Ο θάνατος του ΚΕΘΕΑ
Ο Χρήστος Γιαννούλης γράφει για ένα έγκλημα σιωπηλό.
Υπάρχουν πάρα πολλοί συνάδελφοι μου που στραβώνουν τα μούτρα κάθε φορά είτε ο Αλέξης Τσίπρας είτε άλλοι πολιτικοί παράγοντες μιλούν για την ομερτά των Παραδοσιακών, των αναγνωρισμένων αλλά και των μυριάδων παρασιτικών έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, αποκρύπτοντας γεγονότα που αφορούν τους πολίτες και όχι την προβολή ενός ηγέτη ή ενός κόμματος.
Υπήρξαν φορές που ήμουν και εγώ ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούσαν άδικη ίσως και λίγο υπερβολική την ενοχοποίηση της δημοσιογραφίας για όλα. Μόνο που εγώ είχα στο μυαλό μου την δημοσιογραφία και τους δεκάδες έντιμους και επαγγελματίες συναδέλφους μου, ενώ το πραγματικό πρόβλημα εξελίχτηκε στην επικυριαρχία φαιδρών και αλεξιπτωτιστών ιδιοκτητών και διαχειριστών Μ.Μ.Ε. που κοστολόγησαν την ελευθεροτυπία, την δεοντολογία και την ενημέρωση των πολιτών από ένα πενηντάρικο μέχρι και μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Τα εκατομμύρια όσο και αν τα «λιγουρεύονται» παίζουν στην πρώτη κατηγορία και κυρίως στην Πρωτεύουσα Αθήνα.
Εδώ και λίγες ημέρες λοιπόν εκατοντάδες πρώην χρήστες, «Νεκρά» νέα παιδιά που αναστήθηκαν και επέστρεψαν στην ζωή, οι οικογένειες τους που έσχισαν τις σάρκες τους για να βοηθήσουν τα παιδιά τους, εργαζόμενοι και εθελοντές, επιστήμονες και ειδικοί που αναγνωρίζουν ως μόνο ωράριο το ωράριο της ψυχής τους, καλούν απεγνωσμένα την Κοινωνία να αντιληφθεί ότι προωθείται το κλείσιμο του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων ΚΕ.ΘΕ.Α.
Καταργώντας το αυτοδιοίκητο χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ, στην ουσία οδηγείται σε παρακμή και κλείσιμο αφού αυτή η διαδικασία είναι κομβικό τμήμα της στεγνής θεραπείας από τα Ναρκωτικά. Δεν είναι διαδικαστικό το ζήτημα του αυτοδιοίκητου αλλά η «ενέργεια» που ωθεί τους εξαρτημένους να ανέβουν στη δύσβατη κορυφή της νίκης και της νεκρανάστασης από τον Άδη των ουσιών. Και είναι πολύ δύσκολη αυτή η πορεία. Η δυνατότητα όμως να συμμετέχεις στην διαμόρφωση της καθημερινότητας από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο θέμα της «μεγάλης» σου οικογένειας, δίνει νόημα στην αξία της ζωής με αξιοπρέπεια και πατώντας στα πόδια σου.
Εδώ και μία εβδομάδα οργανώθηκαν μαζικές εκδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για την υπεράσπιση της λειτουργίας του ΚΕΘΕΑ. Αόρατο γεγονός για τους περισσότερους κολοσσούς και νεοσσούς της Ενημέρωσης. Σκοτάδι πλήρες.
Εκατοντάδες επιστολής και μηνύματα ανθρώπων που σώθηκαν στο ΚΕΘΕΑ «πέρασαν το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου» όπως στερεότυπα επαναλαμβάνουν οι ρεπόρτερ όταν πρόκειται να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό ακόμη και ένας παγκοσμίως άγνωστος κομματάρχης της Πειραιώς. Αόρατο γεγονός, αόρατη είδηση, αόρατη εξέλιξη.
Στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν μπόρεσε κανείς να καταλάβει γιατί ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας αποφάσισε να κλείσει το ΚΕΘΕΑ που μοιράζεται την τεχνογνωσία του και τα επιτεύγματα του σε κάθε γωνιά του κόσμου όπου το θεωρούν πρότυπο στην Απεξάρτηση από τα ναρκωτικά. Και υπόδειγμα θεραπευτικής αλλά και οικονομικής διαχείρισης. Τριάντα χρόνια τώρα δεν έχει λείψει ούτε ένα ευρώ. Αντιθέτως διαθέτει και αποθεματικό που συγκεντρώνεται με αίμα από τις παραγωγικές μονάδες όπως το αγρόκτημα ή το τυπογραφείο της ΙΘΑΚΗΣ.
Οι προσωπικές αφηγήσεις και οι ιστορίες είτε των μελών του ΚΕΘΕΑ αλλά και των κρατουμένων στην ειδική δομή ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ του ΚΕΘΕΑ στις φυλακές Διαβατών για εξαρτημένους κρατούμενους, σε αφήνουν σοκαρισμένο και άναυδο για την δουλειά που γίνεται. Για τον Γιάννη τον Ισοβίτη που εξελίχθηκε στον καλύτερο συντονιστή συμβουλευτικής κατά των εξαρτήσεων. Και τον απεξαρτημένο κρατούμενο που πέτυχε την εισαγωγή του στο Πολυτεχνείο. Και πολλά πολλά ακόμη προσωπικά στοιχήματα που κερδήθηκαν, ακόμη και ως προσκύνημα στα χιλιάδες παιδιά που τους σκέπασε το χώμα της πρέζας. Για να κερδίσουν όλοι όπως λέει ένας καλός συνάδελφος, από την πρέζα κερδίζουν όλοι και πολλοί, ακόμη και ο παππάς που θα σε θάψει.
Η Κυβέρνηση λοιπόν με αυταρχικό τρόπο και εντελώς αιφνιδιαστικά με μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου που υπεγράφη νύχτα, καταργεί το αυτοδιοίκητο του ΚΕΘΕΑ και ετοιμάζει ένα αμιγώς αμειβόμενό, ελεγχόμενο και μπλε όργανο διοίκησης. Από αυτά που έδωσαν ρεσιτάλ στα πρότυπα του ΚΕΛΠΝΟ κτλ.
Τι θα περίμενε λοιπόν κανείς μετά από όλα αυτά; Μία στοιχειώδη ανταπόκριση των Μέσων Ενημέρωσης και των δημοσιογράφων. Ούτε καν την ευαισθητοποίηση τους, απλά και μόνο την δεοντολογική τους υποχρέωση να ενημερώσουν τους πολίτες ότι συμβαίνει και αυτό εκτός από τα εγκαίνια και τα μπάνια του Κυριάκου Μητσοτάκη. Α να μην ξεχάσω ότι μάθαμε και για το πόσο καλά κοιμάται το βράδυ.
Την Παρασκευή πάντως και παρά την ολοήμερη κινητοποίηση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της Θεσσαλονίκης για την διάσωση του ΚΕΘΕΑ δεν υπήρξε πλην δυο εξαιρέσεων καμία αναφορά στο ΚΕΘΕΑ. Αόρατο θέμα, αόρατοι άνθρωποι, αόρατα προβλήματα, αόρατες εκκλήσεις. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχω διαβάσει και δει εκατοντάδες φωτογραφίες και βίντεο από το καφέ Μητσοτάκη στην πλατεία Αριστοτέλους, την βόλτα με τον Καράογλου από τον άγιο Δημήτριο μέχρι το ΥΜΑΘ. Έχω δει αναρτήσεις για το πως έφτασε στον Άγιο Δημήτριο ο Περιφερειάρχης, ο Δήμαρχος με το νέο διάσημο, ο τάδε ο δείνα και…..
Αυτό που δεν είδε κανείς ή ελάχιστοι είναι τον Άκη που με σπασμένη φωνή δίπλα στον Φαίδωνα Καλοτεράκη ( καρδιά του ΚΕΘΕΑ από το 1984) έκλεισε την εκδήλωση που οργανώθηκε στο πολυχώρο ΕΝΕΚΕΝ ως εξής: Εγώ πριν λίγα χρόνια ήμουν νεκρός. Στο ΚΕΘΕΑ βρήκα ένα χέρι και μία νέα οικογένεια που πίστεψε σε μένα και επανήλθα στην ζωή. Σχεδιάζω το μέλλον μου, κάνω όνειρα και σχέδια για την ζωή μου. Με γέννησε η μάνα μου και με ξαναγέννησε το ΚΕΘΕΑ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ…
Ξέρετε μόνο τι δεν κατάφερε να πετύχει ο Άκης, ο Φαίδωνας, ο Κώστας η Κική και όσοι τον άκουγαν να ανοίγει την καρδιά του και να ζητά από την Κυβέρνηση να μην σκοτώσει την δεύτερη μάνα του; Ένα πενηντάρικο ή λίγα κατοστάρικα για να καταδεχτούν να ασχοληθούν μαζί του τα μέσα ενημέρωσης που σκοτώνουν την δεοντολογία και την ενημέρωση με πολύ χαρά και κέφι. Αν κρίνει κανείς από τα χαμόγελα τους όταν συναντάνε τους πραγματικούς τους χρηματοδότες. Στην περίπτωση αυτής της πόλης δεν είναι ούτε οι αναγνώστες ούτε οι ακροατές ούτε οι θεατές…
*Ο Χρήστος Γιαννούλης είναι δημοσιογράφος και βουλευτής του Σύριζα
