Μια διαμαρτυρία λίγων δευτερολέπτων

Λέξεις: Κωστής Παπαϊωάννου

Την Παρασκευή το πρωί, την ώρα που πλημμύριζαν από κόσμο οι πόλεις στην Ελλάδα και αλλού, στην Κωνσταντινούπολη έγινε μια από τις πιο σύντομες διαμαρτυρίες στην ιστορία των διαμαρτυριών.

Τέσσερις άνθρωποι επιχείρησαν να σταθούν συμβολικά μπροστά στο κιγκλίδωμα του Ελληνικού Προξενείου στο κέντρο της Πόλης. «Δικαιοσύνη για τα Τέμπη» (σε ελληνικά και τουρκικά) έγραφε η μια πικέτα.

«Δεν έχω οξυγόνο», η άλλη.

Η επέμβαση των αρχών ασφαλείας ήταν ακαριαία. Άντρες με πολιτικά ήταν ήδη ακροβολισμένοι σε γύρω μαγαζιά και στοές (με τρόπο που μάλλον έκανε μπαμ) και κινήθηκαν αμέσως. Μετά ήρθαν ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας και πεζοί αστυνομικοί του δήμου. Συνολικά περίπου 15 άτομα. Οι αρχές πήραν τα «εργαλεία του εγκλήματος», έλεγξαν για ώρα τα στοιχεία μας και η τρομερή συγκέντρωση έληξε σχεδόν πριν αρχίσει.

Καμιά έκπληξη ως προς την ανύπαρκτη δημοκρατία στην Τουρκία και το καταργημένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Εξηγήσαμε αναλυτικά στον επικεφαλής της μονάδας γιατί γινόταν η διαμαρτυρία ταυτόχρονα σε εκατοντάδες πόλεις διεθνώς. Η απάντηση: «Εδώ δεν επιτρέπεται διαμαρτυρία χωρίς άδεια». Δε μπορείτε χωρίς άδεια αλλά άδεια δε θα παίρνατε ποτέ, με άλλα λόγια.

Οι φήμες λένε ότι η προξενική αρχή ήταν «ενεργά αρνητική» στην πιθανότητα δημόσιας διαμαρτυρίας και τώρα και τον Ιανουάριο. Μια συγκέντρωση είχε δημοσιευτεί πως θα γινόταν την Παρασκευή αλλά ανεξήγητα ακυρώθηκε. Κι έτσι στην Κωνσταντινούπολη, πόλη με διαχρονική παρουσία Ελλήνων, δεν οργανώθηκε συγκέντρωση.

Έμεινε άσπιλη και αμόλυντη η Τουρκική Δημοκρατία (και το Προξενείο) από το δημόσιο αίτημα για δικαιοσύνη για τα Τέμπη.

Όμως, για το γαμώτο, είπαμε ότι δε μπορεί σε όλον τον κόσμο να διαμαρτύρονται και στην Πόλη να μη γίνει τίποτα. Έτσι πέρασε στην Ιστορία αυτό το χαριτωμένο στιγμιότυπο τουριστικού ακτιβιστικού αυτοσχεδιασμού, τέσσερις άνθρωποι διαδηλώνουν στην Ιστικλάλ για τέσσερα-πέντε δευτερόλεπτα πριν έρθει το Κράτος να τους μαζέψει.

Για μια στιγμή μπήκε και η Istanbul στον χάρτη με τα όπου γης «Δεν έχω οξυγόνο».

Υγ. Δεν δημοσιοποιήσαμε τη μικρή αυτή ιστορία και τη φωτογραφία όσο ήμασταν στην Πόλη για λόγους στοιχειώδους αυτοπροστασίας.

Μικρή αυτολογοκρισία ή έστω ετεροχρονισμός της πληροφορίας, αποτέλεσμα της «πολλής δημοκρατίας».

*Ο Κωστής Παπαϊωάννου σπούδασε Ιστορία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες. Διδάσκει στην Ελληνογαλλική Σχολή Αγίας Παρασκευής. Έχει ασχοληθεί με την κατάρτιση ενηλίκων, τη διά βίου μάθηση και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Ήταν πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και γενικός γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υπήρξε πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Πρωτοστάτησε στη σύσταση του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, μετείχε στον συντονισμό του Παρατηρητηρίου στη Δίκη της Χρυσής Αυγής και διευθύνει το Σημείο για τη μελέτη και αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.