Το φως θα νικήσει το σκοτάδι!

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και ερχόντουσαν συγγενείς, φίλοι και γνωστοί της οικογένειας μου, μου τσιμπούσαν το μάγουλο λέγοντάς μου ποια τυχερή θα με πάρει όταν μεγαλώσω.

Θυμάμαι όταν μπήκα στην εφηβεία όλα αυτά τα πρωτόγνωρα και έντονα συναισθήματα που με κατέκλυσαν για τις κοπέλες στο σχολείο.

Θυμάμαι τις ατελείωτες συζητήσεις και αράγματα με τους φίλους και συμμαθητές μου για κορίτσια που μας άρεσαν και για το πως θα μπορούσαμε να βγούμε ραντεβού με κάποια από αυτές.

Θυμάμαι τα πρώτα μου ραντεβού.

Θυμάμαι την αγωνία, την αμηχανία και την ευκαιρία που περιμέναμε στον κινηματογράφο καθώς βλέπαμε την ταινία για μια πρώτη αγκαλιά και αργότερα καθώς την πήγαινα σπίτι για να δώσουμε το πρώτο μας φιλί. Και μετά ξανά μάζωμα με τους φίλους για να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας.

Θυμάμαι, ενήλικας πια, όταν γνώρισα την γυναίκα που επέλεξα να με συντροφεύσει και να κάνουμε τη δική μας οικογένεια.

Θυμάμαι πως βιώναμε τον έρωτα μας δημόσια. Σε πάρκα, διακοπές, εξόδους με κοινές παρέες και αργότερα γνωριμία με τις οικογένειες μας.

Θυμάμαι τα σχέδια που κάναμε μαζί και τα όνειρα για μια κοινή ζωή! Για την δημιουργία οικογένειας.

Θυμάμαι πως ένιωσα όταν απέκτησα τα παιδιά μου. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Θα θυμάμαι για πάντα την 15η Φεβρουαρίου 2024!

Με γεμίζει χαρά και θλίψη.

Θλίψη για όλους αυτούς τους ανθρώπους που περάσαν μια ολόκληρη ζωή μην μπορώντας να νιώσουν και να ζήσουν δημόσια όλα αυτά που ένιωσα και έζησα εγώ, μόνο και μόνο επειδή τους άρεσαν άτομα του ιδίου φύλου.

Θλίψη για όλους αυτούς τους εφήβους που αναγκάστηκαν να βάλουν τέλος στην ζωή τους ή εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους επειδή η κοινωνία και οι οικογένειές τους δεν άντεχαν την “ντροπή” πως τα παιδιά τους είναι “ανώμαλα”.

Θλίψη για την κοινωνία, για εμάς τους ίδιους που αργήσαμε τόσα χρόνια να αναγνωρίσουμε πως υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Χαρά γιατί επιτέλους οι συνάνθρωποί μας δεν θα χρειάζεται πια να κρύβονται.

Χαρά γιατί για τα παιδιά μας που δεν έχουν μπει ακόμα στην εφηβεία ή για αυτά που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα οι έννοιες δικαιοσύνη και συμπερίληψη θα ειναι αυτονόητες.

Χαρά για τους αγώνες τόσων χρόνων και τόσων ανθρώπων που τώρα δικαιώνονται. Δικαίωση που υπήρξα μέλος της ΚΟ του Ποταμιού που ήταν σταθερή, αδιαπραγμάτευτη αρχή μας.

Χαρά γιατί το φως επικράτησε του σκοταδιού!