Έτσι συναντάς τη Χαλκιδική που κατοικεί στην ψυχή σου
Αυτή που εξαφανίστηκε αμετάκλητα και εμφανίζεται με τυχαίο τρόπο σε μικρές ξεχασμένες (ευτυχώς) γωνιές
Λέξεις/Εικόνες: Βενετία Κουτσού
Η Χαλκιδική μου.
Πότε τη συναντάς;
Όταν αφαιρέσεις τις αμέτρητες σαλοτραπεζαρίες παραλίας, τα εκκωφαντικά μπιτ στην παραλία, στις οικογενειακές πιτσαρίες, τα παρκαρισμένα υπερωκεάνια πάνω σε πεζοδρόμια, στο δρόμο, πάνω στο κύμα, στο κεφάλι μας, τα αμέτρητα μίνι μάρκετ με τις κακόγουστες επιγραφές, τις πάσης φύσεως διαφημίσεις, τις ταμπέλες, τις τριώροφες πλαστικές παντόφλες, τα πλαστικά παραπετάσματα στα μπαλκόνια, τα κάνω ό,τι θέλω και όπου θέλω γιατί είμαι τουρίστας και μου το επιτρέπουν, τότε συναντάς την Χαλκιδική που μεγάλωσες και κατοικεί στην ψυχή σου με όλες τις αναμνήσεις των παιδικών σου χρόνων, αυτή που εξαφανίστηκε αμετάκλητα και εμφανίζεται με τυχαίο τρόπο σε μικρές ξεχασμένες (ευτυχώς) γωνιές.
