Μόνο αν ήσουν εκεί
Ζήσαμε μέσα λίγη ώρα πολλές ζωές σήμερα, ένιωσα πάρα πολλά, οι εικόνες και τα συναισθήματα κατακλύζουν καταιγιστικά το μυαλό και την ψυχή μου
Λέξεις: Στρατής Μπουρνάζος
Το να μετέχεις ή να είσαι αυτόπτης δεν είναι προϋπόθεση για να σχολιάσεις ή να αναλύσεις. Προφανώς. Όποιος όμως σήμερα δεν ήταν παρών, δύσκολα μπορεί να συναισθανθεί τι έγινε. Γιατί ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο και διαφορετικό. Μπορούσες να το νιώσεις, ακόμα κι αν δεν ήσουν στο επίκεντρο, ίσως ακόμα καλύτερα, αν ήσουν κάπου γύρω γύρω, στην Πατησίων, στο Χίλτον, στην Αλεξάνδρα και έβλεπες πολλές ώρες αυτή τη θάλασσα, με τα πυκνά της κύματα να περνάνε και να περνάνε και να μην τελειώνουν. Δεν ήταν μόνο το τεράστιο πλήθος, που απλωνόταν και κατέκλυζε τα πάντα.
Έβλεπες και ένοιωθες ένα σωρό άλλα: τα βλέμματα, τις κουβέντες, τα αυτοσχέδια πλακάτ, τη θέρμη, την έξαψη και την ηρεμία μαζί, ακόμα και τα μικρά, τυχαία περιστατικά, τη φροντίδα για έναν που λιποθύμησε λ.χ. Μικρές ψηφίδες ενός συγκλονιστικού γεγονότος. Ψηφίδες ανόμοιες και ακανόνιστες, που δεν αθροίζονται η μια δίπλα στην άλλη, αλλά δημιουργούν κάτι καινούργιο. Κάτι μεγαλειώδες.
Μια τέτοια μεγαλειώδης στιγμή όπως η σημερινή δεν είναι μόνο μια στιγμή. Και για τα πριν και για τα μετά: κουβαλάει πολλά μέσα της, και φέρνει άλλα, κι έτσι διαρκεί πολύ. Ένα τέτοιο ολοπαγές γεγονός είναι και μια στιγμή δημιουργίας. Μια τέτοια μέρα φέρνει όσα μπορεί να μην έγιναν μέσα σε χρόνια ολόκληρα.
Δεν προχωρώ αυτή τη στιγμή παραπέρα. Ζήσαμε μέσα λίγη ώρα πολλές ζωές σήμερα, ένιωσα πάρα πολλά, οι εικόνες και τα συναισθήματα κατακλύζουν καταιγιστικά το μυαλό και την ψυχή μου – και σταματάω εδώ, προς το παρόν.
* Ο Στρατής Μπουρνάζος είναι Ιστορικός
