Επαναλαμβάνοντας τα γνωστά

Λέξεις; Λαέρτης Τανακίδης

Αναφέρεστε συχνά – πυκνά στο κυκλοφοριακό της πόλης. Κάποτε με δραματικό τόνο. Ταυτόχρονα καταγγέλλετε την ανικανότητα και αδιαφορία των κάθε λογής αρμοδίων.

Όμως ακόμα και αν διέθεταν την ικανότητα και ενδιαφέρονταν πραγματικά, λέω αν, λίγα πράγματα θα μπορούσαν να πετύχουν χωρίς μεγάλες αποφάσεις και τομές.

Η ανικανότητα και η αδιαφορία απλώς επιτείνει το πρόβλημα, το οποίο είναι αντικειμενικά δυσεπίλυτο, αν όχι πλέον άλυτο.

Το γιατί φτάσαμε ως εδώ είναι λίγο πολύ γνωστό. Κυρίως η έλλειψη σχεδίου πόλης, η αυθαίρετη δόμηση, η αντιπαροχή. Όπως είναι γνωστό και το ποιος πολιτικός αστέρας πρώτου μεγέθους ευθύνεται περισσότερο.

Και πίσω από όλα αυτά η αιτία – μήτρα: το συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που στοχεύει στο γρήγορο και εύκολο κέρδος, ακόμη και σε βάρος της υγείας και της οποιασδήποτε ποιότητας ζωής για τους πολλούς.

Το ζητούμενο είναι: Αυτή η πόλη, με τους τόσους κατοίκους, με τα τόσα χιλιόμετρα δρόμων, με τόσες διαθέσιμες θέσεις στάθμευσης, ποιον αριθμό αυτοκινήτων μπορεί να σηκώσει, ώστε να εξασφαλίζονται συνθήκες κυκλοφορίας που δεν σμπαραλιάζουν τα νεύρα όλων.

Αυτός ο αριθμός έχει προ πολλού ξεπεραστεί. Το μετρό, αυτό το φάντασμα, μερικώς θα ανακουφίσει.

Τίποτε δε θα αλλάξει χωρίς δημόσια συγκοινωνιακά μέσα μεταφοράς (λεωφορεία, τραμ, καραβάκια) και χωρίς περιορισμό της χρήσης του Ι.Χ.

Ας μην πίνει ο Ελληνάρας τον καφέ του παρκάροντας έξω από το μαγαζί και καμαρώνοντας το αυτοκίνητό του.

Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα δείγμα αξιόπιστου σχεδιασμού και ενεργειών που να επιτρέπουν αισιοδοξία. Αλλά ούτε φαίνεται και κάποια κίνηση από την πλευρά των ταλαιπωρημένων ανθρώπων του μόχθου, που αντιμετωπίζουν καθημερινά την κατάσταση.

Όπως και σε άλλα μεγάλα ζητήματα ζούμε και παρακολουθούμε τις εξελίξεις άβουλοι και μοιραίοι περιμένοντας ένα θαύμα, που λένε και οι ποιητές…