Ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Μέρφυ και ο νόμος του;

της Αθηνάς Τερζή

Γκρινιάρα δεν υπήρξα ποτέ. Μάλλον παραπονιάρα. Η καλή προαίρεση μου περίσσευε ανέκαθεν και μου έτρεχε από τα μπατζάκια, ενώ η υπομονή μου με τους ανάποδους παροιμιώδης.

Όμως θα σκάσω αν δεν το πω. Δεν γενικεύω και δεν τσουβαλιάζω τους ανθρώπους και τις ιδιότητές τους. Δεν ανακαλύπτω σήμερα τον τροχό και σίγουρα δε μου αρέσει η μιζέρια κι εκείνη η τάση να μηρυκάζουμε τα ίδια ρητορικά χαλίκια για την ψωροκώσταινα και το σύστημα και τις ευθύνες του και τις δικές μας τις ευθύνες. Είναι που δεν υποφέρω την αγένεια  από όπου κι αν προέρχεται. Κι  ας μου πει επιτέλους κάποιος, ποιος είναι εκείνος ο Μέρφυ κι ο ρημαδονόμος του που με τυραννούν κάθε γιορτή και κάθε σχόλη, αφού τα παιδιά αρρωσταίνουν πάντοτε τα σαββατοκύριακα και τις αργίες; Κατά ένα περίεργο τρόπο, όπου όλοι οι νόμοι του σύμπαντος συνωμοτούν προς αυτή την κατεύθυνση!

Καθαρά Δευτέρα και πέφτεις στην ανάγκη του Κέντρου Υγείας Διαβατών Το ευτύχημα είναι ότι δεν υπάρχει κανένας στην αναμονή. Ψυχή ζώσα. Βροχή και καταχνιά μέσα κι έξω, με το γκρίζο να κυριαρχεί στο τοπίο. Μπαίνεις αμέσως σε ένα παρακμιακό ιατρείο και σε υποδέχονται βασανισμένες φιγούρες που σέρνουν τις παντούφλες τους. Δεν είσαι προκατειλημμένος, γιατί δεν θέλεις να είσαι σαν όλους εκείνους τους πικρόχολους που βλέπουν παντού παραπετάσματα κι ελαττώματα. Περιμένεις στωικά και φοράς το ευγενικό σου χαμόγελο. Μια εκ των δύο τελευταίων των μοϊκανών νοσοκόμων επιχειρεί απέλπιδα να ξεστομίσει κάποια χαριτωμενιά για να ξεθαρρέψει ο μικρός και να σπάσει ο πάγος. Δε λέω, φιλότιμες οι προσπάθειες και την ευχαριστώ, αλλά  ο γιατρός -βαρύ πεπόνι- είναι απών και μου χαλάει τη διάθεση. Το βαρύ του σώμα είναι εδώ, αλλά το κοφτερό μυαλό του και το ξινισμένο του μούτρο πελαγοδρομούν στην προσπάθειά τους να λύσουν το πρόβλημα της διπλής ηλεκτρονικής συνταγογράφησης ενός προηγούμενου ασθενή, στον οποίο χρέωσαν διπλή παρουσία και διπλή αντιβίωση. Έχει άγχος. Εμείς τον ενοχλούμε. Φαίνεται στα μάτια του, που δεν αντίκρισαν στιγμή τα δικά μας ή του παιδιού, ακόμη κι όταν βαριεστημένα ακούμπησε το στηθοσκόπιο στην πλάτη για να τον ακροαστεί. “Έχει ακροαστικά. Θα πάρει αντιβίωση γιατί κι ο λαιμός του είναι κόκκινος, Δώστε μου το ΑΜΚΑ. Το σιρόπι ανά 12ωρο. Πέτρο στείλε στην ΗΔΙΚΑ την διόρθωση για την λανθασμένη συνταγογράφηση. Η δική σας τελικά  δεν έγινε, γιατί κλείδωσε το σύστημα. Τουτέστιν θα προπληρώσετε τα σιρόπια και θα έρθετε ξανά να σας τα συνταγογραφήσουμε, όταν ξεκολλήσει το σύστημα. Κλείστε  ένα ραντεβού, πληρώστε και  5 ευρώ κι έξω από την πόρτα”. Νέτα σκέτα. Εξέταση αστραπή.

Και σκέφτομαι η καψερή, γιατί δεν συντονίζονται μερικά ταχύρρυθμα μαθήματα πρώτης διάγνωσης εύκολων περιστατικών σε όλους τους γονείς; Να μας μάθουν βρε αδερφέ, να αφουγκραζόμαστε με το στηθοσκόπιο, να αντιλαμβανόμαστε τις πρησμένες αμυγδαλές, να ξεχωρίζουμε τα κόκκινα αυτιά και τις ωτίτιδες, ιώσεις ρουτίνας δηλαδή, κάτι σαν τα μαθήματα πρώτων βοηθειών, να τους γλυτώνουμε από τη φασαρία, να μην ταλαιπωρούμαστε και να ‘χουμε να μαλώνουμε μόνο τα αντρόγυνα μεταξύ μας για τις διαγνώσεις που κάνουμε. Μια πρόταση κάνω.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.