Σκοτεινός Νοέμβρης, Πολιτική φαντασία μιας εκτροπής ΙΙΙ

Λέξεις: Φώτης Κυζάκης

Στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στην Ελλάδα συντελείται μια μεγάλη πολιτική αλλαγή. Ο Μάρκος Κορωναίος είναι ο πολιτικός που καταφέρνει να φέρει το Φιλελεύθερο Κόμμα ξανά στην εξουσία έπειτα από δεκατρία χρόνια πολιτικής κυριαρχίας του Εργατικού Κόμματος.

Η πραγματική δύναμη του όμως πηγάζει από τις δυνάμεις του παρακράτους. Την στιγμή που μια κοινωνική εξέγερση ξεσπά στην Αθήνα, με αφορμή σκάνδαλα σεξουαλικής παρενόχλησης και σωματεμπορίας, οι ευρωπαϊκές εξελίξεις αναδεικνύουν την Ελλάδα στο πιο σημαντικό κομμάτι της διεθνούς σκακιέρας.

Το διακύβευμα είναι τεράστιο. Είναι η ηγεμονία στην Ευρώπη. Το παρελθόν των πολιτικών ελίτ, οι ρίζες της ηγεμονίας του Εργατικού Κόμματος και η συνταγή της νίκης του Μάρκου Κορωναίου ξεδιπλώνονται σε μια ελληνική κοινωνία, που μοιάζει περισσότερο από ποτέ με πυριτιδαποθήκη.

Τον σκοτεινό Νοέμβρη του 2018, η Ελλάδα είναι μια χώρα που φλερτάρει επικίνδυνα με την εκτροπή και ο λαός πρέπει να αποφασίσει: ο Μάρκος Κορωναίος είναι η αυγή μιας νέας βάρβαρης εποχής ή ένας διάττοντας αστέρας, πριν την μεγάλη ανατροπή;

Θυμηθείτε το πρώτο και δεύτερο μέρος

Κεφάλαιο 3ο

Γιώργος Μουζούρης

Τμήμα Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ, 1 Οκτωβρίου 2018 

Ο Γιώργος Μουζούρης μπήκε στην Αίθουσα Α ευδιάθετος, στις 12 το μεσημέρι. Ήταν η πρώτη διάλεξη του εξαμήνου για το μάθημα επιλογής «Θέματα Συγκριτικής Πολιτικής Κοινωνιολογίας». Αυτό ήταν το αγαπημένο του μάθημα, για αυτό και το έβαζε πάντα πρώτο. Δίδασκε περιπτώσεις πολιτικών κομμάτων, εκλογικών αναμετρήσεων και πολιτικών καταστάσεων αναλύοντας τις αιτίες και τα αποτελέσματα τους ακολουθώντας πάντα διαφορετικές θεωρίες και συγκρίνοντας τες μεταξύ τους. Το καλύτερο μέρος του μαθήματος ήταν ωστόσο ο σχολιασμός της επικαιρότητας. Για αυτόν τον λόγο και το μάθημα δεν είχε σταθερή ύλη και οι φοιτητές εξετάζονταν με ανοιχτά εγχειρίδια. Ήταν το πιο διάσημο μάθημα στην σχολή και η συμμετοχή των φοιτητών όλων των ετών και επιπέδων ήταν μαζική. «Καλημέρα σε όλους και όλες! Καλή ακαδημαϊκή χρονιά να έχουμε!», είπε και στάθηκε μπροστά από την έδρα. 

Ακόμα έρχονταν φοιτητές, μέχρι που δεν υπήρχαν πλέον θέσεις να κάτσουν και αναγκάζονταν να παρακολουθούν από το πάτωμα. «Είμαστε ασφυκτικά γεμάτοι όπως κάθε χρόνο… Και όπως κάθε χρόνο ξεχνάω να ζητήσω το Αμφιθέατρο της Νομικής…». Οι φοιτητές γέλασαν.

«Προσπαθήστε να βολευτείτε και αν είναι θα το κοιτάξω για την επόμενη εβδομάδα. Θα σας έλεγα να έρθετε στην έδρα αλλά θα χρησιμοποιήσω powerpoint και δεν θα βλέπετε».

Άνοιξε το λάπτοπ του και εμφανίστηκε στον προτζέκτορα, στην λευκή επιφάνεια του πίνακα, η παρουσίαση του με τίτλο «Εθνικές Εκλογές 13ης Μαΐου 2018» και αμέσως στην αίθουσα ακούστηκε ένα «ωωω». 

«Ακριβώς!», απάντησε ο Μουζούρης και γέλασε.

«Μπαίνετε απευθείας στα βαθιά…», σχολίασε ένας μεταπτυχιακός φοιτητής και ο Μουζούρης του έκλεισε το μάτι.

«Λοιπόν συνάδελφοι… Όπως ξέρετε πριν λίγους μήνες είχαμε στην χώρα μας εθνικές εκλογές, τις οποίες κέρδισε το Φιλελεύθερο Κόμμα… Ελπίζω να ψηφίσατε… ως πολιτικοί επιστήμονες είναι χρέος σας να συμμετέχετε στις εκλογές, οι οποίες αποτελούν και τον προνομιακό σας χώρο… Ας δούμε λίγο τα αποτελέσματα…», είπε και προχώρησε στην πρώτη διαφάνεια.

«Εδώ βλέπουμε τα αποτελέσματα των εκλογών όπως αποτυπώθηκαν σε ποσοστό των εδρών. Καθώς οι εκλογές έγιναν με την γνωστή σε όλους μας ενισχυμένη αναλογική, μπορούμε να δούμε το Φιλελεύθερο Κόμμα να διαθέτει το 54% των εδρών, το Εργατικό Κόμμα το 26%, τα υπόλοιπα κόμματα από 7%. Τα αποτελέσματα είναι εν μέρει αναλογικά, αλλά το μπόνους των σαράντα εδρών, σύμφωνα με τον νέο εκλογικό νόμο, αλλάζει τα αποτελέσματα και καθορίζει τις πολιτικές ισορροπίες…».

Προχώρησε στην επόμενη διαφάνεια.

«Αυτή λοιπόν είναι η νέα Βουλή. Πέρα από την νίκη του Φιλελεύθερου Κόμματος, αυτό που μπορούμε να σχολιάσουμε και νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό ζήτημα της επομένης των εκλογών είναι η απόδοση του Εργατικού Κόμματος, το οποίο και έπεσε σε ιστορικά χαμηλό ποσοστό. Από την μία η εμφάνιση του Εναλλακτικού Συνασπισμού, ως διάσπαση του Εργατικού Κόμματος και από την άλλη η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι τα δύο φαινόμενα που θα συζητήσουμε σήμερα… Ας μου πει κάποιος λοιπόν σε ποιες κοινωνικές τάξεις απευθύνθηκε ο Εναλλακτικός Συνασπισμός κατά την προεκλογική περίοδο;».

Σηκώθηκαν τέσσερα χέρια και ο καθηγητής επέλεξε ένα τυχαία, χωρίς να δει ποιος ή ποια ήταν μέσα στον κόσμο. «Παρακαλώ…».

«Σε μεσοαστικά στρώματα;».

Ο Μουζούρης μόρφασε. «Εσείς συνάδελφε…».

«Εγώ θα έλεγα σε μέλη της εργατικής τάξης που θέλουν να ανέβουν κοινωνικά…».

«Ακριβώς! Στους δυσαρεστημένους της πολιτικής της κυρίας Ορφανού… Το Εργατικό Κόμμα τα τελευταία δύο χρόνια της διακυβέρνησης του είχε δώσει μεγάλη έμφαση στους αδύναμους, αναδιοργανώνοντας το κοινωνικό κράτος, στις πλάτες όμως ενός νέου ανερχόμενου τμήματος της κοινωνίας. Αυτό δυσαρέστησε μια μερίδα των μεν αδύναμων, όμως κοινωνικά ανερχόμενων τάξεων, καθώς δεν είδε συγκεκριμένα μεταϋλιστικά θέματα να κυριαρχούν στην ατζέντα των κομμάτων έναν χρόνο πριν τις εκλογές. Έχει μεγάλη διαφορά συνάδελφοι η εργατική τάξη που έχει ταξική συνείδηση από την εργατική τάξη που προσδοκά σε μια είσοδο της στο μικροαστικό περιβάλλον! Το Εργατικό Κόμμα βρέθηκε ανάμεσα, χωρίς να μπορέσει να ικανοποιήσει ούτε τον έναν ούτε τον άλλον. Από την μία, ο Εναλλακτικός Συνασπισμός είναι με αυτόν τον τρόπο η πολιτική εκπροσώπηση του ενός μέρους αυτού του διπόλου. Εντάσσοντας στο πρόγραμμα του την έννοια της προοδευτικής φορολογίας και των επιδοτήσεων σε μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις κατάφερε να κερδίσει και με το παραπάνω αυτήν την μερίδα. Από την άλλη, το ΚΚΕ εξέφρασε τους δυσαρεστημένους προλετάριους, που δεν ικανοποιήθηκαν από την πολιτική του Εργατικού Κόμματος… Ηλικιακά… μπορούμε να δούμε διαφορές;».

Σηκώθηκαν τα ίδια χέρια. «Όχι πάλι εσείς… παρακαλώ πείτε μου…».

«Ναι! Το ΚΚΕ είχε μεγάλα ποσοστά στους αυτοπροσδιοριζόμενους ως εργατική τάξη ηλικίας άνω των 40, ενώ ο Εναλλακτικός Συνασπισμός στους αυτοπροσδιοριζόμενους ως μικρομεσαίους ηλικίας μεταξύ 25 και 35…».

«Μπράβο… Για αυτόν ακριβώς τον λόγο και ο Εναλλακτικός Συνασπισμός έπαιξε το χαρτί των μεταϋλιστικών αξιών και των φυλετικών κινημάτων… Το Εργατικό Κόμμα δεν έδωσε σημασία στα μεταϋλιστικά θέματα όπως περιβάλλον και σεξουαλικότητα, θέματα μεγάλης σημασίας για τους νέους εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι έχουν υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης και κοινωνικής συνείδησης από τους άνω των 40. Το Φιλελεύθερο Κόμμα; Τι συμβαίνει με τους φιλελεύθερους;».

Δεν σηκώθηκε κανένα χέρι και ο Μουζούρης γέλασε. «Ελάτε… είναι προφανές…». Σηκώθηκε ένα χέρι. «Έλα συνάδελφε…».

Ήταν λίγο ντροπαλή η φοιτήτρια. Κοίταξε δεξιά και αριστερά και έπειτα είπε κάτι αρκετά χαμηλόφωνα, σαν να ψιθύριζε. «Λίγο πιο δυνατά…».

«Μήπως θα πρέπει να κοιτάξουμε την Εθνική Αφύπνιση;».

«Ναι… για συνέχισε…».

Ξεροκατάπιε. «Έμεινε ίδια. Δεν έχασε ποσοστά… άρα το Φιλελεύθερο Κόμμα δεν επεκτάθηκε προς τα δεξιά;».

Η ιστορία του Φιλελεύθερου Κόμματος είναι η ιστορία της σχέσης του φιλελεύθερου κέντρου και της συντηρητικής δεξιάς με διαιτητή την ολιγαρχία. Προπαντός είναι ένα κόμμα κέρβερος με τρία κεφάλια: Από την μία υπάρχει η Κεντροδεξιά και άλλοτε κυρίαρχη τάση, που ήλεγχε ακόμα το 60% του κόμματος και των τοπικών οργανώσεων. Όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι του κόμματος ανήκαν σε αυτήν την τάση, ενώ ο επικεφαλής της εκείνη την στιγμή, ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Λάμπρος Τσακίρης. Δεύτερη σε παλαιότητα, αλλά αυτή που έχει τον πρωθυπουργό είναι η μικρότερη σε ισχύ τάση, η Φιλελεύθερη Τάση, ενώ η πιο σύγχρονη και ανερχόμενη από όλες είναι η Ακροδεξιά τάση.

Το 2005 το Εργατικό Κόμμα κέρδισε το Φιλελεύθερο Κόμμα με τεράστια διαφορά, επιφέροντας όμως την πλήρη αποκοπή του τελευταίου από τις κοινωνικές του βάσεις. Τότε Πρόεδρος του ήταν ο πρωθυπουργός, Θάνος Χριστοδούλου. Όντας αρχηγός και πρωθυπουργός από το 1999, ο Χριστοδούλου είχε στον έλεγχο του όλο το κομματικό μηχανισμό. Η εκλογική ήττα όμως και ιδιαίτερα ο τραγικός θάνατος της επιχειρηματικής οικογένειας Σπήλιου, κλόνισε την ηγεσία του φέρνοντας την παραίτηση του από την ηγεσία του κόμματος το 2007. Τι έγινε το 2007 όμως;

Το 2007 η κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον άρρωστο Λαυρέντη Μιχαηλίδη έφερε προς ψήφιση στην Βουλή νομοσχέδιο για τον διαχωρισμό κράτους εκκλησίας. Μάλιστα ο πρωθυπουργός, στις ελάχιστες ομιλίες του στην Βουλή, είχε τονίσει ότι επιθυμεί ευρύτατη πλειοψηφία τριών πέμπτων. Ο Χριστοδούλου συμφώνησε να ψηφίσει το Φιλελεύθερο Κόμμα το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, με αποτέλεσμα το νομοσχέδιο να κατατεθεί όπως προέβλεπε η πρόταση εθνικής ενότητας της κυβέρνησης. Την ώρα της ψηφοφορίας όμως, μια ομάδα βουλευτών του Φιλελεύθερου Κόμματος, με επικεφαλή τον Κλεομένη Δράκογλου καταψήφισε το νομοσχέδιο, με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει στο σύνολο 192 βουλευτές, τους 160 των Εργατικών και 32 των Φιλελεύθερων. Σε εκείνη την ψηφοφορία έκανε την εμφάνιση της η Ακροδεξιά τάση του Φιλελεύθερου Κόμματος. Αυτή ήταν η πρώτη φάση της πολύπλοκης κρίσης ηγεσίας των Φιλελεύθερων και νέα αρχηγός εκλέχτηκε η κεντροδεξιά Σοφία Μελέση, με την υποστήριξη και της φιλελεύθερης τάσης.

Το 2013 ένα νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας αποτέλεσε αφορμή για μια νέα κρίση στο Φιλελεύθερο Κόμμα. Ο νέος πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Παπαδάκης, μέσω της Υπουργού Παιδείας, Μαργαρίτας Ορφανού, φέρνει στην Βουλή σχέδιο νόμου με ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στο πρόγραμμα σπουδών όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης σχετικά με τον «θεσμό της οικογένειας». Η ακροδεξιά τάση αντιδρά έγκαιρα με αποτέλεσμα την γρήγορη παραίτηση της Μελέση και την καταψήφιση του νομοσχεδίου από την δεξιά αντιπολίτευση. Νέος αρχηγός του κόμματος εκλέχθηκε ένας άσημος ευρωβουλευτής, ονόματι Ελευθέριος Μακρής. Ο μυστήριος θάνατος του το 2016 άφησε κενή την έδρα του επικεφαλής του Φιλελεύθερου Κόμματος, το οποίο για τα τρία χρόνια της ηγεσίας του ήταν απίστευτα αδύναμο στο κοινοβούλιο. Αυτή ήταν η στιγμή του Μάρκου Κορωναίου.

Ο Μάρκος Κορωναίος, έχοντας πλέον όλη την ολιγαρχία με το μέρος του, ένωσε το κόμμα προτείνοντας στην πρωθυπουργό Μαργαρίτα Ορφανού, τον Λάμπρο Τσακίρη για το ανώτερο πολιτειακό αξίωμα. Η Ορφανού μην θέλοντας να προκαλέσει κυβερνητική κρίση, λόγω του οριακού αριθμού βουλευτών, δέχτηκε την πρόταση και έτσι ο Τσακίρης έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή με όλα αυτά έκανε την εμφάνιση της η Εθνική Αφύπνιση, το ακροδεξιό κόμμα, μέλη του οποίου έγιναν τέσσερις ανεξάρτητοι βουλευτές του Φιλελεύθερου Κόμματος, χωρίς Κοινοβουλευτική ομάδα, έπειτα από μια στημένη διαφωνία με την ηγεσία του κόμματος.

Την ίδια στιγμή με όλα αυτά, ο ΣΕΒ οργανώθηκε ξανά μετά από έντεκα χρόνια απραξίας και απουσίας και ο Παντελής Γρίβας έκανε την εμφάνιση του στον χώρο των μέσων ενημέρωσης. Κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ο δρόμος του Μάρκου Κορωναίου προς την εξουσία ήταν στρωμένος με καρφιά, χρυσό και υποσχέσεις. 

«Δεν είναι λάθος αυτό που λες… Ξέρουμε ότι η Εθνική Αφύπνιση έχει καταφέρει να συσπειρώσει σχεδόν το 90% του ακροδεξιού φάσματος της Ελλάδας, οπότε οποιαδήποτε επέκταση των Φιλελεύθερων προς τα Δεξιά έπρεπε να φανεί σε σημαντική πτώση στα ποσοστά της ακροδεξιάς. Αντιθέτως η Εθνική Αφύπνιση έμεινε ίδια στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Από τις δεκατέσσερις μονάδες που έχασε το Εργατικό Κόμμα, αν θυμάστε, οι εφτά πήγανε στον Εναλλακτικό Συνασπισμό, οι δύο στο ΚΚΕ και το υπόλοιπο 5% πήγε στην δεξαμενή του Φιλελεύθερου Κόμματος… Όπως και ο Εναλλακτικός Συνασπισμός έτσι και το Φιλελεύθερο Κόμμα απευθύνθηκαν στο ίδιο ακροατήριο… Οι διπλές εκλογές έπαιξαν ρόλο;».

Σηκώθηκαν πιο πολλά χέρια, οπότε έδειξε ένα από αυτά. «Ναι…», είπε ένας από τους φοιτητές και οι υπόλοιπο συμφώνησαν.

«Σωστά… το αποτέλεσμα των εκλογών του Δεκεμβρίου του 2017 ήταν οριακό. 41,8% το Εργατικό Κόμμα, 41,1% το Φιλελεύθερο Κόμμα. Το Φιλελεύθερο Κόμμα είχε αμφισβητήσει την εγκυρότητα του αποτελέσματος, καθώς σε κάποια εκλογικά τμήματα της περιφέρειας, όπου το Εργατικό Κόμμα ήταν ισχυρό, λόγω της στήριξης των αγροτών, βρέθηκαν καταμετρημένα διπλά ψηφοδέλτια. Έτσι η Ορφανού αναγκάστηκε να προκηρύξει νέες εκλογές για να διαλύσει όλες τις υποψίες. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που αναλύσαμε, αφού πολλοί ψηφοφόροι των Εργατικών, σχεδόν το 40% δεν πήγε εκ νέου να ψηφίσει…», είπε ο Μουζόυρης και προχώρησε στην επόμενη διαφάνεια. 

«Πριν προχωρήσουμε όμως… υπάρχουν ερωτήσεις;».

Παντελής Γρίβας

Μέγαρο Μαξίμου

Ο εφοπλιστής Παντελής Γρίβας κατέβηκε από την τεθωρακισμένη του Mercedes και άφησε την γραβάτα του μέσα στο αυτοκίνητο. Ανέβηκε τα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου κοιτώντας προσεχτικά δεξιά και αριστερά προς την Ηρώδου Αττικού και στις διπλανές πολυκατοικίες. Ο δρόμος είχε αποκλειστεί για το κοινό ήδη από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά κανείς δεν ήξερε αν κάποιος είχε καταφέρει να ξεφύγει από τις αρχές. Μπήκε μέσα στο κτήριο και ο διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού τον οδήγησε στον Μάρκο Κορωναίο. Είχε ήδη βάλει ουίσκι στα δύο ποτήρια και είχε ξεκινήσει να πίνει, έχοντας δει τα αυτοκίνητα του συνεργάτη του να πλησιάζουν το πρωθυπουργικό Μέγαρο. «Μάρκο… τι γίνεται; Πίνεις μόνος;».

«Έλα Παντελή κάτσε…», είπε ο πρωθυπουργός και του έδειξε την πολυθρόνα στο σαλόνι, μπροστά στο γραφείο του. Ο γυμνασμένος μεσήλικας επιχειρηματίας κάθισε, σαν να χύθηκε, στον καναπέ, ανοίγοντας τα πόδια του και απολαμβάνοντας το ουίσκι. 

«Τι θες να συζητήσουμε;», είπε ο Γρίβας.

«Έχω θέμα με τους Εργατικούς… Πρέπει να συνεργάζονται με την Φόρα σχετικά με την CIP και με έχουν πρήξει. Το κακό δεν είναι ότι αναμασάνε συνέχεια την υπόθεση, αλλά ότι αρχίζει σιγά σιγά να αποκτά έρεισμα στην κοινωνία. Τα ΜΜΕ δεν μπορούν να κάνουν συνέχεια τον κινέζο…».

«Όσον αφορά τα δικά μου μέσα μην σε αγχώνει αυτό… θα το θάψουν… τώρα για τα υπόλοιπα πρέπει να μιλήσεις με την Μαρία…».

«Ο Σύνδεσμος τι λέει;», είπε και έκατσε στην καρέκλα του γραφείο βάζοντας τα πόδια του πάνω στο τραπέζι.

«Κοίτα… ο Σύνδεσμος θέλει πρώτα από όλα αλλαγή του εργατικού κώδικα… Ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης είναι πολύ αυστηρός και δεν έχει αυτό που ονομάζουμε ελαστικότητα. Οι ατομικές συμβάσεις εργασίας επίσης είναι σημαντικές και είναι και δέσμευση σου προς αυτούς… Αν γίνουν αυτά είμαι σίγουρος ότι θα σε στηρίξουν… Επίσης και προσωπικά μιλώντας, θεωρώ πολύ σημαντικό να συζητήσεις με τις τράπεζες για τα δάνεια… ήταν υπόσχεση σου…».

«Ναι ναι ξέρω… δεν τα ξεχνάω αυτά…».

«Έχουν περάσει όμως και σχεδόν τέσσερις μήνες που είσαι πρωθυπουργός…».

«Σου είπα! Δεν τίθεται θέμα συζήτησης! Πρέπει όμως να κλείσουν στόματα…», είπε ο Κορωναίος και φαινόταν πραγματικά αγχωμένος.

«Αστο σε μένα αυτό… Ο Μίμης θα το αναλάβει. Είναι δικό μας παιδί, έχει τα μέσα».

«Δεν τον εμπιστεύομαι αυτόν καθόλου…», είπε ο Μάρκος Κορωναίος και είχε δίκιο. Ο Μίμης Ράλλης ήταν μια σκοτεινή φιγούρα. Δημοσιογράφος με πολλά εισαγωγικά, που ασκούσε το επάγγελμα μόνο και μόνο για ξέπλυμα. Για εξυπηρέτηση δικτύων και επαφών. Ήταν επικεφαλής των επιχειρήσεων εμπορίας λευκής σαρκός του Γρίβα με πελάτες σε όλα τα Βαλκάνια. Έπαιρνε αγοράκια και κοριτσάκια από φτωχές οικογένειες της Μολδαβίας και τα διοχέτευε στα πλούσια σαλόνια της Σερβίας, της Αλβανίας, της Βουλγαρίας και της Ελλάδας. Οι άκρες του ήταν τρομακτικές και τα ηθικά του όρια πραγματικά δυσδιάκριτα. 

«Να τον εμπιστεύεσαι… κάνει καλά την δουλειά μας, έχει τον τρόπο του και αυτό φτάνει…».

«Τέλος πάντων… πρέπει να τον έχουμε από κοντά… Εξαιτίας κάτι τέτοιων ‘χρήσιμων ηλίθιων’ χάσαμε τις εκλογές το 2005 και κάναμε να δούμε καρέκλα δεκατρία χρόνια».

«Δεν θα ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, θα το δεις. Το Εργατικό Κόμμα θα μείνει εκεί που είναι για πολύ καιρό ακόμα. Και φυσικά θα έχει εσωκομματικά προβλήματα, αμφισβήτηση του αρχηγού, στείρα αντιπολίτευση, επαφές με ολιγάρχες, προσπάθεια δόμησης παρακράτους… Τα ξέρεις αυτά…».

Ο Κορωναίος γέλασε. «Μου αρέσει που τα έχεις όλα τόσο προγραμματισμένα…», είπε και έβγαλε από το συρτάρι του ένα πούρο. Ο Γρίβας κατέβασε ολόκληρο το ποτήρι με το ουίσκι. «Τήρησε εσύ τις υποσχέσεις σου προς εμάς και την βαφτισιμιά μου και θα κυβερνάς για μια ολόκληρη ζωή…».

Η βαφτισιμιά του ήταν η Λοξάνδρα Σπήλιου, το τελευταίο εν ζωή μέλος της οικογένειας Σπήλιου.

Για να επανέλθουμε στην ιστορία, το καλοκαίρι του 2005 ήταν μια ιδιαίτερα πυκνή πολιτική περίοδος. Το Φιλελεύθερο Κόμμα μετά από έξι χρόνια αδιάκοπης διακυβέρνησης βρισκόταν σε μια βαθιά κρίση. Ο αντιπολιτευόμενος τύπος είχε αποκαλύψει ότι η κυβέρνηση λάμβανε εντολές από την οικογένεια Σπήλιου και τον πατριάρχη της, τον Απόστολο Σπήλιο, με κύρια στόχευση το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης.

Αναμενόταν μάλιστα, στα εγκαίνια της ΔΕΘ του 2005 να ανακοινωθεί η συγκεκριμένη επένδυση «ως μια πρωτοποριακή και συμφέρουσα πρόταση για το μέλλον της πόλης συνολικά». Αυτό προκάλεσε τεράστια αντίδραση, η οποία και οξύνθηκε περισσότερο ύστερα από τον αποτρόπαιο θάνατο ενός εργάτη στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης και την προσπάθεια της οικογένειας να το καλύψει. Η Θεσσαλονίκη κάθε μέρα γνώριζε πρωτόγνωρες πορείες και διαδηλώσεις, που κόπηκαν απότομα όμως ένα βράδυ του Σεπτέμβρη όταν το αεροπλάνο που θα μετέφερε την οικογένεια Σπήλιου στην Θεσσαλονίκη εξερράγη στον αέρα. Την ευθύνη τότε είχε αναλάβει η Οργάνωση «Επαναστατική Αντίδραση».

Η ΔΕΘ ακυρώθηκε και ο ΣΕΒ απαίτησε να βρεθεί ο ένοχος-βομβιστής. Η λαϊκή ορμή όμως ήταν πολύ πιο σημαντική με αποτέλεσμα την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών. Στις εκλογές της 23ης Οκτωβρίου 2005, το Εργατικό Κόμμα των Μιχαηλίδη-Παπαδάκη κέρδισε με πρωτοφανές ποσοστό και συγκρότησε αυτοδύναμη κυβέρνηση, κατά την πρώτη θητεία της οποίας διαλύθηκε η Επαναστατική Αντίδραση και τα στελέχη της οδηγήθηκαν στην φυλακή. Από την μεριά του Φιλελεύθερου Κόμματος τα πράγματα ήταν σχετικά δύσκολα. Το κόμμα μπήκε σε τροχιά εσωστρέφειας, από την οποία βγήκε μονάχα με την εκλογή του Μάρκου Κορωναίου σχεδόν δέκα χρόνια μετά.

*Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα του βιβλίο είναι φανταστικά. Δεν αποτελεί ευθύνη του συγγραφέα αν η σύγχρονη Ελλάδα μοιάζει βγαλμένη από αρρωστημένη φαντασία

**Η συνέχεια το ερχόμενο Σάββατο με το επόμενο κεφάλαιο

***Ο Φώτης Κυζάκης γεννήθηκε το 2000 στην Περαία Θεσσαλονίκης με καταγωγή από την Χρυσούπολη Καβάλας. Στην Θεσσαλονίκη τελείωσε Γυμνάσιο και Λύκειο, ενώ στην συνέχεια, το 2018, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε το 2022. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Εράσμους του Ρότερνταμ και πλέον εργάζεται στην Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων ΑΡΣΙΣ στην Θεσσαλονίκη. Το 2018 εκδόθηκε από τις Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ το μυθιστόρημα του με τίτλο «Ρίζες ενός Εφιάλτη» και τον Μάρτιο του 2020 εκδόθηκε από τις εκδόσεις iWrite, το δοκίμιο πολιτικής ανάλυσης του με τίτλο «Αλέξης Τσίπρας: Η τετραετία της ωρίμανσης».