Γιατί τα μέτρα για τη βία αποτυγχάνουν
Όλοι είναι έτοιμοι με το παραμικρό να ξεσπάσουν. Στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, στην οδήγηση, στο λεωφορείο
Λέξεις: Λαέρτης Τανακίδης
Από τη δημόσια συζήτηση για τη βία απουσιάζει συνήθως μια καίρια λέξη: Η επιθετικότητα. Η βία είναι εκδήλωση της επιθετικότητας. Κάποιοι παράγοντες δημιουργούν, προκαλούν την επιθετικότητα και αυτή εκδηλώνεται ως βία.
Με δύο μορφές βίας εκδηλώνεται η επιθετικότητα. Βία εξωτερική προς τους άλλους. Με λόγο (λεκτική βία), με χειρονομίες και μορφασμούς, με χειροδικία, με όργανα (ρόπαλα, μαχαίρια, πυροβόλα όπλα). Βία εσωτερική, προς τον ίδιο τον εαυτό. Με κλείσιμο στον εαυτό μας, απομόνωση, κατάθλιψη, αυτοκτονία.
Αν πιέζεις συνεχώς ένα ελατήριο κάποια στιγμή θα εκτιναχτεί. Αν βάλεις φραγμό στην ορμητική ροή ενός ποταμού, γρήγορα το νερό θα διοχετευτεί αλλού.
Το ίδιο συμβαίνει και με την επιθετικότητα. Όταν συσσωρεύεται, αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει.
Όλα τα μέτρα που ανακοινώθηκαν σε ανάλογες περιπτώσεις (Τόσκο, Άλκη, Κατσουρή κ.α) απέτυχαν. Αφορούσαν τη βία και όχι την πηγή της, την επιθετικότητα.
Μια σοβαρή συζήτηση για τον περιορισμό της βίας πρέπει να αρχίζει με τους παράγοντες που προκαλούν την επιθετικότητα. Οι παράγοντες αυτοί έχουν να κάνουν με το είδος της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Με το είδος της οικονομικής συγκρότησης και λειτουργίας της. Με το γεγονός ότι είναι μια κοινωνία προκλητικής ανισοκατανομής και εκμετάλλευσης, που πιέζει αφόρητα όλους, ιδίως τους νέους. Όλοι είναι έτοιμοι με το παραμικρό να ξεσπάσουν. Στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, στην οδήγηση, στο λεωφορείο.
Επειδή ακριβώς το είδος του συστήματος στο οποίο ζούμε παράγει επιθετικότητα, η συζήτηση για αυτήν και οποιαδήποτε δραστική ενέργεια για τον περιορισμό της, αποφεύγονται. Άλλωστε είναι νομιμοποιημένο στη συνείδηση των πολλών και υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι τίποτε δεν μπορεί και για ορισμένους δεν πρέπει να αλλάξει.
