης, ο Σύλλογος ΑμεΑ Δήμου Παύλου Μελά, «Μέριμνα Ζωής».

Η βιωματική δράση διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Χορηγοί της εκδήλωσης είναι οι εταιρείες: Exposystem SA, IFS Ipirotiki Facility Services, Ortho-Prosvasi – Μιχαήλ Στόικος, Νοσοκόμα στο Σπίτι, Elit Group Υπηρεσίες Marketing, Metaxorama.gr Τύπωμα – Κέντημα – Στάμπες, Εκτυπώσεις Δαϊλίδη, Venus Εκτυπωτική.