Η Κυριακή των Μουσικών στην Παραλία ας είναι μόνο η αρχή

Λέξεις: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Εικόνες: Αχιλλέας Χήρας

Αυτό που έμεινε από την περίφημη αυτή Κυριακή είναι πράγματι τα χαμογελαστά πρόσωπα. Η πολυχρωμία, η ανεκτικότητα, ο πολυπολιτιστικός – οικουμενικός χαρακτήρας της πόλης μας.

Η αισθητική απάντηση ενός κόσμου που “φλέγεται” στη χαρά της δημιουργίας της επικοινωνίας και της αγάπης του για την ελεύθερη έκφραση. Αναδείχτηκε η πραγματική ψυχή της “φτωχομάνας”. Παράλληλα ως άμεσο αποτέλεσμα κινήθηκε η διαδικασία για τη δημιουργία σοβαρού νομοθετικού πλαισίου μακρυά από “αδειοδοτήσεις” και επιλεκτικές εκτιμήσεις.

Επικαιροποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο το “χάλι” που υπάρχει στον εργασιακό χάρτη των μουσικών (ανυπαρξία συλλογικής σύμβασης -γενικό κακό- μαύρη, αδήλωτη εργασία, παντελής έλλειψη  πλαισίου πρόνοιας για τους μεγάλους σε ηλικία μουσικούς, απόμαχους της τέχνης τους, της διασκέδασής μας και και και…).

Το ιστορικό μας σωματείο χάρις σε προσπάθειες προσώπων που το πόνεσαν μέσα στα χρόνια, έφθασε να λειτουργεί στις μέρες μας, την ώρα που ο συνδικαλισμός πέθανε εδώ και καιρό. Σε αυτό το ζοφερό κοινωνικά τοπίο, ο σύλλογός μας αναζητά την “περπατησιά” που θα του δώσει την δυναμική να προβληθεί στο μέλλον, να προτείνει, να ανακουφίσει, να στηρίξει. Το ταμείο ούτως η άλλως πενιχρό, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις καθημερινές ανάγκες του σωματείου, απολύτως ισοσκελισμένο με τον πιο διαφανή τρόπο.

Πρόσφατα εγκρίθηκε από το πρωτοδικείο το νέο του καταστατικό του συλλόγου, ακόμη πιο ανοιχτόκαρδο, δημοκρατικό και σύγχρονο. Τα ιδιόκτητα γραφεία μας αγορασμένα από τα νυχτοκάματα των μελών μέσα στα τόσα χρόνια ζωής του αποτελούν μέγα εφόδιο! Η μακρόχρονη και περιπετειώδης ιστορική διαδρομή του σωματείου (1922 έτος ίδρυσης) το κατατάσσει ως μία από τις πιο σοβαρές συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης.

Σαν στόχος μας πια, προβάλλει άμεσα και ξεκάθαρα η αναζήτηση όλων των λύσεων που θα μπορούσαν να αναθερμάνουν την εργασία στον χώρο μας. Οι μουσικοί έχουν ανάγκη από δουλειά κι όχι από ελεημοσύνη. Οι σκέψεις πολλές και υπερβατικές. Ένα “εργαλείο” σαν το σωματείο αυτό επιβάλλεται να πάει κοντά στους νέους συναδέλφους και τα αδιέξοδά τους. Να διεκδικήσει δυναμικά από τους φορείς “αναδασμό” στις αναθέσεις των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων της περιοχής μας, αναλαμβάνοντας, γιατί όχι, κι ένα μεγάλο κομμάτι τους.

Να του δοθεί η δυνατότητα για διάθεση εισιτηρίων προς τα μέλη του με σκοπό την αυτοδιοργάνωση εκδηλώσεων από τα ίδια τα μέλη του. Να κατοχυρώσει τη συμμετοχή στην ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΑ ΑΝΤΙΤΙΜΑ ΧΡΕΩΣΗΣ. Πρέπει να αντιταχθεί σοβαρά στη μαύρη αδήλωτη εργασία. (εργόσημο, αυτασφάλιση). Να προνοήσει να φιλοξενήσει τους αλλοδαπούς συναδέλφους μένοντας μακριά από λογικές ξενοφοβίας η ρατσισμού. Να διεκδικήσει ακόμη και προγράμματα που πιθανόν να τρέχουν, πάντα με σκοπό την τόνωση της εργασίας στον κλάδο.

Η κατοχύρωση σε χρόνια βάση της “Μουσικής και των Μουσικών του δρόμου” ως θεσμού, επετεύχθη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κατοχυρώθηκε με τον πιο δημοκρατικό και αδιαμφισβήτητο τρόπο στο όνομα “Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος”. Κατοχυρώθηκε μέσα από την παρουσία όλων αυτών των ανθρώπων στη γιορτή της περασμένης Κυριακής, μέσα από τη λαχτάρα και την επιθυμία να συνεχίσουμε για κάτι καλύτερο. Κάτι που είναι ρυθμισμένο ήδη από μόνο του και μάλιστα με τόσο υψηλή αισθητική δεν χρειάζεται ρύθμιση!

Διαβάστε Επίσης:

Η μεγαλύτερη εναλλακτική διαμαρτυρία που έγινε ποτέ στη Θεσσαλονίκη

Κάτω τα χέρια από τους μουσικούς του δρόμου