Μήπως τελικά εμείς κάνουμε δύσκολη τη ζωή του ΟΑΣΘ;
Να μια ερώτηση που δεν ακούγεται συχνά.
Λέξεις: Εύα Καβάζη
Για πολλούς ο ΟΑΣΘ έχει μετατραπεί σε ένα παιχνίδι κρυφτού, βρίσκουμε ευκαιρίες και λόγους για να κρυφτούμε από αυτόν φωνάζοντας «φτου ξελευτερία» όταν τον κερδίζουμε, και όταν δεν έχουμε άλλη επιλογή γυρνάμε ηττημένοι σε αυτόν.
Προσπαθούμε να τον αποφύγουμε όπως ο διάβολος το λιβάνι για λόγους, ή μάλλον προβλήματα, που μπορείς να ακούσεις από τον κάθε παραπονεμένο επιβάτη στις στάσεις.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Και εγένετο ΟΑΣΘ Stories: Ένα blog για τις ιστορίες παράνοιας που ζούμε
Κακοί οδηγοί με ανύπαρκτη κυκλοφοριακή αγωγή, οδηγοί που επιθυμούν να μετατρέψουν την μουντή διαδρομή ως το σπίτι σου σε αγώνα ράλι, ένα τρενάκι τρόμου μέσα στην πόλη. Οχήματα φθαρμένα έως κατεστραμμένα και φυσικά το μεγαλύτερο παράπονο, τιμές μονίμως αυξανόμενες, που δεν ανταποκρίνονται στις υπηρεσίες.
Ωστόσο, θέλοντας να λειτουργήσω ως δικηγόρος του διαβόλου, μήπως τελικά φταίμε και εμείς οι επιβάτες του ΟΑΣΘ; Μήπως ο ΟΑΣΘ θέλει να μας εξυπηρετήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και εμείς απλά τον δυσκολεύουμε; Να και κάτι που δεν έχει ειπωθεί… Καθημερινά ακούμε από γνωστούς μας και μη την αισχρή κατάσταση που επικρατεί στον ΟΑΣΘ, υποστηρίζοντας το αντίστροφο.
Μαζί ενωμένοι, ποτέ ηττημένοι…
Βράδυ, μετά από νυχτερινή έξοδο, αναγκάστηκες να δώσεις τέλος στους χορούς και στις γύρες από σφηνάκια όχι για κάτι καλύτερο. Απλά πρέπει να προλάβεις το τελευταίο λεωφορείο, αλλιώς η επιστροφή στο σπίτι φαίνεται όλο και πιο μακρινή…
Μετά από αρκετή κουβέντα ενώ περιμένεις το αστικό, το βλέπεις να σε πλησιάζει, νιώθεις αγωνία. Το λεωφορείο σταματάει λίγα μέτρα μακριά από την στάση, τα όνειρα σου για μια ασφαλή επιστροφή καταρρίπτονται. Αντικρίζεις ένα λεωφορείο με διπλάσιους επιβάτες από το επιτρεπόμενο όριο, να προσπαθούν να στριμωχτούν ώστε να χωρέσουν και οι υπόλοιποι.
Ο οδηγός παράλληλα θα φωνάζει να βιαστείτε καθώς θέλει να τελειώσει την κουραστική βάρδια του. Φυσικά, αν έχεις την υπομονή, την επιμονή, τις ικανότητες της Simone Billes στην ενόργανη, τότε ίσως καταφέρεις να μπεις. Αγκαλιά με κάποιον που θέλει να σου πιάσει κουβέντα, με το ένα πόδι να πατάει σταθερά ενώ το άλλο θα βρίσκεται στον αέρα, προσπαθώντας να κρατηθείς από το χερούλι, καταβάλλοντας ισότιμη προσπάθεια με τον Πετρούνια όταν κάνει τον «σταυρό». Τέτοιες «εικόνες» μπορείς να συναντήσεις κάθε μέρα σε ώρες αιχμής, που μας φέρνουν όλους πιο κοντά.
ΟΑΣΘ, ο personal trainer
Η ώρα είναι δέκα, έχεις αργήσει να σηκωθείς για να πας σχολή. Σκέφτεσαι ότι όλα πάνε ήδη στραβά. Λίγο πριν φτάσεις στην στάση κοντά στο σπίτι σου, ξαφνικά βλέπεις το λεωφορείο να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Τα βαριά και κουρασμένα βήματά σου μετατρέπονται σε γρήγορο τρέξιμο- κάνοντας την πρωινή σου γυμναστική-. Φτάνεις στην πόρτα, κάνεις χιλιάδες νοήματα στον οδηγό που σε αγνοεί και τελικά αποφασίζει να φύγει. Το πρωινό τρέξιμο σου γίνεται μαραθώνιος. Με τερματισμό, την είσοδο του λεωφορείου και βραβείο μια θέση…
Αίσθηση vintage
Ρολόι αντίκα, γραμμόφωνα, γραφομηχανές, παλιά ρούχα και αμάξια, vintage αντικείμενα που μεταμορφώνονται μέσα από ένα μαγικό ραβδί – της συντήρησης – σε πολύτιμα αντικείμενα καλαισθησίας και πλούτου. Ο ΟΑΣΘ, θέλοντας να χαρίσει πνοή άλλης εποχής σε μια πόλη που επιζητά τη διαφορετικότητα, συνεχίζει να χρησιμοποιεί οχήματα ηλικίας τουλάχιστον 30 χρονών.
Με την ηλικία να μεγαλώνει, τα κεράκια που σβήνουν από νούμερα να γίνονται ερωτηματικά, τις φθορές να πληθαίνουν και τις συντηρήσεις να γίνονται είδος υπό εξαφάνιση. Ξύλινα καθίσματα, συνθήματα που έχουν γραφτεί, σβηστεί, ξαναγραφτεί σε κρυφές γωνίες του λεωφορείου. Παράθυρα φρακαρισμένα που σου δίνουν πληθώρα επιλογών. Το καλοκαίρι ο καύσωνας θα μεταμορφώνει το λεωφορείο σε κινούμενη σάουνα, τον χειμώνα το κρύο, η βροχή και το χιόνι θα σου κρατάνε παρέα…
Τελικά μήπως εμείς είμαστε δύσκολοι σαν άνθρωποι και έχουμε υψηλές απαιτήσεις; Πού έχει ακουστεί τα αστικά να τηρούν τα δρομολόγια τους, να είναι εξυπηρετικά, να είναι ασφαλή, καινούργια και να μην αποτελούν την μοναδική επιλογή των αστών; Πάντως σίγουρα όχι στην Θεσσαλονίκη!
*Το άρθρο διακρίνεται σαφώς από ειρωνική διάθεση. Πλευρά που τονίζεται διευκρινιστικά, καθώς ζούμε σε εποχές που και τα αυτονόητα περνούν από σαράντα κύματα…
