Τον Ουρανό πρέπει να τον θαυμάζουμε όχι να τον σκοτώνουμε. Αλλιώς δεν μας αξίζει ούτε να τον κοιτάμε.

«Ο άνδρας είναι ενός ναός, η γυναίκα είναι το ιερό. Μπροστά στο ναό αποκαλυπτόμαστε. Μπροστά στο ιερό γονατίζουμε. Τελικά: ο άνδρας είναι τοποθετημένος εκεί που τελειώνει η γη. Η γυναίκα εκεί που αρχίζει ο ουρανός ». Βίκτωρ Ουγκώ. L’homme et la femme – Victor Hugo. 1836

Να είσαι άντρας λοιπόν σημαίνει να σέβεσαι ότι πιο ιερό υπάρχει γιατί χωρίς τη γυναίκα δεν υπάρχει ζωή. Σημαίνει να σέβεσαι τον ουρανό σου.

Αντί να περιμένουμε την επόμενη γυναικοκτονία είναι ώρα να δράσουμε χθες σπάζοντας το απόστημα που συντηρεί μια βάρβαρη, κακοποιητική και σεξιστική νοοτροπία. Μια νοοτροπία όπου το θηλυκό είναι ιδιοκτησία του αρσενικού. Το απόστημα αυτό ευδοκιμεί στο περιβάλλον εκείνο που η «πατριαρχία» (δηλαδή η βία και οι συστηματικές διακρίσεις ενάντια στις γυναίκες) συναντιέται με τον καπιταλισμό. Δηλαδή, αυτές οι βίαιες συμπεριφορές, που οδηγούν μέχρι και σε δολοφονίες γυναικών επειδή είναι γυναίκες γεννιούνται σε συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες.

Μια νέα γυναίκα είναι εκτεθειμένη σε κάθε είδους κίνδυνο,

– όσο είναι εξαρτημένη οικονομικά και κοινωνικά,

– όσο είναι ευάλωτη σε πιέσεις κι εκβιασμούς για την πορεία των σπουδών της, της δουλειάς της, για το μέλλον της.

Αυτή η πραγματικότητα που γεννά τις σάπιες αξίες του ατομισμού, του ανταγωνισμού, την αλαζονεία και την υποτίμηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου.

Για να βρει το θάρρος και τη δύναμη μια γυναίκα να αποκρούσει, να αντισταθεί και να καταγγείλει, ακόμα και να φύγει από μια κακοποιητική και παθογόνα σχέση, χρειάζεται ολόπλευρη κρατική στήριξη για να μπορεί να σταθεί στα πόδια της, να είναι δηλαδή οικονομικά και κοινωνικά ανεξάρτητη. Την ίδια στιγμή υπάρχουν ελάχιστες ή υποστελεχωμένες κρατικές υποδομές και υπηρεσίες για την ολόπλευρη στήριξη των θυμάτων (νομική, συμβουλευτική, ψυχολογική).

Αν θέλουμε να σταματήσουμε να θρηνούμε ακόμη μια γυναικοκτονία πρέπει τώρα να δράσουμε απέναντι σε κάθε κοινωνική ανισότητα, τις διακρίσεις, τη βία κατά των γυναικών συλλογικά διεκδικώντας ότι μας ανήκει στο σήμερα για μόρφωση, εργασία, για ΖΩΗ.

Να μην αφήσουμε αντιδραστικές κοινωνικές αντιλήψεις σε βάρος των γυναικών, που διαιρούν τον κοινό αγώνα ανδρών και γυναικών για ισότιμα δικαιώματα σε όλες και όλους.

Για να μην θρηνήσουμε καμία άλλη Ελένη, Γαρυφαλιά, Καρολάιν και ΚΑΜΙΑ γυναίκα να δυναμώσουμε τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, κάνοντας πραγματικότητα το «ένας για όλους και όλοι για έναν», σπάζοντας τις αλυσίδες του ατομικού δρόμου. Μόνο έτσι μπορούμε να χτίσουμε για την καθεμιά και τον καθένα από εμάς πραγματική ασπίδα προστασίας. Για να βάλουμε τέλος στις ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ.

Γιατί τον Ουρανό πρέπει να τον θαυμάζουμε όχι να τον σκοτώνουμε. Αλλιώς δεν μας αξίζει ούτε να τον κοιτάμε.

Δείτε επίσης

Έμφυλη βία: Αρκεί έν@ να ξυπνήσει για να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα