Ψευτοδιλήμματα γύρω από τα σοβαρά προβλήματα του ελληνικού Πανεπιστημίου

Λέξεις: Ιωάννα Κωσταρέλλα

Πολλές φορές η συζήτηση γύρω από το τι συμβαίνει στο ελληνικό πανεπιστήμιο μοιάζει μ’ εκείνα τα memes που λένε «τι νομίζουν οι άλλοι ότι κάνω» σε σχέση με το «τι πραγματικά κάνω».

Κοινώς, η κοινωνία αγνοεί ποιο εν τέλει είναι το έργο που παράγεται στο Πανεπιστήμιο και γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει με όρους ιδιωτικής επιχείρησης. Κι αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό ευθύνη όλων ημών που εργαζόμαστε γι’ αυτό, καθώς, ως φαίνεται, δεν έχουμε επιτύχει στο να κοινωνήσουμε το βασικότερο μήνυμα που είναι το τι πραγματικά κάνουμε.

Την ίδια ώρα, οι εκτός τόπου και χρόνου αναπαραστάσεις της ζωής στο ελληνικό πανεπιστήμιο, κυρίως μέσω των μίντια, βαθαίνουν ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ της πραγματικής ζωής και της αντιληπτής/διαμεσολαβημένης πραγματικότητας σχετικά με το τι συμβαίνει εντός αυτού.

Με απλά λόγια, ακούγοντας κάποιος εκτός Πανεπιστημίου για το ΑΠΘ σχηματίζει ως πρώτη εικόνα αυτή ενός χώρου όπου επικρατεί η ανομία. Και δικαίως, αφού όλα τα υπόλοιπα, έρευνες, αριστεία, επιτεύγματα, «θάβονται» κάτω από τους πηχυαίους κι εντυπωσιακούς τίτλους που αφορούν στα διάφορα έκτροπα που συμβαίνουν από καιρό σε καιρό.

Αυτό, λοιπόν, έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στη συμβολική αξία του Πανεπιστημίου ως θεσμού, ενώ εκτρέπει τη συζήτηση από το ουσιώδες, που είναι πώς μπορεί να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία σχολών και τμημάτων, στο παραπλανητικό και επουσιώδες που είναι εν προκειμένω το πώς θα διασφαλιστεί η διεξαγωγή της εξεταστικής.

Γιατί αν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για την ποιότητα της δουλειάς στο πανεπιστήμιο, θα πρέπει να συζητήσουμε με σοβαρότητα για το τι χρειάζεται να γίνει για να υποστηριχθεί, αφήνοντας κατά μέρος ψευτοδιλήμματα, όπως αυτό σχετικά με την εκ του σύνεγγυς ή την εξ αποστάσεως διεξαγωγή των εξετάσεων του εξαμήνου.

Η λύση δεν είναι να φύγει το Πανεπιστήμιο από το φυσικό του χώρο και να επιχειρηθεί bypass στο πρόβλημα μέσω εξ αποστάσεων μεθόδων εξέτασης και διδασκαλίας. Η ψηφιακή διεξαγωγή των εξετάσεων -και ακόμα χειρότερα η ψηφιακή διεξαγωγή του εξαμήνου- είναι «βούτυρο στο ψωμί» όσων επιθυμούν να συρρικνωθεί το Πανεπιστήμιο προς όφελος άλλων ενδιαφερόμενων να εισέλθουν στο χώρο.

Την ώρα, λοιπόν, που υπάρχει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο, το μόνο που απαιτείται είναι η εφαρμογή του. Όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, χάιδεμα αυτιών και αφορμή για να χάνονται ώρες επί ωρών σε άνευ ουσίας συνεδριάσεις.

Το μείζον εν τέλει δεν είναι αν θα χαθεί το εξάμηνο, που μπορεί να είναι και το μικρότερο τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει η φοιτητική κοινότητα και η ελληνική κοινωνία, αλλά αν θα χαθεί η σοβαρότητα και η αξιοπιστία του μόνου θεσμού που υπηρετεί την παροχή ίσων ευκαιριών στην ελληνική κοινωνία μέσα από ευκαιριακές λύσεις που υπονομεύουν την εγκυρότητα των διαδικασιών.

*Η Ιωάννα Κωσταρέλλα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ, ΑΠΘ