Αντιεμβολιαστές; Ναι. Ακροδεξιοί; Μπορεί. Aλλά το πρόβλημα βρίσκεται αλλού

Σε προηγούμενη ανάρτηση μου σε σχέση με το θέμα των υποχρεωτικών εμβολιασμών, θεώρησα πολύ χρήσιμη τη διάκριση όλων εκείνων των συμπολιτών μας που δεν έχουν κάνει ακόμα το εμβόλιο ανάμεσα σε αντιεμβολιαστές και μη-εμβολιασμένους. 

Οι δεύτεροι δεν διαθέτουν το κύριο γνώρισμα των πρώτων. Δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους μόνους αφυπνισμένους σε μία πολιτεία ανθρώπων που τρώνε όλοι το σανό, έχουν εύλογες, από τη δική τους οπτική γωνία επιφυλάξεις για το εμβόλιο, και δεν περιφέρονται από ανάρτηση σε ανάρτηση σχολιάζοντας με κακεντρέχεια η/και μίσος τους πάντες και τα πάντα. 

Σε μία κοινωνία σύγχρονη, που μετακινείται, που πολλές φορές προκαλεί τον ίλιγγο και τη μιζέρια στο κοινωνικό υποκείμενο, με αυτό το επίπεδο τεχνολογικής ανάπτυξης, και πολλαπλασιασμού των επαφών, μόνο λογικό ο άνθρωπος να μην μπορεί πλέον να ζει ως άτομο και να αναλαμβάνει κοινωνικές υποχρεώσεις. Αυτή η συνθήκη εξηγεί γιατί επιλέξαμε να αντιμετωπίσουμε τον κορονοιό ως παγκόσμια πανδημία και πως και είχαμε τόσο γρήγορα ένα εμβόλιο. Αυτή, και ότι έπεσαν πάνω του για πρώτη φορά στην ιστορία όλα τα ισχυρά κράτη, τόσα χρήματα, και τόσοι ερευνητές σε τόσο μικρό χρόνο. Και σε αυτή προκύπτουν άνθρωποι που ανησυχούν εύλογα, ακριβώς επειδή αφενός δεν συμμετείχαν στην πολιτική ή στην έρευνα, και αφετέρου πολλές φορές διατηρούν και επιφυλάξεις με βάση το προσωπικό τους ιατρικό προφίλ.

Η εικόνα των τόσων χιλιάδων αντι-εμβολιαστών από την άλλη, με μοναδικά τους σύμβολα την Ελληνική σημαία και τον χριστιανικό σταυρό, θα έπρεπε να μας προδίδει ότι εδώ, στις συγκεκριμένες πορείες, με αυτούς τους συγκεκριμένους ανθρώπους, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ετερόκλητο πολιτικό υποκείμενο. 

Επειδή η συγκυρία είναι το παν, με τη γεωμετρική αύξηση των κρουσμάτων στη χώρα μας και παγκοσμίως την ημέρα της διαδήλωσης, την ίδια ώρα δηλαδή που εμείς, εμβολιασμένοι και διστακτικοί με το εμβόλιο ανησυχούμε καθημερινά για τους εαυτούς μας, τους γύρω μας, τις αντοχές του εθνικού συστήματος υγείας, της οικονομίας και των μικρών ξενοδοχειακών μονάδων και οικογενειακών επιχειρήσεων, δεν είδαμε ούτε έναν άνθρωπο να τηρεί τους τύπους και να φοράει έστω τη μάσκα. Πράγμα που μας κάνει να βάλουμε και μία ακόμα διάσταση στο προφίλ των αντιεμβολιαστών, που είναι η αδιαφορία τους να τηρήσουν τα μέτρα για το καλό των γύρω τους. Ιδίως τη στιγμή που τη διαδήλωση τους δεν την προόρισαν για να προτάξουν κάτι εποικοδομητικό. Κάτι άλλο για το καλό της κοινωνίας συνολικότερα. Κάνοντας και εμπρηστικές δηλώσεις ότι ήρθε η ώρα να δει ο κόσμος ότι δεν κολλάει η Δέλτα ή ότι άλλο και ότι αυτοί είναι το ζωντανό παράδειγμα.

Το βλέπουμε στα σύμβολα τους, και το παρατηρήσαμε και σε άλλες χώρες ότι πρόκειται για κάτι πολύ συγκεκριμένο. 

Διαπιστώσαμε με θλίψη έτσι την ύπαρξη μίας οργισμένης μάζας που απειλούσε με τάφο την κυβέρνηση. Όχι ότι τα είχε και ειδικά με αυτήν βέβαια. Με οποιαδήποτε θα τα είχε, αφού όλοι ξεπουλημένοι όπως είναι τους υποχρεώνουν να πάρουν τη δόση του διαβόλου και τους οδηγούν στη φτώχεια για μία απλή ίωση. Για αυτό χρησιμοποιήθηκε η Ελληνική σημαία. Ο στόχος ήταν να δειχθεί ότι αυτοί είναι οι μόνοι ειλικρινείς πατριώτες.

Και μετά ακούσαμε και το παροιμιώδες, ότι τα κίνητρα τους βασίζονται στο ενδιαφέρον τους για το Σύνταγμα και τα θεμελιακά τους δικαιώματα, την αυτοδιάθεση των σωμάτων τους, και ότι αν τους αφήσουν όλοι ήσυχοι θα επιστρέψουμε στην εθνική ομοψυχία ενάντια στους προδότες του έθνους.

Που, για να παραφράσουμε τον πιο απαίσιο υπουργό της σημερινής κυβέρνησης, αν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε ένα δημοψήφισμα εκείνη την ώρα, θα είχα πολύ μεγάλη περιέργεια να δω τι θα έβγαζε η κάλπη σε σχέση με τις εγχειρήσεις αλλαγής φύλλου και το γεγονός της ύπαρξης ανθρώπων με σεξουαλικότητες εγκλωβισμένες σε ρόλους και κοινωνικά/σεξουαλικά στερεότυπα. Τις εκτρώσεις. Ή για το αν τα κέντρα κράτησης μεταναστών και προσφύγων και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε αυτά των ανθρώπων που δεν ακούγονται πουθενά και δεν έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα δεν συνιστούν στέρηση της ελευθερίας και ανυπολόγιστη βία σε σώματα.  

Είναι βέβαιο δηλαδή πως οι άνθρωποι αυτοί, με ελάχιστες εξαιρέσεις που προσήλθαν στη διαμαρτυρία κυρίως από περιέργεια, είχαν αντιεμβολιαστικά κίνητρα. Ότι επηρεάστηκαν από το ρυθμό των ψευδών ειδήσεων, ή κάποιων αληθινών ελάχιστων αναμενόμενων περιστατικών, και από τον κόσμο που τις διέδιδε. Πολλές φορές γιατρών, μητροπολιτών κτλ. που όμως δεν είχαν πληροφόρηση και συμμετοχή στην έρευνα, και ακροδεξιών συνωμοσιολάγνων, Ρώσων ως επί το πλείστον, αφού εκεί κατασκευάζονται και διαδίδονται τα περισσότερα fake news από 19χρόνα παιδιά που γνωρίζουν τα computers. Όλοι οι παραπάνω με μία περιουσία σήμερα, να εξυπηρετούν καθείς τη δική τους πολιτική ατζέντα. 

Δεν γνωρίζω πάντως, παρόλα αυτά, αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν ακροδεξιοί. Εικάζω, αν δεν είμαι και βέβαιος, ότι όλοι εκείνοι που είδαν εκτροπή της δημοκρατίας και των ελευθεριών την ημέρα που τιμωρήθηκε η ΧΑ ήταν πάντως εκεί. Ότι πολλούς τους προέτρεψε ένας ιερέας που θεωρεί ότι δεν μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία ή το Ρωσικό κόμμα (κάποτε του Καρατζαφέρη, του Καμένου, τώρα του Βελόπουλου). Και υποθέτω ότι σε αντίθεση με τους κλασικούς φιλελεύθερους που νοιάζονται τυπολατρικά για τα δικαιώματα αγνοώντας πολλές φορές τον κοινωνικό/πολιτικό τους διάκοσμο, δεν ήταν τόσο μετριοπαθείς όσο αυτοί και τόσο μετρημένοι… Για αυτό μπορεί να ήταν και μερικές συνελεύσεις αναρχικών στις παρυφές της πορείας ή σε ξεχωριστές και μικρότερες.

Αλλά στο σύνολο του, το ερώτημα του τι ψηφίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ μικρό μπροστά σε αυτό που έχει σημασία. Και αυτό που έχει σημασία μεγαλύτερη είναι οι αντιλήψεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που διαφημίζουν.

Η γλώσσα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθερίων, από την πρώτη μέρα που διακηρύχτηκαν, ήταν οικουμενική. Τα διακήρυξαν οι πλούσιοι για να προστατεύσουν τα άτομα τους και τους περιουσίες τους αλλά γρήγορα τα πήραν οι φτωχοί για να φύγουν από την αφάνεια και την κοινωνική καταπίεση. Με τον καιρό εμπεδώθηκε ότι συμβολίζουν εκτός από τις ανησυχίες των πλούσιων για τη διασφάλιση της (μεγάλης) περιουσίας τους, και τις ανάγκες των φτωχών, των γυναικών, των γκέι κτλ. που είδαν μαζί με το δικαίωμα και την κοινωνική υποχρέωση για αλληλεγγύη των ισχυρών που ήθελαν να ζήσουν μόνοι στις καθαρές από αρρώστιες και βρωμιάρηδες γειτονιές τους. Άρα τα δικαιώματα είναι αληθινά στο σπίτι τους μόνο όταν τα επικαλούνται άνθρωποι που είναι στην αφάνεια, και στον αποκλεισμό, για να αλλάξουν την κοινωνία.

Ούτε ένα αίτημα που να κινείται στην κατεύθυνση των παραπάνω δεν είδαμε, και δεν πρόκειται να δούμε, αφού ο τρόπος που νοούνται τα ατομικά δικαιώματα και η ελευθερία εδώ είναι α λα καρτ, εγωκεντρικός.

Τέλος πάντων, στους αντί-εμβολιαστές, να μην κάνετε το εμβόλιο. Να μην βάλετε στο σώμα σας κάτι που δεν θέλετε. Να τηρείτε όμως τα μέτρα αποστασιοποίησης και προστασίας για εσάς και όλους τους άλλους. Να ζείτε όπως ζούσαμε τόσο καιρό. Να το κάνετε όταν έχει τόσα κρούσματα και όταν τόσοι συμπολίτες σας ανησυχούν για τον ιό, ιδίως όταν ο ΠΟΥ προειδοποιεί για χειρότερες μεταλλάξεις και όταν δεν είναι βέβαιο ότι το υφιστάμενο εμβόλιο μπορεί να βελτιώσει ριζικά την κατάσταση αλλά είναι το μόνο πράγμα που μας έχει απομείνει στο οποίο κάπως μπορούμε να ελπίζουμε σήμερα. Μόνο έτσι το δικαίωμα του καθενός συναντά τη ζωή σε κοινωνία και τις υποχρεώσεις που αυτή συνεπάγεται. Πέρα και πάνω από τις κυβερνήσεις.

ΥΓ. Τα παραπάνω γράφονται με την ελπίδα ότι οι άνθρωποι την ύστατη στιγμή αλλάζουν, και ότι όταν αυτό θα συμβεί θα δούμε επιτέλους μία επιθετική διεκδίκηση των δικαιωμάτων για τους αποκλεισμένους, και για το περιβάλλον και τους ανασχηματισμούς της κοινωνίας που τόσο έχουμε ανάγκη. Αυτό πάει στο ότι θα είμαι από τους πρώτους που θα αγνοήσω το ζήτημα του αν φοράει κανείς μάσκα αν άνθρωποι κατέβουν στους δρόμους ενάντια στην αποψίλωση των δασών και στους ρίπους ή στους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη στην εργασία, ιδίως όταν η σημερινή κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πανδημία για να περάσει εμπρηστικά νομοσχέδια. 

Από την άλλη, οι άνθρωποι που κάνουν πορείες για το εμβόλιο, ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με αυτό. Γαλουχημένοι ψυχικά μέσα στην κανονικότητα, είναι πιο κατεστημένοι και από την κυβέρνηση, αφού πολλοί χρήσιμοι είναι για κάθε λογής μικρό- ή μεγάλο-δικτατορίσκο. Ούτε τόσο δεν τους κόπτει για την ελευθερία…