Δέκα πράγματα που έμαθα ή επιβεβαίωσα τη χρονιά που τελειώνει
Ένας δεκάλογος για το 2018 που φεύγει.
#1 Η υπέρμετρη φιλοδοξία, στα όρια της ύβρεως, παραμένει το άλας των ημερών. Ακόμα και στα βαθιά σκοτάδια της κρίσης.
#2 Δεν ξέρω αν η ελληνική τηλεόραση καθρεφτίζει την ελληνική κοινωνία ή το ανάποδο, πάντως και στις δυο περιπτώσεις τα είδωλα είναι θολά, σκονισμένα. Και σίγουρα όχι υγιή.
#3 Σε μια εποχή μετριοτήτων τα αληθινά διαμαντένια πρόσωπα, οι σπουδαίες προσωπικότητες, λάμπουν, φεγγοβολούν. Και λειτουργούν σαν φακοί που φωτίζουν τα σκοτεινά μονοπάτια.
#4 Η αλληλεγγύη είναι το μόνο αντίδοτο στη βαρβαρότητα.
#5 Τα ταξίδια, τώρα πια που έγιναν πιο φθηνά, είναι ένας ασφαλής τρόπος για να κρατιέσαι σε φόρμα έμπνευσης. Μοιάζουν με τις ανάσες μετά από μεγάλες βουτιές στο βυθό.
#6 Η Θεσσαλονίκη δεν πρέπει για κανέναν λόγο να επιστρέψει στα σκοτάδια της προηγούμενης δεκαετίας μετά το Μάιο.
#7 Πόσο δύσκολο πράγμα είναι τελικά η συνεργασία και η συνεννόηση;
#8 Η μόνη μας περιουσία είναι όσοι αγαπάμε και μας αγαπούν.
#9 Το καλοκαίρι είναι πάντα πιο υποφερτό από το χειμώνα.
#10 Χρειαζόμαστε επειγόντως σαν χώρα ένα αισιόδοξο αφήγημα. Ρεαλιστικό και σίγουρα όχι από αυτά που πουλάνε όλοι, μα όλοι, οι κομματικοί σωτήρες.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πέντε πράγματα που θέλω να ξεχάσω από το 2017 στη Θεσσαλονίκη
Σχετικά Αρθρα