Τα Σαββατόβραδα στη Θεσσαλονίκη έχουν κάτι φοβιστικό

Λέξεις: Ιωάννης Κωνσταντινίδης

Τα Σαββατόβραδα στην Θεσσαλονίκη έχουν κάτι φοβιστικό: τις αγέλες των μαυροφορεμένων 15χρονων αγοριών, συνοδευόμενων σχεδόν πάντα από ορισμένα κορίτσια με ρούχα και βλέμματα που αντιστοιχούν στο διπλάσιο της ηλικίας τους. Τους πετυχαίνεις να ανεβαίνουν ή να κατεβαίνουν στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, να εφορμούν σε καταστήματα ψιλικών για να αγοράσουν τσιγάρα, να βρίζουν «φιλικά» ο ένας τον άλλον από τη μία άκρη της πλατείας στην άλλη. Και φοβάσαι τη στιγμή που θα συναντήσουν κάποιον που δεν θα τους γεμίζει το μάτι. Κάποιο αγόρι που δηλώνει οπαδός άλλης ομάδας, κάποιο κορίτσι με περισσότερα κιλά, κάποιο αγόρι που βάφει τα μάτια του ή τα νύχια του, κάποιο κορίτσι που δεν φοράει μαύρα. Οποιονδήποτε διαφέρει από την αγέλη.

Τους είδα και εχθές το βράδυ. Στη στάση, στα ψιλικά, στην πλατεία. . Άρχισα να τηλεφωνώ ανά 10λεπτο στην Άλκηστη που πλέον έχει αρχίσει να κυκλοφορεί τα Σαββατόβραδα. Αναστέναξα με ανακούφιση που ο Αλέξης έχει πλέον ενηλικιωθεί και κυκλοφορεί άλλες στιγμές. Και λίγες ώρες μετά διάβασα ότι πολλές από αυτές τις αγέλες που συνήθως συγκεντρώνονται στο Κέντρο της πόλης -ίσως και για αυτό είναι πιο ορατές από όσο στην πληθυσμιακά κατακερματισμένη Αθήνα- επιτέθηκαν σε δύο νεαρές τρανς που περπατούσαν στην Πλατεία Αριστοτέλους. Σπρώξιμο, βρίσιμο, απειλές. Τα θύματα της αγέλης βρήκαν καταφύγιο σε ένα κατάστημα εστίασης που έκλεισε τις πόρτες για να τα προστατεύσει. Κάποιοι υπάλληλοι που βγήκαν για να απομακρύνουν τον όχλο δέχτηκαν τα αντίποινα της αγέλης. Οι αστυνομικοί του στην κυριολεξία διπλανού αστυνομικού τμήματος εμφανίστηκαν -μάλλον απρόθυμα- αρκετά αργότερα. Η αγέλη είχε νικήσει και πάλι. Και το ρεπορτάζ αύριο θα μιλούσε για την κοινωνία που εκβαρβαρώνεται και τους γονείς που αδιαφορούν. Και ο Υπουργός Παιδείας θα συνέχιζε να μιλά για την αναγκαιότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων. Και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης θα συνέχιζε να μιλά για τους αναρχικούς που βρωμίζουν τα Εξάρχεια.

Οι «αγέλες του Σαββατόβραδου» είναι η απόδειξη της αδιαφορίας των πολιτικών πρωταγωνιστών για οτιδήποτε δεν μπορεί να πάρει συγκεκριμένο χρώμα και η απόδειξη της αδυναμίας της δικαιοσύνης να διερευνήσει και να αποδώσει ευθύνες. Τα σχολεία θα έπρεπε να ξεκινούν και να τελειώνουν την ημέρα τους με κουβέντες για την αξία της συμπερίληψης, όχι με το «πάτερ ημών» και ανακοινώσεις για την πενταήμερη στην Ρόδο. Οι διευθυντές των σχολείων θα έπρεπε να μοιράζουν ποινές για κάθε σχόλιο για τη σεξουαλικότητα του Στέφανου Κασσελάκη, όχι να κρυφογελούν με τα ρατσιστικά ανέκδοτα κάθε μαυροφορεμένου μέλους της αγέλης. Οι Εισαγγελείς Ανηλίκων θα έπρεπε να φέρνουν τις «αγέλες» που έχουν καταγγελθεί ονομαστικά στα δικαστήρια την επόμενη μέρα της καταγγελίας και όχι να τηλεφωνούν έναν χρόνο μετά για να ρωτήσουν αν οι γονείς που έκαναν την καταγγελία επιθυμούν να προχωρήσει η δίωξη.

Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι η χώρα λειτουργεί όπως ακριβώς περιγράφω παραπάνω. Μια κοινωνία δεν είναι οργανωμένη επειδή έχει μη κρατικά πανεπιστήμια ή επειδή επιτρέπει τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Είναι οργανωμένη όταν η πολιτική ηγεσία στην οποία έχει αναθέσει τον σχεδιασμό και την προστασία των νόμων, τους εφαρμόζει. Οι «αγέλες του Σαββατόβραδου» είναι η απόδειξη ότι η κοινωνία μας είναι παρατημένη στον νόμο της ζούγκλας. Κάθε γονιός με παιδί στα 12 ή στα 15 το γνωρίζει. Εκτός από εκείνους που καυχιούνται για τη συμμετοχή του δικού τους σε μια αγέλη.

*Ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο ΠΑΜΑΚ