Ε όχι και 3 ευρώ εισιτήριο για μια έκθεση…

Επισκέφτηκα την έκθεση του Φρεντ Μπουασονά  στο Μουσείο Φωτογραφίας στο Λιμάνι.

Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα εκθεσιακά γεγονότα των τελευταίων χρόνων στη Θεσσαλονίκη. Ένα από τα ιερά τέρατα της παγκόσμιας φωτογραφίας, ένας λάτρης της Ελλάδας, φωτίζει με το φακό του έναν αιώνα πριν τόπους απίστευτου κάλους, μνημεία παγκόσμιας ομορφιάς και στιγμές μιας καθημερινότητας πολύτιμης.

Στο τέλος της περιήγησης μου στην έκθεση κάθισα για λίγο στο κλειστό κυλικείο με θέα τη θάλασσα και το λιμάνι και έπιασε το αυτί μου μια κουβέντα στην είσοδο. Ένα νεαρό ζευγάρι ήρθε χαρωπό να δει την έκθεση. Όταν έφτασε στο ταμείο ρώτησε με έκπληξη: Έχει εισιτήριο;;; Ο άνθρωπος στο ταμείο τους απάντησε ευγενικά πως το εισιτήριο κοστίζει 3 ευρώ και αν επιλέξουν των 4 βλέπουν και την έκθεση απέναντι στο Πειραματικό Κέντρο Τεχνών αφού και τα δυο μουσεία είναι τμήματα του MOmus.

Το καλοντυμένο ζευγάρι αποχώρησε αμέσως λέγοντας τη φράση ”Ε όχι και 3 ευρώ για μια έκθεση”. 

Η φράση μου τρύπησε το αυτί. Καθώς μιλάμε για μια έκθεση εμβληματική, για την πραγματοποίηση της οποίας εργάστηκαν δεκάδες άνθρωποι, ταξίδεψαν έργα από την Ευρώπη και αποτελεί μια τιμή για τη Θεσσαλονίκη που την οργανώνει και τη φιλοξενεί.

Μια έκθεση που θα μπορούσε να δει κανείς παντού στον κόσμο, στις Μητροπόλεις της τέχνης, που θα πληρώναμε όλοι χαλαρά 10 και 15 ευρώ είσοδο αν μας ζητούνταν, εδώ απαιτούμε να είναι δωρεάν.

Στο λιμάνι που ο καφές κοστίζει 5 ευρώ το εισιτήριο μιας έκθεσης στα 3 μοιάζει παράλογο. Μου ακούστηκε τουλάχιστον εξωφρενικό, άνθρωποι που ταξιδεύουν, που γνωρίζουν, που εκτιμούν αλλού να αρνούνται να συνεισφέρουν εδώ το ελάχιστο για κάτι τόσο σημαντικό. Να απαξιώνουν τον Πολιτισμό με τέτοιο τρόπο.

Πιστέψτε με το θέμα δεν ήταν τα τρία ευρώ, αν ήταν αυτό θα ζητούσαν ευγενικά να περάσουν ελεύθερα και οι άνθρωποι του μουσείου θα τους άφηναν. Ήταν το ότι για μια έκθεση στην Ελλάδα θα έπρεπε να πληρώσουν. Κρίμα.