Η Καλαμαριά παραμένει ένα ανεκμετάλλευτο διαμάντι

Λέξεις: Αλεξάνδρα Κουπαράνη

Μια επισκέπτρια μου εξομολογήθηκε.

“Η Καλαμαριά είναι ένας τόπος πολύ όμορφος με πολλές δυνατότητες. Είναι κρίμα που είναι τόσο παρατημένος.”

Το Παλατάκι διαλύεται ανεκμετάλλευτο.

Το Κόδρα, μπαλάκι στις διαθέσεις των εκάστοτε διεκδικητών στέκει χωρίς ένα παγκάκι και μια μόνο πέργκολα, δίχως ένα ασφαλές δίκτυο διαδρομών σύνδεσης των πράσινων και μπλε υποδομών της πόλης.

Υπερυψωμένο αποτελεί ένα χώρο ανάσας, απομονωμένο και παραμελημένο.

Η παραλιακή οδός με τα μαγαζιά να μαραζώνουν και το παράκτιο μέτωπο να διαβρώνεται ξερνώντας φύκια και δυσοσμία.

Ο Βότσης βυθίζεται στα αυτοκίνητα, ο Φοίνικας στην αδιαφορία. Η Κρήνη στέκει με όπλα του 1950 να παλέψει τις σύγχρονες προκλήσεις.

Πλάι στο ρέμα της περιφερειακής τάφρου, ένας παράνομος σκουπιδότοπος υποβαθμίζει έτι περισσότερο το παρηκμασμένο παρόχθιο σύστημα.

Διατηρητέα κτίρια και Νοσοκομείο Παναγιά γίνονται λημέρια βανδάλων.

Χιλιομπαλωμένοι δρόμοι εξαγριώνουν τους ήδη εξαγριωμένους πολίτες του Δήμου με τα υπέρογκα ενοίκια και τις υπερτιμολογήσεις των τελών.

Τα φτηνά υλικά, οι απαρχαιωμένες πεζόπλακες, οι τρύπες, τα αδιατήρητα φρεάτια και άθλια στάθμευση παροπλίζουν κάθε διάθεση για περίπατο.

Το γήπεδο με ξεσκισμένο ταρτάν και ξεχαρβαλωμένες καρέκλες από το 1992 παλεύουν να προσελκύσουν νέους να επενδύσουν τον χρόνο τους στον αθλητισμό.

Μολυσμένοι κάδοι, κακοκλαδεμένα δέντρα και κουτσουρεμένα πρέμνα συμβάλουν στην υποβάθμιση της συνολικής αίσθησης της πόλης.

Κι όμως η Καλαμαριά θα μπορούσε να είναι μια σύγχρονη βιώσιμη και ανθεκτική πόλη, με πρόσβαση σε όλα μέσα σε 5 λεπτά, με καθαρές ακτές, οικονομική ευμάρεια και πράσινο.

Με επιχειρηματικές ιδέες και επενδύσεις ουσίας για το σύνολο του τόπου.

Ένας προορισμός όχι μισό νησί αλλά ολόκληρό διαμάντι.