Τα σχήματα των αστεριών
Αεροπλάνα αναβόσβηναν τα φώτα τους στις νυχτερινές τους πορείες και η πόλη από ψηλά έμοιαζε γιορτινή.
Λέξεις: Αγγέλα Μάντζιου
Αυτός ήταν ο τίτλος της συναυλίας που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Δάσους ( 7ο Φεστιβάλ Δάσους ΚΘΒΕ).
Επί σκηνής η Τάνια Τσανακλίδου και οκταμελής ορχήστρα ταλαντούχων μουσικών, βάλθηκαν να μας εκπέμψουν γιορτινά σήματα τραγουδιών: «τα σχήματα των αστεριών».
Η συναυλία ξεκίνησε με ήχους- χτύπους ρολογιών και το τραγούδι η «Ώρα». Όλες οι στιγμές που περιλαμβάνουν όλα τα χρόνια της σαραντάχρονης πορείας της δημιουργού στο τραγούδι.
Τα τραγούδια ακούστηκαν διαφορετικά και πιο φρέσκα στην εκφραστική, δυναμική και μοντέρνα ενορχήστρωσή τους, στρώνοντας την στέρεα βάση ανάπτυξης των ιστοριών που αφηγήθηκαν τα λόγια, τα στιχουργημένα ποιητικά, χρόνια τώρα, από την Λίνα Νικολακοπούλου. Ακολουθώντας τα βήματα, παρακολουθώντας τα αισθηματικά και αισθητικά μας τοπία, αυτά τα τραγούδια της Λ. Ν. αγαπήθηκαν πολύ. Ενδεδυμένα μουσικές που έπιασαν τον χτύπο και τον παλμό μιας γιορτής ή μιας ήττας, φώτισαν βιώματα στις προσωπικές χειρονομίες μας, δίνοντας αισιόδοξες ανάσες στα συμφραζόμενα.
Αυτά τα τραγούδια αποδόθηκαν θεατρικά και με ανάλογες διακυμάνσεις από την Τάνια Τσανακλίδου, την οποία οι θεατές υποδέχτηκαν θερμά, προκαλώντας την δηλωτική -εκατέρωθεν- αμοιβαιότητα των αισθημάτων ακόμα και στα φάλτσα σημεία. Οι θεατές τραγούδησαν μαζί της. Ακούσαμε τραγούδια όπως το: Ανθρώπων Έργα (Πάτωμα), Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές, Οι Μοίρες, η Άνοιξη, Δικαίωμα, Παραδέχτηκα, Απ’ τα κουμπάκια ανάμεσα, Γερνάω Μαμά, Η σωτηρία της ψυχής, Καληνύχτα…
Το κοινό των θεατών ανταποκρίθηκε συνοδεύοντας τις μουσικές φράσεις κι εκείνη έκλεισε παιχνιδιάρικα το μάτι, ενθαρρύνοντας την συμμετοχή του με ακομπλεξάριστη φυσικότητα.
Η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου εμφανίστηκε στην σκηνή απαγγέλοντας παρηγορητικούς στίχους και τραγούδησε εκείνα τα τραγούδια μιας περασμένης ανέμελης στιγμής, όπως το: Ανεβάσαμε την τέντα στο μπαλκόνι, Αγάπη μου Λατρεία μου… Αφηγήθηκε και μια διήγηση του Μίκη Θεοδωράκη, στο περιθώριο μιας συναυλίας του στο Λονδίνο, ενσωματώνοντας στη ροή της συναυλίας -ως αφιέρωση μνήμης- και την αινιγματική Όμορφη Πόλη…
Ακούστηκαν από την ίδια και τα λόγια στο συγκινητικό κείμενο -σύνοψη της ζωής μας:
Τα Σπίτια (2008)
«…Όλα από μία πόρτα
Περνάνε, όλα περνάνε
Η ζωή η ίδια είναι ένα πέρασμα
Περνάς καλά; Να περάσεις καλά!
Περαστικά, περαστικός
Περαστικός ήμουν…»
Αεροπλάνα αναβόσβηναν τα φώτα τους στις νυχτερινές τους πορείες και η πόλη από ψηλά έμοιαζε γιορτινή με τα φωτισμένα καράβια στον ορίζοντα και τα αστέρια λαμπερά τρεμόπαιζαν. Φύσηξε ένα απαλό αεράκι. Έτσι έκλεισε τον -γιορτινό πολύχρονο- κύκλο της η συναυλία «Τα σχήματα των αστεριών» της Λίνας και της Τάνιας.
«…Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα ‘χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σου φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες…»
«…Αν είμαστε έτσι γεροί
και νιώθουμε ωραία
που είπαμε όχι σε τόσα μπορεί
Υπάρχει ένας χρόνος
στ’ αλήθεια μεγάλος…»
Τα σχήματα των αστεριών
[Πιάνο: Νίκος Γαρουφαλάκης
Πλήκτρα: Βασίλης Γκίνος
Κρουστά: Βαγγέλης Καρίπης
Μπάσο: Κώστας Κωνσταντίνου
Τύμπανα: Κώστας Λιόλιος
Μπουζούκι, Ούτι: Βαγγέλης Μαχαίρας
Πνευστά: Χρήστος Παπαδόπουλος
Κιθάρα: Γιώργος Χατζόπουλος
Καλλιτεχνική επιμέλεια – Κείμενα: Λίνα Νικολακοπούλου
Σκηνοθεσία: Φωκάς Ευαγγελινός
Ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας: Βασίλης Γκίνος
Ηχοληψία: Παναγιώτης Πετρονικολός, Ηλίας Τριντής
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης
Σκηνογραφία: Γιώργος Γαβαλάς
Artwork: Πέτρος Παράσχης
Φωτογραφίες παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης
Παραγωγή: Αργύρης Ναστόπουλος – Γιάννης Περίδης/Celestial Arts & Entertainment Productions]
